Na de poppy zaterdag en de rocky zondag was het vandaag de beurt aan oude bekenden: Live, Liam Gallagher (ex-Oasis), Sum 41, System of a Down, Prophets of Rage (met leden van Public Enemy, Rage Against The Machine en Cypress Hill) en een rockopera vol gouwe ouwe hits. En dan was daar nog boeking van Guus Meeuwis. Wie de dagtopvijf heeft gehaald, lees je hier.

1. Prophets of Rage

Het is keihard alsof je weer op Pinkpop 1993 staat, toen Rage Against the Machine zijn debuut op Pinkpop maakte en overal op de wereld monden openvielen van de genadeloze bruutheid van de combinatie van funk, metal, hiphop en punk. Dat wordt nog eens versterkt door de zwarte t-shirts, headbangende lange haren op de voorste rijen en vuisten die massaal in de lucht gaan. 'Yes, fucking yes.' Zo schandalig goed kan een retro-act dus zijn. 

2. Mø

Mø heeft niet de makkelijkste spot van het festival. Vlak voor headliner, op de laatste festivaldag. Het levert een snel leeglopende tent op, die al niet heel vol was. Zonde, want ze geeft een van de meest frisse popshows van het weekend.

3. Guus Meeuwis

Het optreden begint wat onwennig, maar al snel zijn er polonaises. Heel grote polonaises. Pinkpop verandert in een Brabantse braderie, waar iedereen net te dronken is en het allemaal niet meer uitmaakt of de muziek nou goed of slecht is (want echt goed wordt het nergens). Het is gewoon lekker meezingen en bierdrinken met Guus als voorganger, en dat is op Pinkpop altijd welkom. 

4. Liam Gallagher

Waar broer Noel de afgelopen jaren gestaag een oeuvre opbouwde, begint Liam hier vandaag opnieuw. Alle Beady Eye nummers in de prullenbak, een set vol nieuwe liedjes die nog niemand kent, aangevuld met Oasis songs die hij noch zijn broer de laatste jaren speelden. Na een sterk begin zakt de show toch weg, met wat tragere en mindere nieuwe nummers en wat rare Oasis-keuzes. Krappe voldoende.

5. Sum 41

Als Green Day de protopunkrockband van de afgelopen twee decennia was, dan zouden we Sum 41 mogen bestempelen als hun ADHD-neefjes: meer hyper, sneller wat doen met andere stijlen, maar ook extreem catchy nummers met een handjevol akkoorden. Dat blijkt ook hier op Pinkpop, waar het vijftal als herboren op het podium staat na de alcoholverslaving van frontman Deryck Whibleys en de terugkeer van gitarist Dave Baksh.