Om klokslag 22.00 uur een danceparty proberen te enteren is sowieso een slecht plan en dat blijkt ook nu: hoewel de muziek al op gang komt, is het MC Theater pas dertig minuten later klaar voor #ADE12. Geen probleem, want meer dan tien man wil zo vroeg toch niet naar binnen. En zo staan openers Jan van Kampen en Jasper Wolff & Maarten Mittendorff voor goeddeels lege zalen te draaien. Lullig, maar dat weet je vrijwel zeker als je voor die openingsspot geboekt wordt. Dekmantel-resident Van Kampen staat intussen wel een lekkere groovy en soulvolle technoset ten beste te geven en het Amsterdamse duo heeft in de kleine zaal nog wat meer snelheid en feest te pakken.
De eerste live-act is een ongewone. Want zeg nou zelf: een Luxemburgse klassieke componist en pianist die ook elektronische muziek maakt is verre van alledaags. Francesco Tristano (echte naam Francesco Tristano Schlimé) heeft wat conservatoriumstudies achter die naam en is dan ook een begenadigd pianist. De krullenbol verwerkt dat live op knappe wijze met elektronische muziek, door op de toetsen hoge noten te draperen over harde dancebeats. Tristano begint steeds virtuozer op zijn Yamaha XS8 synthesizer te spelen, tovert er ook blazers uit, en het verwordt tot een soort jazzy progtechno, waarvan we af en toe een Jamiroquai-gevoel krijgen. De bassen stampen wel niets ontziend door en zijn set is hard dansbaar op lichtvoetige wijze en mist de uitwerking niet op de dansvloer.
ADE12: Carl Craig en Stacey Pullen redden de Dekmantel
Tweede golf Detroit techno breekt het verzet in MC Theater
Het Amsterdamse platform Dekmantel verbaast op ADE met maar liefst vijf feesten op rij. Het eerste komt woensdag in het MC Theater zeer moeizaam op gang. Evenals de camera van uw verslaggever en daarom beeld van De Fotomeisjes! Met de avond komt het uiteindelijk ook goed dankzij een ferme Detroit techno dubbelslag, hoewel de kleine zaal het einde niet haalt.
Radio Slave is van de kalere, droge techno: constant stampen maar zonder veel venijn, alsof hij nog wat kruit droog houdt. De Brit heeft moeite publiek naar de kleine zaal te bewegen, waardoor het wel een prima chill-out wordt. Agoria pakt over in de grote zaal en daarmee verdwijnen de frivoliteiten ook van het podium. Even na een uur komt de Dekmantel-avond dankzij de Fransman eindelijk een beetje los en voor het eerst wordt de strobo- en lichtshow full blast ingezet. Hij zou gister in de Boiler Room draaien, maar daar kwam het niet van. In het MC Theater legt Sébastien Devaud wel knallende techno op, warme techno beïnvloed door de Detroit school en met subtiele tech-sounds. ADE gaat er hard op. Even dreigt zijn set in te zakken en dan gaat ook nog een overgang de mist in, maar Devaud sluit hard af, vooral met een kneiter met de sample "there is no guestlist tonight" (oorspronkelijk van Lil Louis en veel gesampled in de 90s).
De Russische Nina Kraviz is hot, onder meer dankzij releases op het Rekids label van Matt 'Radio Slave' Edwards. De verschijning van de geboren Siberische laat de bezoekers verre van Siberisch koud en zelf wakkert ze die sentimenten graag aan met uitdagende jurk en gebaren. Muzikaal pakt ze meteen de draad op met stevige en kale techno. Beetje opbouwen en gaan, binnen no-time heeft ze het BPM-record van vanavond in handen en pompt ze machinale hardtechno. In de kleine zaal legt Trus'me ondertussen ook harde platen (of eigenlijk schijfjes) op en daarmee tevens de lat hoog. De man uit Manchester vormt een welkome afwisseling voor de set van Kraviz die continu harde bassen laat razen en pas middenin haar set rust inbouwt. Heel even meer ruimte voor klikjes en klakjes en rustig opbouwen. Ze komt terug met harde oldschool techno (met C+C Music Factory sample Everybody Dance Now). Daarna houdt ze het tempo hoog in een overwegend harde set die ook wat eentonig is en net wat fantasie en lucht mist.
Dan is het tijd voor de tweede live-set, nu van hoofdgast Carl Craig. De tweede generatie Detroit technolegende betreedt het podium met een rood kraaienmasker op. Craig opent minimalistisch voor een (verwachtings)vol MC met een kale track: 'plok plok plok', alsof je in een onderzeeër luistert naar sonar-geluiden. Het duurt tien minuten voordat de bas erin dreunt, waarna de Amerikaan terugschakelt naar het minimale en een basbombardement van een minuut loslaat. Langzaam opbouwend met veel diepgang en vernuft is zijn set verrassend, intrigerend en vooral onontkoombaar. Letterlijk ook, want de deur naar de kleine zaal, waar Stacey Pullen zou draaien, is opeens dicht. Net te weinig kaartjes verkocht en dus besluit de organisatie dat openhouden niet langer verantwoord is.
Die zet blijkt allerminst slecht uit te pakken. Pullen, ook al zo'n Detroit techno kraker van het tweede uur, is nu naar de grote zaal verplaatst. Even lijkt het erop dat hij back-to-back gaat draaien met Craig (!), maar de Amerikaan bouwt alleen op voor een back-to-back show met de Brit Paul Woolford. Samen bouwen ze aan een beste uplifting technoset met constante beats, pounding bass veel extra's en samples ("there is no guestlist tonight" komt weer voorbij). Een set, die niet kan verhullen dat het hoogtepunt van de avond voor host Carl Craig is en veel voetjes op de vloer houdt. Knap voor een niet geplande duo-show en een goede afsluiter.
Het door Casper Tielrooij en Thomas Martojo gerunde Dekmantel bestaat nu ruim vijf jaar en doet het uitstekend met feestjes maar bijvoorbeeld ook met de goed ontvangen release van Juju & Jordash. De volgende ADE-avonden zullen uitwijzen of een Dekmantel vijfklapper op zijn plaats was. De eerste avond eindigt alsnog geslaagd door drie uitsmijters op rij. Vanavond was de kleine zaal van het MC Theater niet aan het publiek besteed, maar brak de tweede Detroit technogolf definitief het verzet in het MC Theater.