Dag drie begint bijna vertrouwd zoals dag twee, maar dan niet met Mulla & Mailman achter de decks van de mainstage, maar Sam Azami. Het is opnieuw vroeg warm en Azami draait als één van de weinige dj's dit weekend gewoon lekker zonder shirt. Gelijk heeft hij. Esther Duijn trapt ook in alle vroegte af in de grote schuur, maar net als in de voorgaande dagen komt er geen zon in de schuur, waardoor er ook geen festivalgangers richting de dansvloer komen. Mensen kiezen er nu eenmaal voor om in de zon en schaduw bij de main wakker te worden, helaas voor het stevige geluid van Duijn en El Snorro's Uberthal.

Hello Kitty
Er wordt zo hier en daar nog wat gesleuteld aan de timetable en er is een ongeluk gebeurd op de snelweg richting Goch, waardoor verschillende artiesten in de file belanden. Allemaal onderdeel van de wedstrijd. Wie vanaf het begin van de dag een glimlach op ons gezicht tovert is Jacob Dove Basker. De man uit Amerika maakt muziek onder de naam Jake the Rapper en is een beer van een vent. Hij heeft de uitstraling van een Hells Angel met zijn gigantische baard, maar bij binnenkomst in het productiehok komt hij wat nerveus over. Hij vraagt ons om zijn speciale drinkbekertje. Verschillende mensen kijken goed om zich heen en uiteindelijk vinden we zijn trots gelukkig: Hello Kitty. Jake dringt uit een roze Hello Kitty beker en kan kennelijk niet goed leven zonder. Ieder z'n ding.

Deense wervelstorm
Na de prima live-draaiende Egokind - die wat verlegen is - en een set van het verlate Duitse duo Tube & Berger is het de beurt aan Kölsch. We spreken hem gelukkig nog even vlak voor zijn set en de Deen geeft aan zich thuis te voelen hier. Hij woont in een hippiecommune in Kopenhagen, dus begrijpen wij enigszins wat hij bedoelt. Het lijkt hier bij vlagen ook wel een ouderwets hippiedorp. Rune Reilly, zoals zijn echte naam luidt, zet de boel in lichterlaaie. Het is enkel bij de mainstage druk, waar een verzameling van uitbundige festivalgangers los gaat op een grasvlakte waar geen gras meer is te vinden. Opa en Loreley komen gezellig kijken bij de man uit Denemarken, klappers waar iedereen op wacht.

Bij Der Alte volgt er een kort kippenvelmoment. Kölsch laat het geluid ogenschijnlijk even uit vallen, maar tot paniek leidt dat bij niemand. Hij vindt zijn flow snel weer terug. We hebben het nog niet vaak dit weekeinde zo los zien gaan als bij onze Deense kompaan, want werkelijk alle handjes gaan de lucht in. Na afloop noemt Reilly het één van de mooiere festivals tot nu toe deze zomer. "De dansvloer was bloedheet, zo zie ik het graag. Ik wil eigenlijk hier blijven, maar België wacht. Ik speel daar straks op het Sunrise Festival", sluit hij af. Draaien in de volle zon, met het zweet gutsend van zijn Scandinavische voorhoofd, is hem op het lijf geschreven. We gunnen hem en het publiek in België daar nét zulk lekker weer.

Ici Sans Merci sluit 's avonds met een set van drie uur de mainstage af. Daarin krijgt hij alle ruimte om zijn verhaal te vertellen en All We Want op zijn manier af te ronden. Ici beloofde ons in eerste instantie nog om 's ochtends te openen met poffertjes in zijn dj-booth, maar hij kreeg naderhand een veel mooiere plek op de timetable. Waar de muziek van Adana Twins en Finebassen redelijk gelikt klonk, zit er een veel rauwer randje om de muziek van de Nederlandse dj. Echt afgelopen is het om 00.00 uur nog niet, want in de grote schuur moet de apotheose dan nog plaatsvinden. Een b2b-sessie met alle dj's die zijn blijven plakken tot halverwege de nacht, die van sommigen langer mag duren omdat de eerste bussen om 09.00 uur 's ochtends pas vertrekken. Aan alles komt een einde. Helaas lijkt de Hello Kitty beker van Jake the Rapper 's nachts spoorloos te zijn verdwenen.