WOO HAH 2019: zondag draait alles om Travis Scott WOO HAH 2019: zondag draait alles om Travis Scott

Er is een naam die alle andere namen overschaduwt op WOO HAH 2019, en die naam is Travis Scott. Ook wel Cactus Jack, of La Flame. Al het hele weekend zie je jongens in ASTROWORLD-truien lopen, meisjes met tie dye-shirts, kids die niet kunnen wachten totdat ze voor het eerst ‘SICKO MODE’ live horen en iedere keer weer de allergrootste moshpit willen starten wanneer de pauze-dj het nummer draait. Hoewel ‘goosebumps’ ook prima is. Of anders ‘Antidote’?

Zeker op de zondag voelt vrijwel alles als een opmaat naar de show van Scott. Zo zijn er gasten die al sinds vijf uur ’s middags vooraan het voorste vak tegen het hek gekleefd staan omdat ze hem niet willen missen. Ze leven op glaasjes water die de beveiligingsmannen toereiken, maar worden ’s avonds in de gekte meteen platgedrukt en voor hun eigen veiligheid alsnog uit het vak gevist.

Niet dat er buiten Scott niets te genieten is. De sterke show van grimeheld Skepta bijvoorbeeld. ‘Dit zou underground shit moeten zijn, maar we staan hier op een gigantische stage’, zegt–ie voordat hij aan een mooi blokje minder bekend werk begint. Hij rapt beheerst en gecontroleerd, weegt al zijn woorden op de tong voordat hij ze uitspuwt en loopt trefzeker over de stage. Toch geeft hij ook niet zoveel energie als je van mister ‘Shutdown’ mag verwachten. Ach ja, het is smullen bij ‘Man’ en ‘It Ain’t Safe’, en nieuwe banger ‘Redrum’ past er perfect tussen.

Dan de ‘beste boyband ter wereld’ BROCKHAMPTON, die met zes man sterk Backstreet Boys-choreografieën naar de mainstage brengt. Het eclectische en alternatieve collectief rondom Kevin Abstract gaf al een geweldige show op Lowlands 2018. Zo goed wordt het vandaag niet – er zit niet zo’n fraai rustmoment in de set, het geluid is een beetje blikkerig en al die microfoons liggen soms te ver achterin de mix – maar het is verreweg de best geregisseerde show van het weekend. Zit Abstract wat op de achtergrond in kleermakerszit door de autotune te zingen, vooral Joba is de blikvanger van de groep. Dan doet–ie opeens de robot, gaat hij voor dood op de grond liggen of springt hij manisch over de catwalk heen en weer, terwijl hij mega-scherp rapt.

Het contrast met publieksfavorieten $uicideboy$, Trippie Redd en Comethazine kon bijna niet groter. Stuk voor stuk overschreeuwen die zichzelf, doen vooral ad-libs over hun eigen vocalen van een bandje en geven shows waar nauwelijks een spanningsboog in zit. Er zijn zat oldschool hiphoppuristen die zuchtend en steunend toekijken, maar voor hen ontstaan gigantische moshpits van een jonge generatie fans. Vooral bij de gitzwarte emorap van $uicideboy$ explodeert het hele veld zoals dat twee jaar geleden ook al gebeurde op WOO HAH. En de 20-jarige Trippie Redd kanaliseert zijn liefdesverdriet met een mega-schorre stem. Het is precies waar WOO HAH voor komt, te oordelen aan het overvolle veld.

Maar JID – een jonge gast uit de Dreamville-hoek van J. Cole – geeft een aanzienlijk sterkere show in de tent helemaal aan de andere kant van het terrein. Het is bijna wonderlijk hoe vaak hij van flow switcht, van een nasaal hoog stemmetje naar stoer en masculien, tot keihard krijsend. Het leukste is nog hoe hij laat horen waar zijn beats vandaan komen. Dan laat hij een stukje A Tribe Called Quest horen, een mooie oldschool soulplaat of een zwoel stukje jazz, voordat hij er zelf overheen begint te rappen. Goed om te zien dat ook hier ruimte voor is op WOO HAH, en het publiek helemaal gek wordt wanneer hij eenmaal vuur begint te spuwen. JID zelf laat zien megadankbaar te zijn, en hij kijkt met pretoogjes toe.

Maar over vuur spuwen gesproken, de echte vlammen komen natuurlijk van headliner Travis Scott. De rapper uit Houston heeft het beste album uit zijn carrière onder de arm, ASTROWORLD, een psychedelische ode aan zijn hiphop-erfgoed in Houston en een gesloten pretpark ineen. Dat pretparkthema is compleet doorgevoerd in de LED-schermen achter hem, met beelden die trippy van kleur verspringen en vervormen alsof je microdosering LSD toch wat hoger is uitgevallen. Zijn show is met drie kwartier nogal aan de zuinige kant voor een headliner van dit formaat, maar de setlist is uitstekend samengesteld, met de focus op zijn laatste plaat, maar ook ruimte voor oudjes ‘Upper Echelon’ uit 2013, rustpunt ‘Love Galore’ met SZA (zou een geweldige naam zijn voor WOO HAH 2020 trouwens), een fraai a capella autotune-emomoment en zijn vrolijke hitje met Young Thug, ’Pick Up The Phone’. En de sfeer op dat enorme veld is geweldig, zeker bij de driedubbelklapper ‘Antidote’, ‘goosebumps’ en ‘SICKO MODE’ aan het eind. Dan zie je iedereen op en neer veren, moshpits creëren, grijnzend alles woord voor woord meerappen. Precies die gekte en chaos zijn wat de shows van Scott zo ontzettend spannend maken. Wie er was, zal nooit meer vergeten hoe hij twee jaar geleden voor aardbevingen en gekneusde enkels zorgde op WOO HAH, toen nog aan de Spoorzone in Tilburg. Het was een gevaarlijk legendarische show, en zo happening als toen wordt het nu niet. Gelukkig maar, zou je bijna zeggen.

Op naar WOO HAH 2020. Kunnen ze vanuit Travis Scott nog doorgroeien naar headliners van het formaat Kanye West, Drake en Kendrick Lamar? We gaan het zien. Festivaldirecteur Ruud Lemmen heeft in ieder geval vast laten doorschemeren dat het eerste bod op een headliner al is uitgebracht. 

Check ons YouTube-kanaal voor heel veel live-opnames van WOO HAH 2019.