Het is een klein stukje lopen vanaf het station langs het IJ; ongeveer twee keer de afstand naar het Bimhuis. Maar wie zich afgelopen woensdag aan de koude wandeling waagde kon zich in Panama opwarmen aan vurig temperament.

Avant Garden opent de avond vrij voorzichtig. Een etherische nevel wordt door de zaal verspreid. De band laat daarmee even op zich wachten alvorens de vierkwartsmaatmotor in gang te zetten. Als het beest eenmaal los is, slaat de stemming radicaal om. Liefhebbers van gierende rock ’n roll à la psychedelic stoner zijn hier vanavond aan het goede adres. Een ieder die net nog wilde geloven dat ‘ie een psychedelische luisterfilm voorgezet kreeg, wordt fluks bij de les gehouden. Het hoge stemgeluid van de zanger werkt als een intensiverende kracht, die de logge ritmes enigszins een lichtvoetig karakter geven. Door de grote diversiteit aan klavieren en de daarmee verweven geluidseffecten beschikt Avant Garden over een kleurrijk klankpalet.

Ook The Fudge weet spijkers met koppen te slaan; toevallig met een nagenoeg identieke opstelling. Begeesterd door een dreunende cadens voeren zij de animo onder de aanwezigen nog meer op. Aan het showelement wordt door de heren niet voorbijgegaan. Ze weten zich als een energieke band te presenteren. Hun bondige liedjes vallen goed in de smaak bij het publiek. Qua stemgebruik doet The Fudge verbazen, want of ze nou zingen, rappen, schreeuwen of grunten; het lijkt erop dat de stem wordt aangewend zoals het liedje deze behoeft.

G.O.T.V. komt direct ter zake met diepe, bulderende klanken die dwars door ieders lichaam gieren. Het voegt meteen een fysiek facet toe aan de luisterervaring van het concert. Het uit Leiden afkomstige viertal bestaat uit drummer Tobias, de uiterst efficiënt samenwerkende gitaristen Mathias en Richard en zanger/bassist Rolf. Je kunt horen dat ze zich zeer bewust zijn van hun geluid. Ze maken gebruik van allerlei vervormingsapparatuur en een sampledoos. Dit in combinatie met doortastende harmonie en grimmige stemming, creëren zij een eigenzinnige, maar toch heel toegankelijke sound.

G.O.T.V zet haar publiek echter geen hapklare brokken voor. Sommige overgangen zijn onvoorspelbaar en door middel van plotselinge maatwisselingen neemt de band herhaaldelijk in op ritme en melodie. De meeste liedjes hebben een opbouwend karakter en exploderen in pakkende refreinen. Dramatische vocalen uit meerdere hoeken versterken de droefgeestige lading die achter de bulderende expressie schuilgaat. Tegen het einde van het optreden bouwt G.O.T.V. subtiel af met een verinnigde, door Mathias geïntroduceerde uitvoering van Desert Psalm.

 

Gezien: G.O.T.V., The Fudge & Avant Garde in Panama Live, 23 december 2009