Na een decennium van afwezigheid is Claw Boys Claw terug op de vaderlandse podia. Eind 2007 gingen ze weer optreden en begin 2008 kwam hun nieuwe cd Pajama Day uit. Ook brachten ze hun lp Shocking Shades Of Claw Boys Claw uit 1984 uit op cd. Vanavond is de Melkweg gevuld met oude en nieuwe fans.
Omdat de Cosmic Psychos niet konden komen verzorgt Furistic het voorprogramma. Jolene, Woody en Artur hebben een fanatiek groepje fans meegenomen, maar het is duidelijk dat het publiek op Claw Boys Claw staat te wachten. Toch laten de bandleden zich niet uit het veld slaan. Na een paar nummers wordt het drukker in the Max en er komt steeds meer applaus voor Furistic. Het hardst wordt er geklapt als de band het laatste nummer aankondigt.
Bij Claw Boys Claw heeft het publiek geen opwarmperiode nodig. Vanaf de eerste klanken van opener Pretty gaan alle remmen los bij de fans. Er zijn veertigers die bewegen alsof ze weer twintig zijn en voor het eerst naar een optreden van Claw Boys Claw gaan in een obscuur punkhol, maar ook tieners die vol overgave de moshpit rond pogoën. Het publiek in de Melkweg lijkt vooral uit zijn dak te gaan op de echte punkrock van Claw Boys Claw. Vrij logisch, want nummers als Pretty en So Mean lenen zich veel beter om op te springen dan bijvoorbeeld hun hit Rosie en I Am Sea, van hun nieuwe cd Pajama Day.
Al hebben de ‘jongens’ van Claw Boys Claw er wat jaren en kilootjes bij, ze spelen met jeugdig enthousiasme. Zanger, frontman en boegbeeld Peter te Bos springt het publiek in, trekt mensen het podium op, kijkt niet op van een glas bier dat langs zijn oor suist en legt zijn ziel en zaligheid in zijn zang. Gitarist John Cameron speelt zoals hij het al 25 jaar doet en de nieuwere bandleden Marcus Bruystens (Eilander) en Marc Lamb klinken alsof ze er vanaf het begin bij waren. De vier zijn op elkaar ingespeeld en de drie muzikanten kijken niet op van de capriolen van Te Bos. De Melkweg is veranderd in een kolkend moeras met uitzinnige punkers.
Als Claw Boys Claw het podium voor het eerst verlaat klinkt er een oorverdovend geluid: het publiek wil meer. De mannen komen niet één, maar twee keer terug. Het laatste lied van de avond is een cover van I Wanna Be Your Dog van The Stooges. Sommige fans van het eerste uur worden misschien wakker met spierpijn en een kater, ze zullen er niet rouwig om zijn. Claw Boys Claw geeft het publiek waar het voor komt: een steengoede show.
Gezien: Claw Boys Claw
Melkweg, 27 december 2008