Breda Barst - Amstel podium zaterdag

Met The Skywalkers, Pien Feith, Fahrenheit Twins, Charlie Jones' Big Band en Death Letters

Redactie 3VOOR12/Breda ,

De zaterdag van Breda Barst op het Amstel Podium met The Skywalkers, Pien Feith, Fahrenheit Twins, Charlie Jones' Big Band en Death Letters. 3VOOR12/Breda doet live verslag vanaf het festivalterrein.

Met The Skywalkers, Pien Feith, Fahrenheit Twins, Charlie Jones' Big Band en Death Letters

De zaterdag van Breda Barst op het Amstel Podium met The Skywalkers, Pien Feith, Fahrenheit Twins, Charlie Jones' Big Band en Death Letters. 3VOOR12/Breda doet live verslag vanaf het festivalterrein.

The Skywalkers
Utrechts duo bestaande uit Jacco Gardner (orgel, zang) en Hugo van der Poel (drums, zang). Met de drums en het orgel creëren ze een typische jaren ’60 sound. 

Plus
De volume van de microfoon is goed afgestemd op de instrumenten. De zang wordt op geen enkel moment overstemt door het kabaal van de drums en het orgel. De nummers volgen elkaar op in een redelijk snel tempo. Ondanks dat er weinig animo is, wordt er toch wel wat gedanst. Onder andere op het nummer ‘Changing Colours’. De vrolijke nooit in hun muziek slaat duidelijk over op het publiek.

Min
De samenzang van Gardner en van der Poel is niet zo sterk. Bij het nummer 'Mary Jane' wordt duidelijk wie de zwakste schakel is. Het gehele nummer wordt door de drummer gezongen. Goede poging, alleen niet effectief. Het is ronduit vals en bovendien is zijn stem niet geschikt voor het nummer. Voor geen enkel nummer. Laat voortaan Jacco Gardner maar de volledige set zingen.

Conclusie
Over het algemeen een sterk optreden. Jammer dat de afsluiter, een cover van het nummer ‘Incense And Peppermints’, de hit uit 1967 van de band Strawberry Alarmclock, niet voor een spetterend einde zorgt. Waarschijnlijk omdat het alleen de oudere generatie aanspreekt. Geen knaller dus, maar aan de andere kant wel passend bij hun genre.

Cijfer
6,3
(FR)

Pien Feith
Pien Feith draait al een tijdje mee in de Nederlandse muziekscene en heeft al vele goede kritieken op zak. Toch is ze nog niet bij een heel groot publiek bekend. Haar eigenzinnige folkrock heeft raakvlakken met Björk, maar ook een vleugje Roisin Murphy komt voorbij, bij deze van origine singer/songwriter.

Plus
Aan originaliteit geen gebrek, de arrangementen zijn goed uitgedacht en de verschillende instrumenten (keyboards, laptops, gitaren, bas, drums) hebben duidelijk een eigen rol binnen het geheel. De zang van Pien Feith zweeft daaroverheen, waar zij ook een rauw randje niet schuwt en onvervalste uithalen a la Björk tevoorschijn tovert.

Min
Het geheel komt nog niet goed over op het publiek. Of het te vroeg is? De zachte stem van Feith tussen de nummers door halen het eind van het veld ook niet. Iets minder bescheiden mag best!

Conclusie
Een leuke dame die hopelijk met haar muziek een groter publiek gaat aanspreken. Aan de muziek ligt het in elk geval niet.

Cijfer
7
(AdV)

Fahrenheit Twins
Via de jaarlijks wederkerende voorrondes was het dit jaar Fahrenheit Twins dat een plaats op Breda Barst bij elkaar speelde. Heel stiekem komen ze niet uit omgeving Breda maar uit de omstreken van Boxtel en Schijndel. Meeslepend opgezette popliedjes in rockvorm uit het oosten des Brabant dus.

