Zaterdag 12 december was het zover: De finale van de Grote Prijs van Nederland in de categorie dance/producers. Zes uiteenlopende acts kregen ieder twintig minuten om zich met eigen producties te bewijzen tegenover jury en publiek. Overstuurde electro, warme houseklanken en stroperige dubstep: Het stond allemaal op het menu.

De zes finalisten, Audioknights, Baskerville, The Routines, Pitto, Moos en Loops hebben de lat hoog gelegd.  Klokslag twaalf uur begint de strijd. In de loop van de nacht wordt het drukker in de Oude Zaal van de Melkweg en de spanning stijgt.

Hoewel de stijlen uiteenlopen, zijn Audioknights toch wel de vreemdste eend in de bijt. Een heuse band betreedt het podium en brengt een cross-over van pop en dance die in de verte doet denken aan een mix van Zoot Woman en Soulvation. Een makkelijk in het gehoor liggende sound, maar zo gepolijst en opgepoetst dat spannende scherpe randjes ontbreken.

Twee acts die toch wel in elkaars verlengde liggen zijn Baskerville en The Routines. Allebei maken ze electro van het smerige soort. Waar Baskerville de boel net wat meer overstuurt, doen The Routines het met een echte zangeres. Rauw en rafelig, zoals het hoort, maar echt vernieuwend is het niet.

De dubstep van Moos is stroperig en traag. Niet om op te bewegen, wel om goed naar te luisteren. En hoewel zijn sound misschien wel het meest vernieuwend van deze avond is, worden zijn abstracte beats door het publiek, dat vooral dus stilstaat, veelal als ‘moeilijk’ ervaren.

Niet geheel in volgorde van verschijning op het podium (omdat we het lekkerste voor het laatst bewaren), maar de twee heren van Loops zetten een degelijke set neer. Een mix van house en minimal/techno. Lekker dansbaar, melodieus en groovend.

Maar dit alles viel een beetje in het niet bij de onbetwiste winnaar van de juryprijs en de publieksprijs: Pitto. Voor zijn eerste track heeft hij een saxofonist en een zangeres meegenomen. De rest van de set doet hij het helemaal zelf.  Hij weet als geen ander de spanning op te bouwen. Zijn warme houseklanken, bezield met een flinke dosis soul, gaan erin als zoete koek. De stemming is uitgelaten, handen gaan de lucht in en gejoel en gefluit brengen de Oude Zaal tot een kookpunt. Wat niet in de laatste plaats is te danken aan de enorme aanhang overgevlogen uit Utrecht.

En als Pitto zijn hit Feelin’ inzet, gaat het zelfs over het kookpunt heen. De bassen worden weggedraaid, het publiek gaat door de knieën om even later, als het tot de climax komt, en masse op te springen. Het statement is gemaakt. Pitto is de publiekslieveling.

En niet alleen het publiek, maar ook de jury zet Pitto op nummer een. Het commentaar: 'Aanstekelijke producties’, en: ‘Hij is professioneel en er helemaal klaar voor.’  Pitto gaat naar huis met de beker, 5000 euro en kan een clip gaan opnemen. Nederland is om en met een album in de maak volgt de rest van de wereld vast heel snel.