De zaal staat vol, met uitzondering van een klein stukje voorin. In die inkeping in de mensenmassa staan vier jonge meiden. Eentje met een kleine harp met een Hello Kitty-band eraan, een met een basgitaar, Julia op akoestische gitaar en zang, en Sarah, ook op zang. Er staat één microfoon voor ze, eentje die je ook in een studio zou kunnen zien. Het resultaat is intiem, iedereen moet stil zijn om ze goed te kunnen verstaan, het is net alsof we in hun woonkamer staan terwijl ze een TikTok opnemen.
>>> lees meer
We mogen met z'n allen in onze handjes knijpen met de enorme hoeveelheid Nederlandse muzikale talenten die er te zien was op Noorderslag 2024. Joost sleepte met de Popprijs zijn eerste winst van het jaar binnen, Froukje liet zichzelf van een nieuwe kant zien, en jonge bands als Droom Dit en Hiqpy maakten grote indruk. Dit was het beste van het beste.
13. Sarah Julia
12. Subfiction
ESNS heeft dit jaar een poort naar een andere wereld. Het is alsof de kelder even een uurtje is gereserveerd voor een collectieve Ayahuasca sessie. De sjamaan van vanavond: Subfiction. Gesluierd en omringt door synthesizers, trekt Subfiction de kelder vol. Voor wie zijn laatste EP nog niet geluisterd heeft: Subfiction maakt hectische experimentele elektronica. Oh, wie is Subfiction, vraag je? Geen idee.
11. YĪN YĪN
Mooi is slotsong ‘Dis kô Dis kô’, hun funky ode aan ‘I Feel Love’, maar nog beter werkt ‘Takahashi Timing’ met zijn achterover-leun-vibes, die OPEENS plaatsmaken voor loeiharde synths in de Soulwax-hoek. Goede bijpassende discolichtshow ook in alle kleuren van de regenboog.
>>> lees meer
10. Ploegendienst
‘IK BEN EEN ONSTABIEL PROJECTIEL!!!!!,’ schreeuwt Ray Fuego manisch in de microfoon tijdens ‘Rattekop’, het eerste liedje in de set van Ploegendienst. Geen enkel woord van gelogen, want de koning van de Bims IS een onstabiel projectiel. Eentje wiens manie perfect wordt ondersteund door een snoeiharde band, eentje waarbij je nooit de volgende stap kunt voorspellen.
>>> lees meer
9. Pol
De gebroeders Pol blikken overduidelijk terug op bands als Depeche Mode, The Cure, Japan, Duran Duran, en Visage. Dit is naadloze new wave. Om dat in te zien, hebben we de goedkeuring van Visage niet eens nodig. De twee goth iconen hebben een allure alsof ze regelrecht uit de eighties zijn getransporteerd. En met die bravoure spelen ze hun liedjes ook.
>>>lees verder
8. Elmer
Het is moeilijk – zeg gerust: onmogelijk – om Elmer in een hokje te stoppen. Maar Elmer is in elke vorm een extravagant feestje, en over de kern is ze meer dan duidelijk. ‘Ik geloof dat we allemaal meerdere personen zijn’, vertelt ze. Je moet het gewoon meemaken om het echt te begrijpen.
7. Joost
Ooit was hij een outsider die niet altijd kon rekenen op begrip. Nu heeft Joost Nederland eindelijk in een houdgreep met zijn onconventionele gabberpop. De Popprijs, de ultieme erkenning van de gevestigde muzikale orde, is binnen. ‘Jarenlang werd ik omschreven als slechts een meme, een gevatte grap, maar ik ben veel meer dan dat!’
6. Sef
Razend knap hoe hij de aandacht met zijn muzikale verhalen en hersenspinsels weet vast te houden. Het uitstekende ensemble draagt daar ook aan bij. Sef heeft eindelijk die Noorderslag showcase die helemaal gaat zoals hij voor ogen had en geeft het idee zich nog jaren te zullen doorontwikkelen en generaties te inspireren.
©
Jan Lenting
5. Hiqpy
Vorig jaar veroverde het Amsterdamse viertal onze harten al tijdens de Popronde, nu veroveren ze nog veel meer harten op Noorderslag in slechts een kort kwartier. Frontvrouw Abir Hamam straalt zelfvertrouwen uit en heeft een moeiteloze swagger om jaloers op te zijn. Die tracks zijn misschien wel het best te omschrijven als poppy maar grungy shoegaze à la Wolf Alice met teksten die de desillusie van Gen Z mooi vangen. De liedjes gaan zelfs in de rumoerige foyer van de Oosterpoort rechtstreeks door merg en been.
©
Jelmer de Haas
4. COLLIGNON
Collignon is het nieuwste muzikale project van Jori Collignon, die eerder als onderdeel van C-Mon & Kypski, Skip & Die en Nobody Beats The Drum de wereld over toerde. Nu mixt hij samen met oud-muzikanten uit Yin Yin en Komodo opzwepende traditionele niet-Westerse dansritmes met electronica tot een explosieve instrumentale live ervaring.
>>> lees meer
©
MIKSFILES
3. Froukje
Haar show vandaag in de Grote Zaal trapt ze met liefst zes liedjes (!) van haar vorige week verschenen debuutalbum. Het wordt krachtig gespeeld, het bandgeluid is wat serieuzer en elektronischer geworden met bonkende kicks en pulserende synthesizers, de gitaren zijn wat naar de achtergrond verdwenen. Dat ligt wellicht ook aan nieuw bandlid en synthwizard David Hoogerheide (EUT, Krach en Wende), die vaak een extra spacey touch aan nummers meegeeft. Soms gaat het om een kleine nuance: het laatste refrein van ‘Ik Wil Dansen’ krijgt duistere arpeggio’s die het nummer net wat meer dreiging meegeven. ‘Drijfzand’ belandt in een intense stroomversnelling, en ‘Nooit Meer Spijt’ wordt nu gespeeld in een trancey remix. Vet hoor. Máár extra knap is het hoe Froukje na het knallen opeens stilte afdwingt met kwetsbaarheid.
©
Jessie Kamp
2. CHARLOT
CHARLOT en haar band zijn klaar voor de grotere zalen. De kleinere liedjes heeft CHARLOT grotendeels thuis in Utrecht laten liggen; in Groningen gaat 45 minuten lang het gas erop. Haar band heeft flinke stappen gezet, en zorgt voor gelaagde, strakke brouwsels van galmende elektronica. Move over, Billie Eilish: het duister heeft een nieuwe kroonprinses.
©
sabrine baakman
1. Droom Dit
Nondeju, wat een binnenkomer van Droom Dit: ‘Ik wil een jurk, ik wil een jurk aan mijn huid. Ik wil een bruid zijn!’ Hoe bijzonder hoeveel mimiek frontpersoon Sam de Laat in hun woorden legt, ieder punt benadrukt hen extreem met hun lichaamstaal. ‘Ik ben een man toch?’, schreeuwt De Laat, terwijl hen wanhopig slaat op hun eigen borst. Zo weet De Laat binnen één nummer al een heftige emotionele reactie los te peuteren bij het publiek.
>>> lees meer