Twee maanden later dan de bedoeling was, mocht Amsterdam in Paradiso kennis maken met de nieuwe liedjes van El Pino And The Volunteers. Na het debuutalbum Molten City komt El Pino na drie jaar met opvolger The Long-Lost Art Of Becoming Invisible.

De kleine zaal staat van voor tot achter vol met El Pino fans wanneer het eerste nummer Wake Up, tevens het eerste nummer op de nieuwe plaat, ingezet wordt. De toon voor de rest van de show is hiermee direct gezet. Het is meteen duidelijk dat David Pino en zijn mannen technisch een ontzettend sterke band vormen. Live blijft de band een strak geheel.

De sound van de band is met dit nieuwe album echter enigszins veranderd. De americana sound die op het voorgaande album de boventoon voerde, is ingewisseld voor een poppier rocksound. De nieuwe nummers zijn over het algemeen genomen een stuk catchier dan de songs op Molten City. Dust And Doubts laat zich al vanaf het tweede refrein makkelijk meezingen en ook Not Jealous, waarop Janne Schraa meedoet, nodigt uit tot mee neuriën. De hiervoor genoemde rocksound is terug te vinden in nummers als Black And Blue.

Voor de liefhebbers van de 'oude' El Pino zal het misschien wel even slikken zijn. De nieuwe nummers zitten technisch gezien zeker niet slechter in elkaar dan op het vorige album, maar de folky americana sound van El Pino is bij de nieuwe nummers niet zo aanwezig.  Het gat dat de reeds gestopte Johan achterlaat, kan hiermee wel opgevuld worden.

Gezien: El Pino and the Volunteers
Paradiso, 10 december 2009