Pien Feith
Mezz Café is al vroeg vol vanavond, het programma vraagt er ook om. Pien Feith vraagt ongeveer halverwege de set of het publiek niet wat dichterbij kan komen, ze ziet dat het dringen is bij de deur. Een goed teken als je als artiest een try-out doet met nieuw materiaal. De zangeres nam dit jaar een tweede plaat op en vloog in oktober naar Chicago voor wat laatste opnames en om hem af te mixen. Zaterdag 12 januari staat Pien Feith met band op het 3voor12-podium op Eurosonic/Noorderslag en daar moet het natuurlijk helemaal knallen. Tof dat we in Breda alvast vooruit mogen blikken. Van debuut ‘Dance On Time’ komen onder andere de titeltrack en ‘I Have Done Nothing’, met de hoopvol gezongen zin “All I want is to make this the best thing” voorbij. Drie keyboards op een podium die ook door de gitarist en bassist worden bespeeld is tegenwoordig niet zo heel bijzonder, wel dat er niet één maar twee drummers aan het werk zijn, het geeft een afwijkend, gevarieerder geluid en een eigen uitstraling. Middelpunt is Feith met haar uitdrukkelijke mimiek en zang. Nieuwe song ‘Shake It Off’ klinkt oppeppend en opbeurend in één. Indie en electronica tegelijkertijd, wat Feith ook zelf claimt. Slotnummer en nieuweling ‘At The Blow Up’ heeft wederom een spannende opbouw, maar geen echte explosie of extreme uitschieters. Dat zou de set nog wat aantrekkelijker maken.
Mauro Pawlowski, humoristisch en meesterlijk op V00d00 GOLD
Pien Feith kwam ook lekker liedjes proberen
“Er is mij hier al gevraagd of ik nummers van dEUS kan spelen en dat kan ik wel doen maar dan alleen mijn partijen. “She moves me”… en dan een half uur niets.” Mauro Pawlowski was scherp, nonchalant, grappig en in uitstekende vorm. Maar er was meer in Mezz Café op ‘V00d00 GOLD presents…’ Pien Feith kwam haar nieuwe liedjes uitproberen in een intieme try-out en dj-duo en organisators V00d00 GOLD draaide spannende alternatieve plaatjes, zelfs met vj. Mezz pakte uit, ook de zaal was goed gevuld met nieuwe namen en Rats On Rafts, de band die op Breda Barst speelde en landelijk en internationaal ook al bijna doorbrak.
Mauro Pawlowski
Wat Mauro Pawlowski precies gaat doen, is even afwachten terwijl hij zijn gitaar nog eens stemt. Als laatste werd de huidige gitarist van dEUS en frontman/gitarist bij tal van zijprojecten, zoals onlangs Radical Slave, aan de line-up toegevoegd. Maar dat het iets bijzonders wordt, dat staat op voorhand wel vast gezien ’s mans verleden in de avant garde en alternatieve muziekwereld van België. Mauro Pawlowski blijkt vanavond óók in Breda om nieuwe dingen uit te proberen. Nummers van “een nog te verschijnen lp van de Belgische sensatie The Hitsville Drunks” bijvoorbeeld. Een band waarmee hij overigens begin 2013 al wat optredens gepland heeft staan. ‘Don’t Tell Her’ klinkt schitterend en vraagt om meer. Dat volgt met het hilarische ‘Clean Adult Fun’. Pawlowski heeft dan al lang ook de lachers op zijn hand gekregen door een nummer over een liefde “the classic mix between pending doom and great fun” te benoemen tot ‘Top 2000-waardig’ en in die stijl te eindigen met een typisch rockeinde ofwel “Seventies Ending.” Stuk voor stuk kleine pareltjes met geweldige tekst, afgewisseld met humor. Zo ook het nieuwe Nederlandstalige oeuvre van nog zo’n “nieuwe Belgische sensatie in wording: de Maurits Pauwels Experience.” Met opnieuw teksten om van te smullen, misschien geïnspireerd door dichter Ramsey Nasr waarmee Pawlowski volgende jaar op literaire theatertour gaat. “Met haar was het zelfs fijn vervelen” en een liedje getiteld ‘Kop Op Dronken Minnaar’, over een minnaar met erectieproblemen en een sussend woordje van zijn minnares. Hij schiet zelf bijna in de lach. “Het is toch een tragisch liedje hoor.” De man dwingt respect af, bij stille gitaarliedjes zwijgt het Bredase publiek.
“Er is mij hier al gevraagd of ik nummers van dEUS kan spelen en dat kan ik wel doen maar dan alleen mijn partijen.” Om het refrein van ‘The Architect’ in te zetten. “Zoiets: “What is the architect doing?” Gitaarspel maar Mauro zwijgt. “What is he thinking out there?” en weer zwijgen. “Of: “She moves me…” en dan een half uur niets,” uit dEUS-klassieker ‘Hotellounge’. Volop gelach als hij ‘B.A.B.Y.’ van zijn eigen legendarische Evil Superstars speelt, maar niet de volledige tekst zingt en improviseert. Een nummer dat hij laat eindigen in een miniem stukje gitaarspel uit ‘Stairway To Heaven’. En direct weer door met nog iets van de Maurits Pauwels Experience. Eén zinnetje, met ‘Stairway To Heaven’ eronder. “Haiku rock! Wij Belgen zijn onze tijd altijd ver vooruit. Dat is het probleem met mijn solo-optredens. Het niveau begint altijd hoog… en ik eindig meestal vrij laag. Ik moet nog iets doen he?” en Pawlowski eindigt met een Beatlesk slotnummer en de conclusie “Ik vond het goed!” Dat was het zeker! Een optreden dat daadwerkelijk nieuwsgierig maakt naar het werk van The Hitsville Drunks en de Maurits Pauwels Experience (of wellicht toch Pouwels?).
V00d00 GOLD/VJ Mediawar
Na het avondje uitproberen door Pien en Mauro nemen de V00d00’s het weer over om het laatste gat te vullen. Vanaf half twaalf is het dj-duo zelfs aangevuld met VJ Mediawar die veelvuldig projecties op het neergedaalde scherm gooit. Projecties waarbij de naam V00d00 GOLD voorbijflitst of een caleidoscoop van hamsters in hun kooitjes, fragmenten van Bill Clinton, aerobic video’s uit vervlogen en meer. Wie niet naar MMMM in de zaal is gaan kijken, kan hier zijn indie-lol meer dan op. Maar er wordt nauwelijks gedanst, heel hip. V00d00 GOLd sluit het café muzikaal eventjes af rond kwart over twaalf, om zelf ook hoofdact Rats On Rafts mee te pikken. Daarna is het aan The Daisy Players om tussen 01:00 en 02:00 de zaak in stijl af te ronden. En mét ‘Niggas in Paris’. V00d00 GOLD presents… was een tof experiment!