Bij een door Subbacultcha! georganiseerde avond weet je als bezoeker dat er een paar uren spannende undergroundmuziek in het verschiet liggen. De naam staat onderhand garant voor nieuwe, verrassende alternatieve muziek, die je nergens anders (nog) gehoord hebt. Maar zelfs het Subbacultcha!-keurmerk doet niet vermoeden wat er deze avond in De Nieuwe Anita te gebeuren staat.

De eerste band van deze editie is het duo Spilt Milk. De twee jongens – een drummer en een gitarist/zanger – staan nog wat onwennig op het podium en spelen muziek die zich nog het beste laat omschrijven als singer-songwriter punk. Op de fors versterkte akoestische gitaar wordt aardig wat afgeragt, waardoor er van de zang niets meer te verstaan is. Bovendien klinken de liedjes allemaal wel heel erg hetzelfde. De enige afwisseling in de set zijn de ellenlange discussies van de zanger met het publiek. Niet hun finest moment, zoals ze zelf al aangeven. “Ik ben hartstikke zenuwachtig en kan het d-akkoord niet meer pakken,” klinkt het op een gegeven moment door de microfoon. Het merendeel van het publiek heeft zich halverwege het optreden dan ook verzameld in de nieuwe rookruimte, en laat het gebeuren op het podium links liggen.

Het komt wellicht door deze lauwe openingsact dat de wisseling op het podium het merendeel van de bezoekers een beetje ontgaat. De eerste klanken van het concert van Zach Hill – een Amerikaanse drummer die met onder andere de metalband Hella reeds furore heeft gemaakt – komen ook nog eens uit de computer, waardoor het lijkt alsof de dj nog bezig is. Zodra hij begint met drummen drommen de mensen echter rond het podium en op de balustrade om verbijsterd het fenomeen Zach Hill te beleven.

In De Nieuwe Anita brengt de drummer het 32 minuten durende stuk Necromancer ten gehore, waarbij een geluidsband de overige muzikale begeleiding verzorgt. In een niet te beschrijven tempo en met een fabuleuze techniek raast hij voort, waarbij hij enkel pauze neemt om zijn drumstel weer even bij elkaar te zetten of een slokje water te drinken. De muziek zelf klinkt dan weer als een crossover tussen metal en jazz, dan weer als akoestische techno, maar bovenal als een wervelwind van klanken en ritme. Na afloop blijft het publiek beduusd achter, nog amper bewust van wat ze net overkomen is. Zach Hill is met recht een fenomeen, die men vooral live moet gaan aanschouwen.

Gezien: Subbacultcha! Met Spilt Milk en Zach Hill

De Nieuwe Anita, 12 december 2008