Plus
Wat veel ‘lokale’ bands missen, is bij Fahrenheit Twins prima in orde. Eenduidigheid in uitstraling en verzorgd in de presentatie, deze heren hebben het wel. De band heeft een hoop kwaliteit, laat daar geen misverstand over ontstaan. Frontman Sander Blom doet dit ook niet voor de eerste keer, gezien zijn ruime historie aan soloplaten en andere projecten. Het plaatje klopt, de muziek zit goed in elkaar maar…

Min
Het komt gewoonweg niet over op het publiek. Blom en consorten kunnen nog zoveel bewegen als ze willen, ze blijven de enigen die niet staan te praten, lachen, bier te drinken of het programmaboekje staan te lezen. En dat is niet zozeer een minpunt voor de band maar heel eerlijk bekeken meer voor het publiek. Zo rond etenstijd is het inderdaad geen makkelijk tijdstip, maar Fahrenheit Twins verdient toch echt wat meer aandacht.

Conclusie
Popliedjes. Goed gebracht, kracht eronder. Dynamiek. Gebrek aan interesse. Maakt een..

Cijfer
7,5
(IK)

Charlie Jones' Big Band
Alternatieve, intrigerende bluesband uit België, derde optreden in Breda binnen 1 jaar alweer.

Plus
Charlie Jones’ Big Band behoeft voor volgers van 3VOOR12/Breda geen introductie. Tweemaal eerder schreven we de band rond zanger/gitarist Jan Verstraeten al de hemel in. Blues in meerdere verpakkingen die blijft hangen, op unieke wijze geserveerd, met altijd die unieke rauwe stem van Verstraeten. En sinds dit jaar ook af en toe vierstemmig. Van het rustige pianolied ‘Lay Down’ tot snellere nummers als ‘Wash The Dirt Off These Hands’ en ’Morning Light’, alles komt aan en het publiek doet lustig mee.

Min
Een kritische toeschouwer, wiens smaak dit niet is, vindt vast wel iets. Charlie Jones’ Big Band doet weinig aan geijkte popsongs van drie minuten en schrijft zijn eigen regels. Daar moet je tegen kunnen. Van een uitgesponnen echo in een fijn dansliedje belandt de toeschouwer geleidelijk in een rustig psychedelische blues waarna het nummer plots gedaan is. Onvoorspelbaar af en toe, oh wacht, dat is weer een pluspunt.

Conclusie
Mezz Café, grote zaal in Mezz, Breda Barst. En de allereerste keer in Breda was in ‘t T-Huis in het Valkenberg park waar de band nu weer is. Charlie Jones en de Big Band hebben via een logische weg de stad veroverd. Het vrolijke enthousiasme, de creatieve aanpak en het formidabele songmateriaal zuigen je aandacht automatisch de set in. De nummers zijn zeer gevarieerd, van hard tot intiem, en blijven boeien. De liefde blijkt wederzijds, vanavond speelt Charlie Jones’ Big Band nog vanaf 23.30 uur op de after party in Mezz Café.

Cijfer
9,5
(DH)

Death Letters
Death Letters staat garant voor snoeiharde gitaren en hevige drums. Duende Ariza Lora (gitaar, zang) en Victor Brandt (drums) timmeren al lang (vanaf 2007) aan de weg. De muziek is indie-punk met psychedelische trekjes. 

Plus
Hel hele optreden is het gitaarspel van Duende fenomenaal, de gitaarsolo’s geven net dat beetje extra. Naast al dat gitaargeweld hebben ze ook rustpunten in de set. Dit maakt het een evenwichtig geheel. Het publiek krijgen ze helemaal mee. Vooraan wordt er een moshpit gevormd en hier en daar waagt iemand zich aan crowdsurfen.

Min
Het  enige minpunt is het laatste nummer ‘Pebbles’. Het was leuk, maar niet speciaal. Geen tactisch gekozen afsluiter dus. 

Conclusie
Takkeherrie met inhoud. Er is veel afwisseling in de set. Van grunting tot rustige zang, Duende kan het allemaal. Het was jammer dat het na een klein uur al voorbij was. Een erg sterk optreden!

Cijfer
9
(FR)

Redactie 3VOOR12/Breda
Tekst: Femmy Reijnders, Aukede Vries, Ivo Koenen en Daniël Hereijgers
Foto's: Andre Joosse, Joost Slijkoort en Ilse Zwakke