Succes
De hele week lekker weer en vandaag potverdorie geen zon bij het wakker worden. We twijfelen of we iets langer in bed blijven liggen of toch maar als de sodemieter naar het festival gaan en besluiten optie twee. Bij binnenkomst is de hippie discobingo al vol aan de gang en laat iemand van een chipsmerk met een wit pak zich ondergooien met verf. Het is bepaald nog niet druk, want iedereen lijkt voor langer in bed blijven liggen te kiezen, maar één stage is al prima bevolkt: die van Pleinvrees. Bakermat bijt daar het spits af en doet dat in tegenstelling tot zijn collega's op de andere stages voor minimaal een paar honderd man. Het blijft een grappig fenomeen. Er wordt nogal wat op Lodewijk Fluttert afgegeven, ook door collega-dj's, maar hij heeft met zijn fluitsound bij veel mensen toch een gevoelige snaar geraakt en wie zijn wij om hem zijn succes te misgunnen?
Disco en Kölsch ongekend populair op Buiten Westen
Vol veld voor Bakermat, Deense hippie gekroond tot rockster, Jay & Silent Bob in actie en de lege VBX-tent van Elliott
Als Pleinvrees, AIR en Next Monday's Hangover de krachten bundelen ontstaat Buiten Westen en dat is met 15.000 bezoekers in het Westerpark geen kleine speler in de festivalwereld, maar wel een festival dat door de kleine ronde opstelling redelijk intiem aanvoelt. Een festival met voor ieder wat wils ook, niet per se eentje voor de puristen. Wij genoten van editie numero twee en zagen Minilogue, Huxley, Cobblestone Jazz, Kölsch en een heel hoop anderen.
Als we het voor gezien houden bij Pleinvrees hoeven we niet lang na te denken over de vraag 'what's next'? Minilogue is net begonnen in de Rekorder-tent en als het geluid ergens lekker voelbaar is, is het daar wel. Sebastian Mullaert zoekt al rond de klok van tweeën de diepte op en draait stevig. Het voelt misschien wat plastic hier en daar, maar bij het erin brengen van Animals schiet meteen die videoclip met die gekke en springerige beestjes weer door ons hoofd. De Scandinaviër draait op zijn blote voeten en is als eerste op de dag soms onheilspellend. Zoals wel vaker het geval is met zijn sets, is het een trip op zich, mits je je er al zo vroeg volledig aan over kunt geven. De vage en mysterieuze geluiden vliegen je soms om de oren en het is een goed teken dat de tent nu al vol staat.
Disco
Tegen de tijd dat we glimpen zonnestralen op willen vangen, buigen we af naar SHMLSS. Het Amsterdamse discoduo timmert lekker aan de weg en heeft een aardige groep dansers op de vloer staan. Bart van Manen en Michiel Lancee zijn beiden gezegend met een goede baard en dito pretbek. Naast ons horen we de term krachtterm 'tering', in combinatie met de woorden 'wat een dikke disco'. Daar zijn we het mee eens. Iedereen wordt blij van deze sound en voel je disco niet, dan ben je geen mens of doof. Voor de Paardenkracht-stage wordt halverwege de middag nog op gevoel gedanst en dat disco prima toegankelijk is en populair blijft, is al even duidelijk. Bij de spaarzame discofeestjes in de stad is het altijd druk, met de gratis Disco Disasters in de Pacific als uitstekend voorbeeld.
Studenten links, hipsters schuin achter en een flink op leeftijd geraakt stelletje rechts. Gezellig, Buiten Westen is dus echt een festival voor iedereen. Dat er zo her en der mensen zijn die zich storen aan het studentikoze karakter, zei zo. We hoppen heel snel langs Next Monday's Hangover's NU, die draait zonder maatje Acid Pauli, en dromen lekker weg. Wat een heerlijke opwarmset, omgeven door spacevocalen en geluiden. Ogen dicht, de simpele tweestap met de voeten en mee opstijgen. Dit zit allemaal prima in elkaar. Minder voor elkaar is het bij de VBX-stage, waar het geluid bijzonder matig is. Alles wat voelbaar is in de Rekorder-tent, is niet aanwezig in de kleinere tent van VBX. Ferro & Egal 3 zijn daar net klaar als Ryan Elliott het stokje overneemt.
Autootje
'Kick Drum. Bassline. High Hat.' Dat is de volledige biografie van de Amerikaan op Resident Advisor en meer is er eigenlijk ook niet nodig. Wij zijn vandaag stiekem een beetje voor hem gekomen, vanwege zijn stevige Berlijnse sound, maar er is vrijwel niemand die met ons meedoet. Verwonderlijk is dat niet, want het geluid op de dansvloer voelt kaal en leeg, een strafpuntje voor de organisatie. Als Ryan Elliott halverwege zijn set in zijn platentas duikt om een nieuw stuk vinyl op te vissen, komt er een autootje de tent binnen gereden. Een maf gezicht. Er staat helemaal niemand op de dansvloer en de tent krijgt een kleine metamorfose. Doeken moeten zorgen voor een betere beleving, maar wij voelen mee met VBX en Ostgut Ton-resident Elliott. De Amerikaan verdient meer aandacht, net zoals VBX beter geluid verdient. Voorbijgangers lachen nu om een lege dansvloer, auw.
