De zaterdag van de voorrondes van Breda Barst liep al uit op een licht fiasco. De toeschouwers hoopten dan ook vurig op herstel op de zondag. Enkele bands beschaamden het vertrouwen van de jury niet, echter bleek ook dat een demo veel mankementen van live spelen kan maskeren.

De kersverse winnaar van de Van Eigen Bodem Nederpopprijs 2009, Flo, heeft de taak om deze zondagmiddag te openen. Met hun toegankelijke Nederlandstalige poprock, roept dit vijftal meteen associaties met Bløf op, aangevuld met een progressief randje. Je houdt ervan, of je vindt het helemaal niets. Datzelfde geldt voor de teksten. Wat onomstreden is, is dat deze band een stabiele set speelt en duidelijk laat zien dat ze weten waar ze mee bezig zijn. Enige kritiekpunt is dat wat de band zegt over ‘het verschil maken met een nieuw geluid’: van een nieuw geluid is absoluut geen sprake. Maar Flo lijkt na gisteravond nu al een zekerheidje op Breda Barst.

Daarna is het de beurt aan The Radical Roosters, die met hun stevige bluesrock het tamme publiek proberen op te jutten. Dat lukt in het begin vrij goed. De songs hebben ‘ballen’ en er wordt veel gesoleerd door gitarist Mart Hoppenbrouwers en ook zanger Kars van Nus soleert er lustig op los op zijn mondharmonica. Hoewel de set na een aantal nummers een beetje gaat vervelen en er door technische problemen helaas een vroegtijdig einde aan de show komt, is dit ook zeker een kanshebber om het festival te gaan halen.

Vervolgens is het de beurt aan Elly Kellner en haar band. Eigenlijk is vanaf het begin te horen dat de EP beluisteren een stuk leuker is dan deze band live aan het werk te zien. Op het gebied van performance scoort de band onwaarschijnlijk slecht. Waarom Elly niet in het midden staat, maar recht voor de neus van haar bassist is een raadsel. Dit alles hoeft niet erg te zijn als de aangeboden muziek staat als een huis. Maar meer dan enkele leuke ideeën zijn niet te horen, terwijl dezelfde nummers op cd helemaal zo gek nog niet zijn, de vergelijking met Amy McDonald ligt voor de hand. De stem van Elly Kellner houdt zich in de laagte en het middengebied nog goed, maar in de hoogte gaat het vaak mis. De balans tussen gitaar, bas en drums is daarnaast totaal niet in verhouding. Jammer.

De reïncarnatie van de Roosendaalse band Wicky heet Monocle Mint. Zij brengen dansbare rock, die doet denken aan A Brand en Infadels. De band klinkt als een hecht collectief en een aantal songs zit goed in elkaar, hoewel het af en toe wel erg standaard en zelfs een beetje plat klinkt. Ook heeft zanger Erik Siegel regelmatig moeite met de hoge uithalen. De meerstemmige zang is wel dik in orde en tovert zo nu en dan een glimlach op het gezicht. Ook de presentatie van de band is voldoende, hoewel de bassist zijn instrument wel wat lager zou mogen hangen.

De laatste band van dit weekend probeert de zon in Mezz te laten schijnen. Groover brengt hun feestelijke variant van ska met veel jeugdig enthousiasme. Wat meteen opvalt is dat alles ingestudeerd is, van de bewegingen van de blazers, tot aan de poging om het publiek mee te laten zingen. Het is vast goed bedoeld, maar doet erg gekunsteld aan. Zelfs na vier jaar ervaring kan deze band het imago van ‘schoolbandje’ niet van zich afschudden, Groover werkt nog het meest op de lachspieren. Dat deze band überhaupt alwéér de voorrondes heeft gehaald mag gerust discutabel genoemd worden. Alle goede bedoelingen ten spijt, Groover heeft niets te zoeken op Breda Barst.

De uitslag:
Na een weekend van hoogte- maar helaas vooral dieptepunten, heeft de jury uiteindelijk toch vier acts geselecteerd voor het programma van Breda Barst. Geheel terecht zijn dat The Radical Roosters, Flo, Monocle Mint en vooruit… ook Ne t’en Fais Pas met het voordeel van de twijfel. Monomania zal het met de reserveplaats moeten doen.

Gezien: tweede voorronde Breda Barst met: Flo, The Radical Roosters, Elly Kellner, Monocle Mint en Groover. Mezz, zondag 16 mei 2009.