Ja, natuurlijk draait Appelsap 2019 vooral om de eenmalige reünie van The Opposites. Verder is het festival terug naar de basis, met minder grote internationale knallers en meer focus op Nederlands talent.

Het festival:
Buurtfeest-hiphopfestival in Amsterdam-Oost is na een paar jaar grote internationale trekkers terug naar de basis, en programmeert veel Nederlands talent. Er schijnt vandaag 11.000 man in het Flevopark rond te lopen.

Het hoogtepunt: The Opposites
Het moest ook wel: de hele dag leek haast wel een opmaat naar de reünie van Twan en Willem. 

De teleurstelling: Lil Kleine
Kleine heeft als headliner een hele sloot aan gastartiesten meegenomen, maar doet ook niet wezenlijk iets anders dan anders en geeft een wat ordinaire show.

De sfeer:
Appelsap is een festival voor de hele familie, dus vooraan (en op het podium!) staan piepjonge kids met koptelefoons over de oren, plukjes tieners en twintigers die alles meerappen en daarachter ook veel dertigers en veertigers. We zien geen knaldrang vanaf de eerste show – zoals op WOO HAH! het geval is – maar een gemoedelijk dagje waar de rukwinden geen roet in het eten gooien.

Willem de Bruijn staat klaar op de speaker op het randje van het podium. Dikke grijns op zijn gezicht, armen wijd in de lucht, richting de mensenmassa. Zou het? Kan–ie het nog? Ja hoor, de ene helft van The Opposites doet soepeltjes een sensationele salto voorover en belandt zo met zijn rug op het publiek terwijl gabberanthem ‘Thunder’ over het veld schalt.

De reünieshow van The Opposites is de zinderende finale van Appelsap, het Amsterdamse eendagshiphopfestival waarvoor circa 11.000 man naar het Flevopark is getrokken. Zie je op veel hiphopfestivals kids die vanaf de eerste show in de moshpit duiken en er pas weer uit komen wanneer ze hun schoenen zijn verloren of een enkel hebben gekneusd, eerlijk gezegd voelt Appelsap dit jaar een beetje mat. De hele dag lijkt wel een voorprogramma voor die twee headlineshows: Lil Kleine and friends en daarna dus The Opposites.

Gek is dat ook niet: na vanuit een buurtfeestje uit te groeien tot een volwaardig festival met mooie internationale namen (wie herinnert zich die roemruchte show van Travis Scott nog?), beleefde het festival een paar mindere jaren waar Amerikaanse headliners steeds prijziger werden en tegelijkertijd teleurstellende shows gaven. Dus nu is Appelsap terug bij de basis: minder internationale namen, een hoofdpodium van bescheiden formaat met een spetterend fonteintje op het dak, en veel ruimte voor Nederlands talent.

Snelle

Net te vroeg voor piano-rap

© Timo Pisart

Jonge beloftes Jack, Ashafar en Mensa

Wie er overdag opvallen? Nou, Snelle nog niet, in ieder geval. Het is net effe te vroeg voor zijn piano-rap, Appelsap is nog niet zo geïnteresseerd in de littekens op zijn hart of dat verhaaltje over de ‘Reünie’ waar hij pestkoppen op een kleffe akoestische gitaar-beat bedankt (zonder hen was zijn muziek er nooit geweest). Poke geeft een even later een zeer vermakelijke maar loeiordinaire discothekenshow inclusief EDM-carnavalskraker, Dré Hazes-hit en ‘Mo Bamba’, naast natuurlijk zijn eigen giga-giga-giga-hit ‘Loco’.

Dan is er meer talent te scouten bij de traditionele 101Barz All Stars-show, waar Rotjoch nieuwe beloftes lanceert. Jack is er zo eentje, een jochie met een beugel die zich verstopt onder een rode regenjas en gekke melodieuze emo-trap brengt via Rotterdam Airlines. Ashafar is er ook een om in de gaten te houden, een gast die onder de vleugel van Josylvio felle lines spit die wel wat weghebben van het vroege werk van Boef en Lijpe. Ondertussen staat Sevn Alias daar in de hoek, hangend aan een paal, het hardst mee te brullen met zijn protegé Mensa.

Zo gemakkelijk als Mensa tijdens zijn bescheiden streaminghitje in de moshpit springt, zo ongemakkelijk staat Ares even later op het podium. ’Heeft iemand een suggestie waar ik moet gaan staan? Nergens voelt het logisch.’ Hij is maar een simpele jongen uit Brabant, zucht hij, eentje die spannende cryptische hiphop maakt voor de buitenbeentjes. Live doet hij dat met een gitarist, dj en spinnende autotune. Hij moet een beetje zijn draai vinden en heeft wat tijd nodig de technische problemen te overwinnen, maar je pikt ze er zo uit, de fanatieke alternatievelingen die alle tunes van Rens Ottema meebrullen alsof ze ze zelf geschreven hebben.

Ares

Hiphop voor de buitenbeentjes

© Timo Pisart

De lol van het rappen: Wilde Westen, Essie Gang, SMIB

Wilde Westen is even later vooral leuk om te kijken. Het Haagse collectief rondom Mula B en LouiVos heeft drie jaar geleden de Nederlandse trap naar een hoger niveau getild met enerzijds een angstaanjagend geluid, en anderzijds vurige 101Barz-sessies waar het plezier vanaf spatte en de woordgrapjes over elkaar heen werden geblufd alsof het een potje pokeren betrof. Ze hebben vandaag weliswaar een setlist uitgeprint, maar verder is het een beetje een chaos. Ach, wat maakt het uit, de lol komt wel over wanneer Mula in ‘Dun Finesse’ malle dansjes doet en Bartofso even later een wedstrijdje opdrukken op het podium organiseert.

