Voor het boek Ik Heb Nergens Spijt Van werd Dennis Overweg, beter bekend als Dikke Dennis, van mei 2007 tot maart 2008 gevolgd door schrijver Mark Verver. Het boek telt bijna 400 pagina’s. Terugkerende thema’s zijn drugs, seks, liefde en boevenstreken. Rock ’n roll dus. En Dikke Dennis is de belichaming van rock ’n roll, maar zoals hij zelf zegt: “Praten over rock ’n roll is niet rock ’n roll.”

Na het lezen van het boek ben ik nieuwsgierig geworden hoe het met Dennis gaat sinds het boek. Hoe is het met zijn liefdesleven? Zou hij minder coke gebruiken, is hij net als zoveel hippe Hollywoodsterren in rehab geweest? En heeft hij met Peter Pan Speedrock, de band waar hij mascotte van is, al nieuwe nummers opgenomen?

Ik ontmoet Dennis op een donderdagmiddag in zijn tattooshop 666 die in de Tweede Goudsbloemdwarsstraat zit. Als ik het straatnaambordje Tweede Dikke Dennis Dwarsstraat zie hangen weet ik dat ik goed zit. Geintje van Dennis en zijn maten. Rond een uurtje of vijf is hij net wakker. “Het is een beetje laat geworden. Rock ’n roll weet je wel.” Hij werd gewekt met een blowjob van zijn ex Patricia. Dezelfde vrouw die hem een paar keer wilde vermoorden. Hij laat me een mes zien dat een hoofdrol speelde in een van de aanvallen. Ook Elvis, het hondje van Dennis en Patricia, is in de shop. “Hij heeft een scheef bekkie, net als die andere Elvis.”

Dus hoe is het Dennis vergaan nadat het boek is uitgekomen? “Ik heb vooral positieve reacties gehad. Alleen mijn moeder was niet zo blij. Ja, ze weet natuurlijk wel van mijn cokegebruik, maar het was toch niet leuk om het zo zwart op wit te zien. Ik mocht het boek lezen voor het uitkwam, maar ik heb niks veranderd, hoor. Ik heb geen geheimen.” Dennis vindt het tof dat zijn leven vereeuwigd is in een boek. “Wie praat er nog over jouw grootvader over honderd jaar? Ik wil niet arrogant klinken, maar sommige mensen bombarderen mij tot de nieuwe Herman Brood. Tja, het zal allemaal wel, maar er is wel een boek over mij. Je bent toch onsterfelijk. Ik doe dingen die niemand doet. Ik leef gewoon mijn leven.”

Dit jaar gaat hij met Peter Pan Speedrock op tour door Europa. In Europa kan hij reizen zonder paspoort. Hij heeft geen officiële woning, dus kan hij geen paspoort of rijbewijs krijgen. “Je hebt toch geen huis nodig om een auto te mogen rijden?” De nieuwe nummers met Peter Pan Speedrock zijn er nog niet, dus hij blijft voorlopig voornamelijk zijn Schoppenaas doen. Voor de Dikke Dennismaagden: dat is zijn Nederlandstalige versie van The Ace Of Spades van Motörhead. Ook gaat hij met The Spades op tour als dj. Bij het optreden van Chuck Berry en Jerry Lee Lewis in de Heineken Music Hall in november stond hij ook achter de draaitafels.

Dennis doet alleen dingen die hij leuk vindt. Geld is niet zijn grootste drijfveer, hoewel hij het natuurlijk wel leuk vindt om geld te krijgen voor reclames en tv-optredens, want hij heeft een dure hobby die in zijn neus verdwijnt. Met zijn vriend Denvis van The Spades stond hij afgelopen jaar op de Parade in Ferry & Fred’s Fantastische Frikandellen Festival. De Frikandellen Medley uit het toneelstuk belooft een carnavalshit te worden. Met Denvis speelde hij ook in een interne bedrijfsreclame voor Volkswagen. Hij was B.A. Baracus. Dennis laat me het filmpje zien op zijn pc. “Die computer heb ik gehad. Dat moet voor de winkel.” Dennis is niet zo dol op mobieltjes en computers. “Zelfs al staat ‘ie uit, dan weten ze je nog te vinden.”

Dennis is al helemaal niet dol op ambtenaren. Een ommekeer in zijn leven vond plaats toen hij zijn huis werd uitgezet. Hij was te laat met het betalen van de huur, maar heeft in één keer de achterstallige rekeningen betaald toen hij een brief kreeg dat hij voor moest komen vanwege wanbetaling. Nadat hij betaald had dacht hij dat alles in orde was, maar omdat hij niet op de rechtszaak was verschenen (“Ik had betaald, dus ging er van uit dat het niet meer hoefde”) moest hij toch zijn huis uit. Vanaf die tijd leeft hij buiten de maatschappij. ”Ik heb schijt aan alles en iedereen. Maar ik heb ook respect voor alles en iedereen.” Nu woont hij in de tattooshop. Onder een luik in de winkel is zijn slaapkamer.

In zijn tattooshop is het een komen en gaan van mensen. In het boek komen die ook uitgebreid aan bod. Sommigen wilden liever anoniem blijven en kregen een pseudoniem. “Het grappige is dat we twee ervan sinds het boek nu ook bij hun pseudoniem noemen.” Wat vonden zij ervan dat Dennis steeds gevolgd werd? “Iedereen die hier komt wist dat hun uitspraken konden worden vastgelegd. Ik wil niemand in diskrediet brengen. Hier komen mensen die hebben een wietplantage, of die hebben een overval gepleegd. Dat moet je mij allemaal niet vertellen, want ik ben goudeerlijk. Maar ik ben geen verrader, dus ik weet het allemaal liever niet.”

Rode draad in het boek is de breuk met zijn eerste liefde Karin. Een tijdje na de geboorte van hun zoon Nicky maakte Karin het uit en Dennis heeft nooit begrepen waarom. Ze zegt dat het kwam omdat Dennis een andere richting uitging met zijn leven, waarmee ze doelt op zijn drugsgebruik en levensstijl. Voor Dennis is het nog steeds een raadsel waarom ze toen wegging, maar hij heeft nog wel contact met haar. Als je samen een kind hebt, moet je bij elkaar moet blijven volgens Dennis. De foto van Dennis en Karin samen van toen ze zwanger was, hangt prominent in 666. “Toen had ik een blauw oog, dat probeerde ik te verbergen met die lok haar.” Opvallend is ook dat op die foto zijn buik nog vrij is van de tatoeages die hij nu heeft. Vooral mensen waar hij respect voor heeft staan op zijn lichaam: van Ali B. tot Willy Alberti en Johnny Jordaan.

Zijn zoon Nicky studeert in Amsterdam en blijft ook regelmatig bij Dennis logeren. Nicky is net als zijn vader een charmeur en neemt regelmatig vriendinnetjes mee, soms meerdere tegelijk. Stiekem is hij niet, want de meiden weten van elkaars bestaan. Ook Nicky is goudeerlijk. Dennis zelf heeft veel vriendinnen en veel exen. Hij heeft nog altijd goed contact met zijn ex-vriendinnen en om seks zit hij niet verlegen. Ook daarin is hij eerlijk. “Er is geen goeie manier, geen foute manier, alleen je eigen manier.” En met een positieve nieuwjaarsboodschap verlaat ik de Tweede Dikke Dennis Dwarsstraat.