LL18: Kung Fu Kendrick Lamar heeft alles onder controle LL18: Kung Fu Kendrick Lamar heeft alles onder controle

Zo zo, daar gaat Kendrick als ninja in de leer bij een grootmeester, om uiteindelijk na heel wat slapstick-knokpartijen te zien hoe de pussy zich aan hem openbaart. Het is wel even gniffelen bij de filmpjes die Kendrick Lamar de hele tijd laat zien: THE DAMN LEGEND OF KUNG FU KENNY. Wanneer de gouden fonkelende pussy in zicht is, geeft hij vanaf het giga-LED-scherm een speels knipoogje – die er in het echt vandaag overigens niet echt vanaf schijnt te kunnen.

Die video’s zijn hartstikke koddig, maar hij wil er natuurlijk wel wat mee zeggen. Allereerst is het een referentie naar de klassieke obsessie van hiphop met het Oosten (van Grandmaster Flash tot de Wu-Tang Clan), daarnaast wellicht een stiekem signaal dat hij enorm zijn best heeft gedaan om zijn skills aan te scherpen tot mythische proporties, om zo uiteindelijk zelf grootmeester te worden.

En dat is hij ook, als afsluiter van de Alpha en de eerste échte hiphop-headliner van Lowlands sinds de Beastie Boys (kom nou, ga jij N.E.R.D en Gorillaz hiphop noemen?). Het lijkt wel of iedereen hem wil zien vanavond. Er komt een oerkracht vrij waar zelfs het festival niet op bedacht lijkt: wanneer het eerste vak open gaat, beginnen mensen van buiten de rij als gekken te drukken en springen over het hek. Mensen raken bijna vertrapt, tientallen meisjes worden in tranen afgevoerd en verderop dondert zelfs een hek omver, nog voordat er een moshpit is.

Even van die schrik bekomen, en we zien alweer ‘Pulitzer Kenny’ op het scherm voorbij schieten. Dat is ook zo, hij won afgelopen jaar de Pulitzer-prijs voor muziek als eerste niet-jazz of klassieke artiest. Er zijn hele scripties over hem geschreven, er zijn mensen die het hoofd braken op de betekenis van zijn laatste album DAMN. (en daarna nog eens, toen bleek dat je ‘m eigenlijk achterstevoren moet afspelen?!), die op Genius achter elke adempauze wel een betekenis zoeken. Er is op het moment geen enkele rapper, wat zeg ik, muzikant, die op zoveel niveaus gaande is.

(Tekst gaat door onder de foto)

Er zit ook zoveel lading in zijn teksten. Neem opener ‘DNA’ alleen al: hij vertelt hoe hij zichzelf als Afro-Amerikaanse man ziet, maar ook de discrepantie met het beeld dat de wereld van hem heeft (‘This is why I say that hip hop has done more damage to young African Americans than racism in recent years’, klinkt het in een FOX News-sample), en hij toont de beelden om dat te ondersteunen. Het gaat over empowerment, rassengeweld, de oorlog en vrede in zijn genen. Vrijwel elke track kun je onder het vergrootglas leggen totdat je scheel ziet, en tijdens de show is er alle tijd om dat te doen.

Nee, natuurlijk niet. Het is tijd voor krankzinnig grote moshpits tijdens ‘goosebumps’ en ‘Alright’. Het is tijd voor loeihard meegolven op ‘Swimming Pools’ en ‘King Kunta’. Dat is ongetwijfeld de reden dat hij de hele Alpha weet vol te trekken: niet zozeer de diepe lading van zijn muziek, maar ook de zwoele, sexy funk, de absolute bangers en de zwembaden vol met sterke drank, waar je direct in wilt duiken. Geen wonder ook dat hij vooral focust op werk van zijn Dr. Dre-kickstart good kid, m.A.A.d city en laatste album DAMN.. De moeilijke plaat To Pimp A Butterfly laat hij grotendeels achterwege, maar die had dan ook de complexiteit van een jazzplaat, en dat valt live ongetwijfeld wat minder gemakkelijk.

Als je in die absolute chaos nog een blik op het podium kunt werpen, zie je dat Kendrick daar eigenlijk best rustig staat. Zelfs tijdens een absolute energiebom als ‘Backseat Freestyle’ loopt hij beheerst over het podium, tijdens een glijer als ‘LOYALTY.’ doet hij zelfs muizenpasjes. Hij lijkt een tikkeltje vermoeid en geeft zeker geen volle honderd procent. In een tijd dat hiphop vooral bedoeld lijkt om op te hypen en rappers zichzelf nonstop overschreeuwen, is het een verademing. Anderzijds een beetje een teleurstelling.

Kendrick zorgt dat hij altijd genoeg lucht heeft, dat hij geen line mist. En het meest waanzinnige: elk woord kun je verstaan, elke zin komt over. Zelfs in het mitrailleursalvo dat de outro van ‘DNA’ vormt, heeft Kendrick Lamar honderd procent stemcontrole. Geen rapper maakt zich zo verstaanbaar als hij, en geen artiest heeft zelfs op een mindere dag zoveel controle. Wat blijft is wellicht geen monumentale show – zeker niet voor wie ook bij zijn optreden in de Ziggo Dome eerder dit jaar was – maar toch tenminste een hele goede.

Als afsluiter doet hij 'HUMBLE.' wellicht geen uitzinnige acht keer, maar toch tenminste tweemaal. Eerst beheerst a capella – en een volledige Alpha maakt zijn zinnen af, alsof we met z'n allen zijn backup mc zijn, daarna nog eens op vol volume. Jonge gastjes storten zich vol overgave in de moshpit, jongens proberen hun vriendinnen te beschermen door hun armen om ze heen te slaan en achteraf liggen er overal kapotgetrapte zonnebrillen, verloren jasjes en opblaasbeesten op de grond. Wat een krankzinnig slot, een laatste euforische ontlading van Lowlands 2018.

Volg Lowlands via ons dossier.