Diezelfde energie komt even later over bij de Essie Gang, het Britse zooitje ongeregeld van Octavian. Je ziet ze hangend in de palen, heen en weer slingerend en rondspringend over de stage. Ze laten niet de hese dancehall-R&B horen waar je BBC Sound of 2019-winnaar Octavian van kent, maar vlammende hiphop voor de lol. De Nederlandse soulzangeres Rimon wordt ook nog effe het podium op getrokken voor een nieuw nummer, nadat ze net zelf ook al indruk maakte met haar coole band.

Ook Ray Fuego, GRGY en KC alias Bummy Boys alias SMIB laten zien hoe leuk het kan zijn om spitsvondige bars te spitten. Ze zijn de onaangekondigde special guest op het festival (en laten we wel wezen, Appelsap is geen Appelsap zonder SMIB op de poster), en geven direct de sterkste show van de dag. De een-tweetjes tussen GRGY en Ray zijn heerlijk, de stukken a capella zijn scherp en het energieniveau is hoog. Ray is nog altijd die boze punker die je komt halen als je niet crazy genoeg gaat, en hij klapt keihard op zijn eigen borst om nog maar eens te benadrukken dat zijn hart bonkt voor dit en niets dan dit.

© Timo Pisart

GRGY van SMIB

Eerlijk gezegd hebben we daarna niet zo’n zin om het over die Greatest Hits-show van Lil Kleine (and friends) te hebben. Maar vooruit: al in 2012 speelde Kleine voor het eerst op Appelsap, daarvoor was hij hier als jochie al regelmatig te vinden, vooraan tegen de hekken geplakt om te kijken naar de grootste hiphopsterren. Op zich cool dat hij – nu hij zelf de grootste rapper van Nederland is – niet kiest voor een Ziggo Dome-show maar zichzelf wil presenteren op een hiphopfestival. Tof ook om te zien dat hij een hele sloot aan gasten heeft meegenomen, van Hef tot Chivv tot Idaly tot Yxng Bane. Hij rapt strak, hij gebruikt het hele podium en heeft genoeg hits voor een uur lang non-stop entertainment. Maar ja, zijn belangrijkste vraag is ‘wie gaat er vanavond neukennnnn?!?!’. ‘Drank en Drugs’ kondigt hij nog altijd aan als de omroeper van de turbopoliep (‘Kennen jullie deze nog nog nog? Megatopperrrr van de week!’). Om uiteindelijk te eindigen met ‘echte muziek’, een cover van André Hazes. ‘En we gaan zingen met z’n allen, in drie… twee… een… Zij gelóóóóóóft in mij!’

© Timo Pisart

Lil Kleine

The Opposites

Gekkenhuis als vanouds

© Timo Pisart

The Opposites krijgt eindelijk een einde (of nieuw begin?)

Genoeg geluld, uiteindelijk lopen we hier toch vooral de hele dag rond om The Opposites weer eens aan het werk te zien. Circa vier jaar geleden deed het duo zijn laatste show. Hun break was niet groots aangekondigd, ze deden geen gigantische Ziggo Dome-show voordat ze ermee stopten maar lieten simpelweg niets meer van zich horen. The Opposites verdiende een beter einde dan dat, aangezien geen Nederlandse hiphop-act in die tijd zo’n gigantische sloot aan radiohits scoorde en zulke vlammende shows gaven.

En dat einde krijgen ze nu. Nog een keer staan Willem en Twan weer gebroederlijk naast elkaar, schouder aan schouder, terwijl ze al hun grootste hits doen: ‘Hey DJ’, ‘Broodje Bakpao’, ‘Me Nikes’, ’Dom, Lomp & Famous’, ’Slapeloze Nachten’, ‘Sukkel Voor de Liefde’ en uiteindelijk ‘Thunder’. Natuurlijk krijgen ze hulp. Er staat minstens honderd man op dat kleine podiumpje. Sef is erbij, Dio is erbij, Willie Wartaal ook en Willem tilt zelfs zijn kindje nog effe op de schouders. ‘Fuck wat je denkt dat je gehoord hebt, ik hou van niemand meer dan van Willem’, brult Twan. En Willem: ‘Er is een jarige onder ons. Twan van Steenhoven, de Nederlandse Ryan Gosling!’

Meteen krijg je weer nostalgie naar de hoogtijdagen van The Opposites. De hardstylebreaks die toen zo’n impact hadden, voelen nu wellicht een tikkeltje gedateerd. De een-tweetjes tussen Willem en Twan zijn niet zo guitig als vijf jaar geleden. Maar het is heerlijk om ze weer aan het werk te zien, en zo’n beetje alle jonge rappers die vandaag op Appelsap speelden kunnen nog wat leren van de dynamiek in deze show, de wall of death-publieksparticipatie, de flarden trance en hardcorevibes die door hun eigen hits heen worden verweven. Ja, en die krankzinnige salto natuurlijk.

Zouden ze de smaak weer te pakken hebben? Lonkt nu toch die Ziggo Dome? Zou Lowlands ze polsen als mogelijke vervanging van A$AP Rocky? Misschien dat ze zelfs een nieuwe gezamenlijke plaat gaan maken? Twan hint er wel naar: ‘We houden van jullie, en zien jullie over vijf jaar weer….’ Dramatische stilte. En dan: ‘Geintje!’