Verrassingen
Eenmaal aan de wandel volgt er een verrassing bij Pleinvrees, want Arjuna Schiks vervangt Joris Delcroix in het schema. Wij denken dat hij er zelf minstens net zo blij mee is als het publiek, want een blik vanuit de dj-booth naar de mensen voor hem is werkelijk adembenemend. Nergens is het zo afgeladen als bij Pleinvrees en de langharige Schiks gooit nog maar eens zijn remix van LeLe's Luxe Benen. Bijna iedereen slikt het als zoete koek. Wie ondertussen dacht dat de boel in de Rekorder-tent na Minilogue in zou storten, komt behoorlijk bedrogen uit. Het Italiaanse duo Clockwork houdt de tent vol en maakt de boel nog veel heter. Met gortdroge en bij vlagen ook harde techno trekken de Zuid-Europeanen de boel uit elkaar. Soms is het beuken met een hoofdletter B.
Na wat mensen over de hekken te zien klimmen om gratis binnen te komen, wat oneerlijk aanvoelt, zetten wij onze dag voort bij de Engelsman Huxley. Hij moet straks gauw door naar het 25ste Dour festival in België en Michael Dodman schiet vandaag weer lekker van garage naar dub en house zonder ingewikkeld te worden. Box Clever komt natuurlijk langs en hij belichaamt de UK-sound. Als Like You van Hot Since 82 langskomt, wordt het door de trage groove en stevige basslijn lekker viezig en gaan alle handjes de lucht in. "Thanks for having me and see you next time", schreeuwt de kale Brit nog snel als 'ie naar onze Zuiderburen vertrekt. Het was ons ook weer een waar genoegen.
Jazzhouse
Terwijl de disco- en houseklappers bij Paardenkracht door Tom Trago en Prins Thomas aaneen worden geregen en David August bezig is met zijn in onze ogen tamme live-set, blijven wij toch staan bij de Blackout-stage. Cobblestone Jazz gaat live spelen en wilde bij de soundcheck niemand op het podium hebben om volledige rust en concentratie te vinden. Dat belooft wat. We zullen eerlijk bekennen dat het trio ons tot vandaag volledig is ontschoten, maar er zit flink tempo in. De drie drukken het gaspedaal in en met twee man achter de decks en een toetsenist in de volle zon is er voldoende om naar te kijken. Het woord 'Jazz' verraadt uiteraard een hoop, maar na wat youtuben en ze een keer live zien, hebben ze er in ons zonder enige twijfel nieuwe fans bij.
Jay & Silent Bob
Zoals verwacht is Agoria duidelijk populair 's avonds in de Rekorder-tent en Homework is zo ongeveer de miljoenste die The Break Up van Detroit Swindle draait deze zomer, maar vervelen gaat 'ie nog niet. Dat het een regelrechte zomerhit is, staat inmiddels wel vast. Een helft van Homework, Tom Waist, vraagt wat we opschrijven en wij zeggen dat we The Break Up veel horen. Hij knikt instemmend en trekt daarna een gekke kop. Die heeft duidelijk vooraan gestaan bij het uitdelen van de gekke grimassen vroeger. Samen lijken Waist en Zip Stolk wel een beetje op het komische duo Jay & Silent Bob en bij het draaien Breach's Jack, wordt de boel lekker opgezweept. Luchtige discobeats zijn even verleden tijd bij de Paardenkracht-stage, die afgeladen blijft tot het einde.
Afsluiten doen we na Danny Daze - die een stevige houseset draait bij Blackout - en Miss Melera b2b Nuno Dos Santos bij Kölsch. Zo'n twee weken geleden brak hij de boel af op All We Want Festival en zijn set op de Next Monday's Hangover stage is van eenzelfde kaliber. Opa, Loreley en Der Alte blijven drie platen waarmee de Deense hippie elke dansvloer kan laten ontploffen en hij brengt ze dan ook bijna altijd. Vandaag sluit hij af met Loreley en de stilte die hij in het nummer inbouwt is indrukwekkend, maar de break die volgt nog veel indrukwekkender. Dat we hem twee weken geleden nog hebben gezien, maakt vandaag niet veel uit. Hij laat met zijn bruisende set hier zien niet snel te gaan vervelen. Als hij na afloop op zijn tafel gaat staan en zijn armen spreidt voor het publiek, volgt er nog één magisch moment. Hij krijgt een gigantische staande ovatie en wordt officieus gekroond tot Buiten Westen rockster van 2013.