“Die jongen is niet goed hoor,” fluistert de vriendin van ondergetekende als Wooden Constructions-frontman Gover Meit als een soort Ian Curtis-on-speed de opener 'Vanishing Man' met spastische dansjes begeleidt. De live-act van deze Amsterdammers doet inderdaad nogal maniakaal aan. Wooden Constructions bracht afgelopen voorjaar de debuutplaat 'People Now People' uit, vol met lo-fi postpunk met praatzang en elektronische soundscapes. De plaat haalt het echter niet bij de ervaring die Wooden Constructions live is. Meit schreeuwt, oreert en draagt voor, terwijl hij als volleerd epilepticus over het podium springdanst. Het leidt af van het feit dat het muzikaal allemaal niet enorm veel voorstelt. De maximale echo, uitgesponnen riffs en overvloedige percussie slagen er maar deels in het gebrek aan goede melodieën te verhullen. Desondanks slaat Wooden Constructions een brug tussen elektronica en authentieke, paranoïde en vervreemdende postpunk van de jaren '80. En waar het in dit genre makkelijk rommelig wordt, speelt de band retestrak. Drummer Joost Luub heeft zijn bekkens al half doormidden geramd en overige bandleden Raul Inzaurralde en Ernest Mistiaen wisselen toetsen en gitaar af met basgitaar. Wooden Constructions heeft het in zich om minstens net zo door te gaan breken als labelgenoten Rats On Rafts.
Mooi avondje muziek bij Club V00d00 in Mezz
Wooden Constructions, MMMM! en Rats On Rafts bouwen feestje
Club V00d00. De naam en line-up zouden overal het ultieme hipsterfeestje impliceren. Overal, maar niet in Breda. Het is natuurlijk bekend dat men hier het woord 'new wave' maar op het programma hoeft te vermelden, en half Ginneken met midlife-crisis schiet in de Tenalady, kukident het gebit nog eens goed vast en begeeft zich naar Mezz. Even een avondje lekker dansen like it's '81 again. Vandaar dat er op zaterdagavond 29 december een gemêleerd publiek in Mezz te vinden is voor een avond met 'de duistere en rauwe randjes van de indie en (daar hebben we 'em) new wave'. We gingen kijken, en uiteindelijk, tja, mee dansen.
Wooden Constructions
MMMM!
MMMM!, gangbare afkorting voor Mad Monkeys Making Music, draait al afzienbare tijd mee in de Bredase scene. Danny La Haye begon al jaren geleden al met zijn elektro-act Mad Monkeys en stond onder andere op POBparade, Bevrijdingsfestival en Breda Beats. De uitbreiding naar volwaardige live-band en het uitbrengen van de plaat 'Less Yes Mo No' was reden om ook de naam van zijn act te herzien. Naast frontman Thomas Rademakers (eerder in o.a. Embrace Fire) staan er vanavond ook een gitarist en drummer met La Haye op het podium. Maar MMMM! is hier niet op zijn plek. De Aux Raus-achtige stuiterelektropunk met 8bit-samples en acid-synths past niet echt binnen het concept van deze avond en vindt dus ook weinig aansluiting bij het publiek in Mezz. Soms lukt het bijna, zoals wanneer de band bij de interlude van 'Rodeo Retarded Teens', de sfeervolle old school punk van 'Robotic' of samenzang in 'Hong Kong Song' aansluiting vindt bij de band die hen op het podium voor ging. Maar omdat MMMM! door de vele breaks en enigszins matte performance steeds het tempo uit het optreden haalt, is dit voor het jongere deel van het publiek vooral gewoon even dansen tussen de bands door. MMMM! is een act waar Breda trots op mag zijn, maar is hier vanavond vooral niet helemaal goed geprogrammeerd.
Rats On Rafts
De laatste keer dat Rats On Rafts in Mezz stond, ruim een jaar geleden in het café, was het nog een bandje waar wat mensen vaag van gehoord hadden. Hoe veel kan er veranderen. De Rotterdammers speelden in 2012 bijna non-stop door heel het land èn deden verschillende keren de UK aan. Dat heeft geholpen: Rats On Rafts is officieel een 'grote band'. Misschien iets te groot? Het soundchecken in Mezz duurt ruim een half uur, zo lang dat het publiek zich begint te irriteren. Als de band ineens begint te spelen, vraagt iedereen zich dan ook af of dit nou het optreden is, of de zoveelste soundcheck. Getuige de enthousiaste reacties is de zaal dit al halverwege 'The Moon Is Big' vergeten. Alle publieksfavorieten komen langs, waaronder 'Moneyman', 'God Is Dead' en de nieuwe single 'Emma Sofia'. De band gaat duidelijk tot het uiterste en de songs worden regelmatig voorzien van minutenlange noisey interludes. De vraag is of het deel van het publiek met een kortere aandachtspanne dat trekt. Deze jongens zijn nooit crowdpleasers geweest. Rats On Rafts heeft duidelijk geen enkele moeite met de Dommelschzaal, maar het is duidelijk dat de bandleden, met frontman David Fagan voorop, eigenlijk rocksterren tegen wil en dank zijn geworden. Het is onvermijdelijk dat de steeds grotere zalen met een veeleisender publiek komen wanneer het op interactie aankomt. Desondanks zit het zowel muzikaal als qua entertainment vanavond nog zeer snor bij Rats On Rafts: afsluiter 'Jazz' ontaardt in een twintig minuten durende orkaan van geluid en krijgt de zaal aan het dansen.
Prima afsluitende band van een mooi avondje muziek, dat na de band in het Café nog wordt voortgezet door The Daisy Players. Hip of niet hip, jong of oud, het maakte niet uit in de topsfeer in Mezz vanavond.