Het is relatief vroeg in de vrijdagavond, 22.00 uur, als Mezz vol stroomt. In tegenstelling tot de eerste Lektroluv Labelnight eerder dit jaar staat hoofdact The Subs vanavond als eerste geprogrammeerd en de vraag is of het puberale broertje van Goose ook op zo'n vroeg tijdstip zijn beruchte live reputatie waar kan maken. Als Jeroen De Pessemier en Wiebe Loccufier gekleed in een wit en zwart gewaad iets na tienen het podium opklimmen en 'Hanibal And The Battle Of Zama' inzetten, blijkt dat 22.00 uur inderdaad vroeg is, maar niet voor The Subs. De jongens hebben duidelijk eerder met dit bijltje gehakt en tonen geen enkel medelijden met het publiek in Mezz. De gewaden vliegen af en de kenmerkende, nogal manisch aandoende, geschminkte band over de ogen van de jongens wordt zichtbaar. 'The Fuck Song' wordt ingezet en de zaal maakt een soort collectieve vreugdesprong waarbij liters bier door de lucht vliegen. Mezz explodeert bijna.

Wat volgt is een aaneenschakeling van ADHD-momenten met de catchy elektro-rave-punk als soundtrack. De Pessemier trekt een glitterjas aan, springt met een keytar op een monitor en deelt een fles wodka met het publiek. En dan is de show net tien minuten bezig. Je begint je erdoor af te vragen hoeveel coke en speed er backstage doorheen gaat bij The Subs. Dit is rave met de hoofdletter R. Het wordt bij vlagen niet helemaal duidelijk of alles nou wel echt live wordt gespeeld, het geram op de keyboards en samplers doet namelijk vermoeden van niet. Maar wat maakt het uit, minder vermakelijk wordt het er niet op. Bij 'Decontrol' onstaat er een enorme moshpit en de zaal zingt voluit het poëtische 'Fuck That Shit' mee. De Pessemier heeft inmiddels zijn shirt uit, springt het publiek in en klimt vervolgens achterin de zaal bovenop de PA. Is The Subs dan alleen maar show? Afgezien van de allesbehalve subtiele teksten, gebeuren er her en der wel interessante dingen, zoals de statische metalen staaf die zorgt voor de bizarre geluidseffecten in 'The Hype'. Daarnaast zijn de beats en samples van hoog niveau en gaan de nummers naadloos in elkaar over. Knap, voor een (semi-)live optreden.

Het is mooi om te zien hoe The Subs erin slagen om een generatiekloof te overbruggen. In de zaal gaan inmiddels serieuze volwassen mannen in blousjes los, samen met de vele tieners. Zanger en entertainer De Pessemier is een rave-versie van Jim Morrison. Dit is pure rock 'n roll. Als dan single 'The Face Of The Planet' wordt ingezet is de chaos compleet. Fuck kwaliteitsmuziek, wij willen feesten! En daar ontleent The Subs zijn bestaansrecht aan. Heel erg diepgaand muzikaal is het allemaal niet, maar wat maakt het uit als het publiek zo'n goede tijd heeft tijdens een optreden? En het is nog niet voorbij. Bandlid op de achtergrond Highbloo zet na het optreden het feestje nog even door met een dj-set vol vette elektro met dikke bassen. Skanketron uit Breda mag afsluiten. Hun set is hard en smerig en niet bijzonder inspirerend. Maar wat maakt het uit. Het is inmiddels achtergrondmuziek geworden voor een in testosteron, alcohol en andere genotsmiddelen doordrenkte en bijzonder geslaagde avond. Op naar de derde Lektroluv Labelnight.

Gezien: Lektroluv Labelnight met The Subs, Highbloo en Skanketron. Mezz, vrijdag 27 mei 2011.