Slotinterview Woo Hah 2017: ‘Als we verder willen groeien, moeten we verhuizen’ Slotinterview Woo Hah 2017: ‘Als we verder willen groeien, moeten we verhuizen’

Laten we beginnen met de statistieken van Woo Hah 2017, de vierde editie van het hiphopfestival in Tilburg: er waren iedere dag 15.000 bezoekers, waarvan in totaal 11.000 weekendkaarten. De camping zat helemaal volgeboekt – in totaal 3000 man – en als de capaciteit het had toegelaten hadden er wel 5000 a 6000 gestaan, denkt festivaldirecteur Ruud Lemmen. Er waren circa 5000 internationale bezoekers per dag, waaronder 60 Amerikanen, 800 man uit Engeland, in totaal 40 nationaliteiten. Volgens Lemmen lag de gemiddelde leeftijd net iets boven de 21 jaar (ontzettend jong!), en zijn er ieder jaar relatief meer vrouwen. ‘Het eerste jaar waren er bijna alleen maar mannen, dit jaar schat ik de verhouding op 65-35.’ 

Last minute zegde French Montana zijn show af, die juist een monsterhit heeft met ‘Unforgettable’. Ik hoorde dat hij problemen had met een privéjet? 
‘Dat klopt. Hij had vrijdagavond een show in Zuid-Afrika en zou na zijn show in de jet naar Eindhoven stappen. Lastminute was dat vliegtuig niet meer beschikbaar en Zuid-Afrika ligt niet bepaald om de hoek. Met de jet was het twaalf uur vliegen – dan was hij wel op tijd gekomen – maar lijnvluchten gaan niet ieder uur en doen er zestien uur over. Het lukte niet meer, en dat was heel jammer: we hadden hem precies op het juiste moment geboekt, wisten dat het gaande ging worden, maar ook weer niet dat hij zo zou doorstoten.’

Ik begrijp dat hiphop-acts wat vaker uitvallen, maar dat vervanging ook gemakkelijker te regelen is?
‘Nou ja, niet gemakkelijker, hoor, maar we hebben wel de commitment dat wanneer een internationale naam afzegt, er een andere internationale naam voor in de plaats komt. We hoorden donderdagavond rond 23 uur dat French Montana werd gecanceld. We gingen meteen ons wenslijstje af, acts uit Los Angeles kun je dan al niet meer boeken, die krijg je niet op tijd op het terrein. Dat leverde wel wat stress op. Maarten, een van de boekers bij MOJO, is er tot diep in de nacht mee bezig geweest, maar Section Boyz hadden we de volgende ochtend om 9 uur al bevestigd. We hadden de discussie over wat ze waard zijn, en ze kregen uiteindelijk wel een hoger gage dan hun marktwaarde was. Ja, en ze stonden tegenover 67, wat muzikaal erg vergelijkbaar is, maar dat neem je voor lief.’

Travis Scott was dan weer de meest krankzinnige show die ik in lange tijd heb gezien. Zelf leek-ie ook af en toe overdonderd. Spreek je zo’n artiest achteraf nog, of is-ie meteen weg?
‘Nou, je hebt artiesten en artiesten… en dán heb je Travis Scott. Sommige artiesten geef je een handje, anderen zijn meer aan hun privacy gehecht en hebben zo’n groot team om zich heen dat je überhaupt niet in de buurt komt. In die laatste categorie viel Scott. We moesten in een aantal dingen voorzien: kleedkamers op een andere locatie dan die van de rest van de artiesten, de gebruikelijke flessen drank moeten spot on geregeld zijn.’

Is Woo Hah een festival dat erg op hospitality inzet? 
‘Natuurlijk! Alles op de rider moet worden geregeld, en dan vooral op papier: het gaat erom dat je laat zien dat je ze in de watten legt, maar niet per se om die fles drank: als de helft opgaat is het veel. Een paar artiesten wilden shirtjes van het lokale voetbalteam in Tilburg, eentje wilde een doos sigaren van een merk waar ik nog nooit van had gehoord, en we hebben een Grass Company-shirt geregeld voor Rae Sremmurd.’

