1. Anna Meredith werkt als een gek
De muziek van Anna Meredith is op papier een ontzettend slecht idee. Gooi de lompe misthoorns en ratelende hi-hats van Hudson Mohawke in de blender met een gitarist die óf Steve Reich-patroontjes priegelt óf een Steve Vai solo overal door heen gooit, een op hol geslagen klarinet, een tuba in plaats van bas en dan constant overschakelend van avant-garde naar stampende dance, om vervolgens weer een Broken Social Scene-achtige uitzinnige poptrack er door heen te gooien. Denk je dat even in. Niet om aan te horen toch? Integendeel. Geen idee hoe dit kan, maar het werkt als een gek. Voor de dansende meisjes vooraan, zichzelf te serieus nemende snobs daarachter en voor de rest in het uitpuilende Grand Theatre. Non-stop juichen.

2. EKKAH: Luchtig, verrassend en goed!
Wat een verademing dat EKKAH: twee stereotype Engelse meisjes, maar van een totaal andere soort. De één het type pittig-met-zwarte-pony, de ander blond in glitter-hotpants en 80’s secretaresse-colbertje. Ze worden gesteund door een drummer die weet hoe je discoklappen uitdeelt en een bassist die zijn vingers heerlijk vettig over zijn hele hals laat glijden. Die blonde heeft stiekem ook nog een lekkere rauwe sax solo in de vingers, en zingen doen ze allebei een stuk trefzekerder dan Wyvern Lingo een uurtje eerder. En dat hadden we toch anderso verwacht. Ze hebben verrassend veel sterke discopopsongs op hun repertoire. Luchtig en goed voor een grote glimlach.

3. Tommy Cash: de allerleukste novelty-act van de avond 
Tjongejonge, wat doet Tommy Cash z’n best de gekste freakshow van Eurosonic te geven. Dat lukt best aardig: de weirdo uit Estland komt op in een schattig bloemenjurkje, heeft z’n beetje haar in een knotje gestoken en likt zijn vlassige snorretje terwijl hij, nou ja… Rapt? Krijst? En dat over nogal brute EDM-trap-producties die zo 2014 zijn dat ze al bijna oldschool te noemen zijn. Die Antwoord op z’n Ests, zeg maar, dankzij een nogal bedenkelijke viral video die breed werd opgepikt. Tommy Cash is de allerleukste novelty-act van de avond, maar die titel ontstijgt-ie tegelijkertijd ook niet echt.

4. Goat Girl: de allercoolste
'You're the man, you're the man for me’, ineens schakelen de vier meiden van Goat Girl over van  lijzig naar superfel. Ze zijn er nog niet hoor, deze vier, want ook goed jengelig en valsig spelen vraagt een hoop oefening. Zo heeft helemaal niemand aan het eind van het eerste nummer door dat het moment om te klappen daar is. Maar er zitten ook slimme gitaarhooks onder de chaos, en bovenal zijn deze vier sleaze queens de allercoolste die je dit weekend op het podium gaat zien.

5. L.A. Salami uiteindelijk best cool
Nee, L.A. Salami is geen flauwe bandnaam van een stel Burger Records-jongens die zo min mogelijk douchen en zoveel mogelijk herrie maken. Integendeel. Het is een Engelse singer-songwriter, die gewoon Lookman Adekunle Salami heet. Zijn liedjes klinken in de studio oorverdovend braaf. Soulpop waar het gitaarrandje dusdanig van glad gevijld is dat je het nauwelijks nog een randje kan noemen. Op het podium is die rand er wel. Ze staan er met zijn vieren wat verlopen bij, Salami gromt, knauwt, zingt wat mompelend. En de rest van de band slackt er een beetje achteraan. Achtergrondkoortjes net te laat ingezet, gitaar iets vals. Opeens blijken die keurige liedjes best wel cool. Als ze maar met een beetje dronken swag gebracht worden.