Veel festivalgangers doen 's ochtends een poging om de eerste nacht van zich af te spoelen, al is het af en toe dringen en wachten bij de sproeikoppen. Een simpel rekensommetje leert dat het wel even kan duren voor je aan de beurt bent. Terwijl de zon al vroeg brandt, zorgen Mulla & Mailman voor de eerste bassdreunen van de dag. Beginnen voor een afgeladen grasveld met wat warme disco; Joppe Muller en Bram Post weten prima hoe ze een publiek op moeten warmen. Ze wisselen disco af met uitstekend behapbare house en deephouse voor iedereen, waardoor het vooraan al vroeg losgaat.

Publiekslieveling
De Zuid-Afrikaan Portable a.k.a. Bodycode neemt het over na Mulla & Mailman en wil alles tot in de puntjes geregeld hebben. Hij houdt graag de controle en was al ruim op tijd op het terrein. Zijn glimmend groene hemdje ziet er kek uit, maar zo'n lekker synthetisch stofje doet 'm ook goed zweten. "Omdat ik donker ben, zou je verwachten dat ik wel goed tegen de hitte kan, maar dat valt vies tegen. Het is niet normaal heet", geeft hij te kennen.

Wat hij zegt klopt, de zon staat vol op zijn geschoren hoofd. Zijn set is overigens best aardig, maar zodra publiekslieveling Bram Fidder begint te draaien valt op dat er weinig pit in Portable's set zat. Fidder z'n manier van draaien is vele malen agressiever en komt beter over op het publiek. Dusky's Nobody Else wordt hem in dank afgenomen.

Deep House Amsterdam
Net als op de vrijdag blijft de half open stage, vandaag verzorgd door Deep House Amsterdam, tot na het avondeten bijna leeg. Vrijwel alle bezoekers genieten zo lang mogelijk van de in Nederland vaak onzichtbare zon. Terry Toner trapt af, doet dat lekker, maar zijn opening valt door het gebrek aan mensen op de dansvloer een beetje in het water. De Duitse dj Nhan Solo, die naast Toner staat, kan het begin van zijn set prima waarderen, maar Toner's sound past dan ook perfect in zijn eigen straatje. Als Solo het van Toner overneemt om zes uur staan er welgeteld zeven mensen op de dansvloer, maar de goedlachse Solo speelt er in zijn eerste uur veel mensen bij. Hij heeft fans en is de opmaat voor een knaller van een avond. Toch is er maar één dj die vlak na het eten in de felle zon de klok slaat.

Adriatique zit midden in zijn set, bouwt op, breekt af en krijgt alle handjes de lucht in. Wij vinden het bijna te warm om te dansen, maar lijken daarin de enigen te zijn. Samen met Adana Twins en Finebassen mag Adriatique zich hoofdact van het festival noemen, met een vol veld als logisch gevolg. Guy Gerber's Claire doet het niet geheel onverwacht verrassend goed bij de bezoekers. Wij tipten de plaat onlangs in de Luisterpitch nog als ultieme festivalafsluiter, maar midden in een set kan 'ie ook prima. Er zit eens meer diepte dan we gewend zijn in de muziek van de man uit Scandinavië, die na afloop aangeeft het liefste te willen blijven plakken rondom het klooster.

New Dutch School
Een welkome afwisseling van al het deephouse geweld op het festival is de New Dutch School-stage. Wij melden ons om elf uur vooraan bij Olene Kadar, die live komt spelen. Na tien minuten valt ons op dat zijn knieën van elastiek zijn en dat het donkere hol steeds voller wordt. Het is snikheet binnen, maar dat weerhoudt bezoekers er niet van om naar Henk van Zwol te komen kijken. Het is buiten ook prima toeven met Mark Fanciulli en de gasten van Deep House Amsterdam, maar Henk's set is voor ons een hoogtepunt. Hij kan zwoel zijn, zweven met dub, maar tegelijkertijd gortdroge hats en kicks door het gebouw sodemieteren. Lekker rauw, haast gemaakt voor het klamme en donkere Brauhaus-hok. Er komen soms indianengeluiden uit het publiek en Henk kan daar om lachen. We zijn weliswaar niet in Friesland vannacht, maar Goch is voor hem vandaag ook even thuis.

Waar het eerder op de middag nog verdacht leeg was in de Deep House Amsterdam-schuur, staat de ruimte 's avonds en 's nachts tot de nok toe vol. De organisatie blijkt geliefd bij het publiek en Kevin Duane krijgt het tijdens zijn set voor elkaar om iedereen te laten zitten. Na sets van resident Duane en de Deep 'N Disco Boys sluiten ook Ici Sans Merci, Adriatique, Pony en Nhan Solo - die 's avonds na zijn gig zijn vlucht miste en terugkeerde naar het festival - nog aan. Net als bij Slapfunk een dag eerder is het onoverzichtelijk wie er precies aan de draaitafels zit en dat heeft zijn charme. De heren maken er één groot b2b-feest van.