King Gizzard & The Lizard Wizard, Temples en Pip Blom, rara, wat hebben zij met elkaar gemeen? Precies: allemaal hebben ze platen uitgebracht bij het Britse label Heavenly Records. In 3voor12 Radio gingen we een uur lang op het label in, met gastverschijningen van labelbaas Jeff Barrett én Pip Blom.

Eén uur lang Heavenly: in deze radiospecial praat Eva Koreman belangrijkste en meest spraakmakende releases van het label aan elkaar, krijg je een kijkje in de keuken van labelbaas Jeff Barret en spreken we Pip Blom over wat het label voor haar heeft betekend. Luister de labelspecial hier terug.

Wat was de eerste release?

‘The World According To Sly & Lovechild’, een track die overigens ook zijn weg heeft gevonden in de nieuwste DJ-Kicks compilatie van dj-superster Peggy Gou. In de eerste instantie lijkt het vrij opmerkelijk dat de eerste release van het nu voornamelijk indie-georiënteerde label acid house track was, maar eigenlijk valt dat best me. Nachtcultuur heeft altijd al een belangrijke rol gespeeld voor Heavenly, zeker gezien het label een kortstondige, maar invloedrijke clubavond zou opzetten samen met The Chemical Brothers, vóór hun commerciële succes. ‘Destijds heetten ze nog The Dust Brothers, naar de producers van Beck en Beastie Boys. Op een gegeven moment kregen de echte Dust Brothers lucht van ze, en vertelden ze dat er onmiddellijk mee moesten stoppen. Toen hebben ze hun naam natuurlijk meteen veranderd, want het was eigenlijk een bizar homage aan hun idolen.’ Nóg bizarder is dat Norman Cook daar een muzikale revelatie onderging om zich vervolgens Fatboy Slim te dopen. En dat alles over een tijdspanne van elf weken, gezien het feest zó explodeerde dat hun eigen vrienden niet meer naar binnen kwamen.

Waar staat het label voor?

Indiemuziek in de breedste zin van het woord, gezien het ontstond in een tijd dat ‘indie’ nog synoniem stond voor ‘independent’. Heavenly doet al 29 jaar precies waar het zin in heeft, en wat dat betreft zit het label nu nog steeds op koers: zo rijkt het label van bubblegum punk naar psychedelische indierock, shoegaze-y indierock en electropop. ‘De leidende draad is dat iedereen weet hoe ze een klassieke tune moeten schrijven, of íédere regel op briljante wijze weten te breken,’ legt labelbaas Jeff Barrett uit.

Wie staan er op het roster?

Tal van bands hebben hier de revue gepasseerd, zoals Temples, TOY, Manic Street Preachers en Doves. Tegenwoordig staan er ook een paar indie-weirdo’s op het menu: zo bracht King Gizzard & The Lizard Wizard hier alle vijf de platen uit 2017 uit, heeft ook de Japanse CHAI met hun chipmunk-waardige bubblegumpunk hier een deal en waagt het label zich ook aan de vuige electropop van Confidence Man. En blijkbaar heeft Heavenly a thing for the Dutch, want ook Pip Blom en Amber Arcades staan ertussen.

© Heavenly Recordings

De gamechanger

Voor ieder gerespecteerd label is er een moment dat het als kleine jongen mee gaat doen met de grote spelers van de industrie. Voor Jeff Barrett sloeg die realisatie in op het moment dat hij één van de eerste singles van het label – een Saint Etienne cover van Neil Young’s ‘Only Love Can Break Your Heart’ – in het holst van de nacht van club naar club zeulde om hem aan dj’s te geven om de reactie van het publiek te kunnen zien. ‘Dat was het moment dat ik besefte dat Heavenly een echt label was.’

Het grote commerciële succes

Van 2000 tot 2009 voegde Heavenly zich bij het imperium van megaplatenmaatschappij EMI, waarna het een periode inging van groter commercieel succes. Ook de Britse band Doves tekende bij het label, en sleepte niet alleen het eerste nummer één album van het label in de wacht, maar scoorde daarnaast ook vier platina albums in Engeland.

De belofte die nooit mocht uitkomen

‘Ik voel me nog steeds verward en bedroefd dat de Britse songwriter Cherry Ghost niet meer teweeg heeft gebracht. Op zijn tweede plaat staat een track, Kissing Stranger, met een bepaalde universaliteit, magie en romantiek. Die laat me nog steeds zwijmelen. Maar dat is dus nooit wat geworden. Voor zichzelf heeft hij het opgegeven omdat hij de industrie te deprimerend vond, maar hij is nu wel een succesvolle songwriter voor onder anderen Liam Gallagher en Sam Smith.’

Het volgende talent:

‘We hebben er nét een nieuwe, schurende post-punk band bij, Working Man’s Club. Hun single ‘Bad Blood werd, nog voordat hij was uitgekomen, opgepakt door Steve Lamacq, de dj van BBC6. Hij besloot om hem iedere dag te draaien, en dat terwijl de single nog nergens te vinden was. De enige plek waar je hem kon horen was op de radio. Als je het een toffe track vindt, dan zit je dus maar te wachten tot zo’n single misschien op de radio komt. Echt fantastisch – precies zoals toen ik nog een kind was.’