Dus in huize Lemmen ligt nu een kratje met chique flessen drank?
‘Haha, nog niet, maar ik heb wel gehoord dat er twee flessen champagne over zijn die we hadden ingekocht voor een niet nader te noemen act, flessen waar je U tegen zegt. Ik hoop die nog te bemachtigen.’

(Tekst gaat verder na video)

Nog even over Travis Scott: mensen vooraan kwamen in verdrukking, ik heb zelden zoveel kids huilend zien worden afgevoerd door EHBO en de hekken bogen eng ver door. Werd het niet té gevaarlijk?
‘Het was op het randje, absoluut. Maar we hadden voldoende nooduitgangen en vluchtroutes, ook vooraan bij het podium, anders krijg je ook geen vergunning.Het is best een ding dat mensen uit het publiek moesten worden getrokken, maar dat zie ik ook regelmatig bij emo-shows in 013: daar vallen ook meisjes flauw. Het ging er wild aantoe, maar er zijn gelukkig geen noemenswaardige dingen gebeurd: ik kreeg een rapport van EHBO, ze hebben best wat bloedneuzen en verzwikte enkels gezien, maar geen ziekenhuisgevallen.’

Wat me ook opviel in het programma: eigenlijk was Nas de enige oldschool act op het festival. Zijn show was best goed, maar viel toch een beetje dood voor het jonge publiek. Hoe kijk je daarnaar?
‘We zijn wel heel bewust bezig met de diversiteit van het programma, en daar horen ook wat meer gevestigde of oldschool artiesten tussen. Die sound vond je misschien ook bij Freddie Gibbs, Hopsin en ook enigszins bij Flatbush Zombies, maar we hadden vrijdag graag ook een act als Nas gehad. Ik had overigens een iets andere beleving van zijn show: het was behoorlijk druk op het veld, en hij maakt er niet de muziek voor om keihard op te staan springen. Zo’n show is juist een fijn rustpunt tussen Rae Sremmurd en Travis Scott. Bovendien vinden we onze opvoedkundige functie belangrijk: hiphop heeft zichzelf sinds de jaren 80 elke tien jaar compleet opnieuw uitgevonden. Het is fijn om te laten zien: al die artiesten waar jullie stuk op gaan, die komen deels bij Illmatic vandaan.’

Wat was je eigen hoogtepunt eigenlijk?
‘De gekte van Travis Scott was ongeëvenaard, maar ik ben ook heel trots op Young M.A.: het was haar eerste Nederlandse show ooit. We hadden haar al vroeg op de radar en zagen haar in maart op SXSW in de VS. Dat is toch je droom: dat zoiets dan lukt, en relatief succesvol is op het festival.’

Young M.A. is naast Lil Wayne ook een van de grote namen op Appelsap. Ik kan me voorstellen dat zij zich een beetje gedwarsboomd voelen.
‘Wij hadden de show eerder aangekondigd, en dachten een exclusieve festivalshow in Nederland te boeken voor Young M.A., Appelsap dacht hetzelfde over hun boeking. Terloops kwamen we erachter dat een internationale act dubbelt, dat vindt niemand leuk. Ik kan me ook de teleurstelling bij hen voorstellen, want die heerste bij ons ook. We willen echt geen collega-festival in de wielen rijden. Gelukkig hebben Woo Hah, Encore en Appelsap ieder een eigen profiel, en we bewijzen allemaal naast elkaar te kunnen bestaan.’

Laten we nog even vooruit kijken: je was dit jaar ruim tevoren uitverkocht, kun je op het Spoorzone-terrein nog verder uitbreiden? 
‘Nee, op dit terrein hebben we ons maximum wel bereikt, in ieder geval in deze vorm, en op sommige punten voelde het zelfs krap aan.’

Zou Woo Hah ook een derde dag kunnen krijgen?
‘Dat zijn wel de vergezichten die we hebben, maar daar hebben we ook een ander terrein voor nodig, anders wegen de kosten niet op tegen de baten.’

Kortom: jullie gaan verhuizen?
‘Dat weten we nog niet: we staan nu voor een belangrijke keuze in de carrière van dit festival: consolideren we op de Spoorzone of groeien we elders door, en zo ja, waar dan? Er is daar nog geen ei over gelegd. Eerst nemen we de ruimte voor een welverdiende vakantie – daar zijn we wel aan toe – en dan kijken we naar de plannen voor volgend jaar.’