The Veils zijn met hun laatste album ‘Sun Gangs’, begin april verschenen, een meer folky weg in geslagen. De band is gegroeid, uitgebreid met een zangeres, en ziet er bijzonder goed uit: zelfs de bassiste lacht en is niet meer zo broodmager. Frontman Finn Andrews is slecht bij stem, maar weet toch met zijn charme en bovenal prachtige nummers het publiek in te pakken.

Mezz is zo druk dat de muzikanten van het voorprogramma Connan Mockasin onzichtbaar zijn als je achterin de zaal staat. Na minuten in de veronderstelling te zijn geweest dat we te maken hebben met een zangeres, blijkt Connan Mockasin toch écht te zijn geformeerd rond een man. In het roze gehuld en met een stem die door merg en been gaat ‘warmt’ Connan het publiek op voor The Veils. Vergezeld met een drummer/bassist maakt de band op blues geïnspireerde muziek. Veils frontman Finn Andrews komt zelfs een paar nummers meedrummen. Echte nummers met een kop en een staart maakt Connan Mockasin niet, hij begeeft zich op de grens van ‘spoken word’ en lijkt beïnvloed te zijn door noise-acts als The Ex. Hoewel de rariteiten enerzijds vermakelijk zijn, zijn ze ook doodvermoeiend om naar te luisteren,  een halfuur is echt te lang. 

The Veils maken het voorprogramma meer dan goed met een geweldig optreden. Nieuw werk wordt afgewisseld met veel werk van ‘Nux Vomica’ en een enkel nummer van ‘The Run Away Found’. Het eerste nummer van de nieuwe plaat, ‘Three Sisters’ is overweldigend. Onder andere bij dit nummer lijkt The Veils goed te hebben geluisterd naar folkgoeroe David Eugene Edwards (Sixteen Horsepower, Wovenhand). Het nieuwe werk is wat bombastischer maar kent dezelfde gevoeligheid als oudere nummers. Bekende nummers als ‘Calliope’,’ Advice For Young  Mothers To Be’ en afsluiter ‘Not Yet’ zijn een genot voor het publiek.

Finn Andrews is een charmente, innemende performer, zijn stem klinkt echter behoorlijk hees aan het begin van het optreden. Na een verzoek om tequilla wordt de frontman door het gehele publiek voorzien van tequilla en andere stevige borrels. Het aantal alcoholische drankjes loopt zo op dat heel de band kan worden voorzien van sterke drank. Echter doet dit niets af aan de kwaliteit van het optreden, The Veils blijft prachtig. Na goed een uur zit de set erop, maar gelukkig volgt een toegift; al moeten de bandleden wel eerst hun sigaretten en joints even aan het publiek afstaan. Ook na deze toegift blijft het publiek om meer vragen. De meeste lof gaat tenslotte terecht naar Finn Andrews wanneer hij in zijn eentje afsluit met het prachtige ‘Sun Gangs’, maar niet na eerst een goed gesprek te hebben gevoerd met het publiek over welk nummer hij gaat spelen en te vertikken ‘Smells Like Teen Spirit’ te spelen.

De prachtige nummers, de innemendheid van de band en de geweldige muzikaliteit van de muzikanten maakt The Veils tot een steengoede band. De intieme sfeer die Finn Andrews weet te creëren in Mezz is geweldig, zulke optredens zien we maar weinig.

Gezien: Connan Mockasin, The Veils. Mezz, vrijdag 8 mei 2009.