Into The Woods 2024: Tjade is de koning van sprookjesbos-on-acid Into The Woods 2024: Tjade is de koning van sprookjesbos-on-acid

Wat vuurspuwende draken hier, wat zwevende pastelle kwalletjes daar. Oh ja, de kerstman staat links en een stuk of vijf kabouters komen aangewaggeld op rechts. Loop het Into The Woods-terrein op en waarschijnlijk kijk je er niet eens meer raar van op: voor dit sprookjesbos on acid is dit gewoon een casual zaterdag. Het is de dertiende editie van het dancefestival in Amersfoort, dat twee dagen dik 10.000 mensen verwelkomt onder het bladerdek en steevast uitverkoopt voordat ze ook maar een naam bekendmaken. Het programma is best scherp, maar het publiek komt toch vooral ook voor de kleurrijke gekte.

Het publiek lijkt zich al vroeg op de dag helemaal thuis te voelen: iedereen zit relaxed op de grote sofa’s, op de bankjes bij de La Chouffe-kabouterbar (die wordt bemand door de ouders van de organisatoren!) en in de fluorescerende iglo gezellig te keuvelen. Dat is ook wel het beste aan Into The Woods: niks moet, alles mag. Je zou in principe de hele dag op je luie reet naar alle tierelantijnen kunnen staren en je zo volop kunnen vermaken. Maar oh wacht, er staan ook gewoon nog dj’s te draaien!

Toch maar met die luie reet de iglo uit en met je nieuw gemaakte vrienden verder het bos verkennen. Want het festival is niet alleen prikkelend voor de ogen, voor de oren is het ook best goed vertoeven. Struikelend over de boomstronken en bukkend voor de bladertakken kom je terecht in de hoek van het terrein bij Wildgroei. In deze donkere, rokerige zweetbunker kun je raven tot je erbij neervalt. Tenminste, als je je ertussen weet te wurmen. Bij Pegassi puilt de bunker namelijk meters uit. De dj uit Antwerpen draait hier catchy hardtrance en hardhouse. Een meisje dat net weg wilt lopen van de stage trekt haar vriendinnengroep weer terug de bunker in, ‘want oh my god, ik ken dit nummer!!’ Huh? Staat daar Bokoesam op de dj booth? Jazeker, met een soort hardtrance-edit van New Wave-classic ‘No Go Zone’ (JA ECHT) zijn zo’n beetje alle studenten naar Wildgroei gesprint.

Die uitpuilende stages bij hardhouse dj’s zijn sowieso een terugkerende trend op het hele festival. Hardhouse, hardtrance en progressive vormen duidelijk dé belangrijkste sound van Into The Woods. Het kloppende hart van het bos is dan ook de amfitheater-stage Bosspot. Hier hoor je de hele dag house in alle vormen en maten. De Australische maat van Tjade, Sam Alfred, draait daar ontzettend proggy en ook de jonge Brit Storm Mollison doet er goede zaken voor liefhebbers van euforische houseklappers. Een stage verderop zijn het MRD en Bae Blade die in een b2b de wat rauwere kant opzoeken van de house, zij zijn niet bang zijn om er soms een loeiharde raveplaat tussendoor te gooien. Voor de liefhebbers van Marlon Hoffstadt!

Niet zo’n zin om de handjes in de lucht te houden, maar wil je lekker liever in één flow blijven? Dan moet je bij de Duitse Agy3na zijn. Op de Into The Groove stage draait hij een vinyl set met old-school house platen vol nostalgische momenten, met hier en daar een beetje breakbeat en wat electro. Met dit mooie weer een lekkere inkomer. Sowieso is het niet zeker vervelend om de hele dag bij deze stage met de glazen, ufo-achtige dj booth te blijven plakken. De naam geeft het natuurlijk al weg, maar bij Into The Groove kan is het lekker doorkabbelen op de rollende beats zonder te veel drops, breaks of hoogtepunten. De Koreaanse Naone gaat, net zoals haar voorganger Agy3na, op een groovy house-reis. Maar dan met meer een sexy techno nasmaakje. De dj is cool, calm en collected, met haar oranje-glazige zonnebril en haar korte zwarte mullet. 

Oké, klaar met de house-hypnose, want in de verte lonkt het beukenbos met zijn dreunende bas. Grace Dahl en Cynthia Spiering hebben Rotterdam Rave naar het bos gebracht. Met een techno/hardcore-edit van ‘The Bongo Song’ in de eerste zes minuten van hun set is dit voor de techno snobs echt op en top kitsch. Maar goed, de snobs moeten maar eens minder zeiken en zich gewoon eens laten meevoeren met de lolligheid van dit hele festival. Op Into The Woods is er sowieso geen plek voor zure blikken.

Dat mag ook wel even gezegd worden: de sfeer van het hele festival is heerlijk. Én wat ook een voordeel is van zo laat in het seizoen een festival organiseren is dat je veel uren in het donker hebt en Into The Woods weet daar wel raad mee: er is geen boom, bosje, struik of grasspriet NIET belicht. Lasers, stroboscopen, discoballen en glinsters vliegen je om de oren. De lichtjes glibberen over de bomen als kleurrijke slangen en alle bladeren zijn roze, paars en oranje. Nee, een paddodruppel zul je hier echt niet nodig hebben om te kunnen trippen. 

De verscheidenheid aan genres op het festival is al net zo kleurrijk als het terrein zelf. Op de Faya Faya-stage hoor je de billenschudmuziek van de girl’s girl dj Tida Kamara en de baile funk, reggaeton en bubbling van Kurashi Soundsystem. Aan de andere kant van het terrein heb je dan weer de melodieuze techno à la Joris Voorn, waar je kan meedeinen op de tracks van Mees Salomé. 

En dan is er nog het livepodium, de Champagneria. ‘Hebben jullie genoeg bier gedronken?! Hebben jullie genoeg xtc op?! Ja?? Oké, dan gaan we dansen’, brult Elmer daar richting haar toehoorders. Elmer, met d’r nieuwe oranje coupe en haar vertrouwde dj-hond Skipper staat hier haar nieuwe single ‘Haat’ te rappen, in opmaat naar haar debuutalbum platland. Absurdistisch zoals we haar kennen, tongt ze nog even met Skipper tijdens ‘Lager’. ‘Ik heb last van migraine en ik ben ongesteld geworden vanochtend, dus ik heb een joekel van een pijnstiller en een joekel van een bak koffie op, dus ik zit wel een beetje op hetzelfde niveau als jullie’, vertelt ze midden in haar optreden. Dat is te merken, want als stuiterende energiebom maakt ze de rest van haar set af. 

Dan is er nog maar één vraag over: bij wie gaan we afsluiten? Bij de funky techno van Mac Declos, de harde beuker set van de gemaskerde Rus Rikhter of bij de gevoelige house van Ogazón? Nee natuurlijk niet, want iedereen heeft z’n vriendengroep weer bij elkaar gesprokkeld om bij Tjade met z’n allen nog één keer uit z’n plaat te gaan. De Groningse dj, labelbaas van Agrio Tracks en curator van Kopjek, staat hier voor het tweede jaar op rij om de uitpuilende Bosspot af te sluiten. Nog eens dezelfde dj boeken om de mainstage af te sluiten, dat zou een zwaktebod kunnen zijn, maar hier is hij de vanzelfsprekende koning van het sprookjesbos. Knap is hoe hij zo lang de energie zo hoog weet te houden. Waar veel hardhouse-dj's over de afgelopen paar jaar steeds lomper zijn gaan draaien (Marlon Hoffstadt gaat soms zelfs richting hardstyle!), zit in de meeste platen waar Tjade voor gaat een speelse lichtheid, een type euforie die wat minder vuisten-in-de-lucht en wat meer wapperende-vlinder-vrolijkheid zijn. Knuffel nog maar goed je maatjes en vertel nog maar even ‘hoe blij ik ben met jullie!!!!’, want net als met de zonnestralen nemen we hiermee ook afscheid van het festivalseizoen. Of nou ja, tot ADE dan.