Echt een uitgebreide introductie heeft Kovacs natuurlijk niet meer nodig. Nadat haar debuutalbum Shades Of Black en de documentaire Wolflady in 2015 verschenen, was de hype rondom de zangeres op een hoogtepunt. Bijna anderhalf jaar later teert de zangeres daar nog steeds op. Een paar dagen geleden stond ze nog op Glastonbury en haar Shades Of Black tour sluit ze pas in oktober af.

Heb je aan Kovacs een goede opener?
In principe wel. Op de laatste dag is het niet nodig om er meteen de beuk in te gooien én Kovacs is natuurlijk een interessante act om naar te luisteren. De band, inclusief cello en viool heeft het reportoire duidelijk goed in de kop zitten. Muzikaal is het dus allemaal dik in orde. Een cover van bijvoorbeeld ‘I Put A Spell On You’ van Jay Hawkins uit 1956 laat zien hoe goed Kovacs haar eigen stempel op andere genres drukt.

En leidt zo’n show dan nog tot verrassingen?
Kovacs lijkt het vuur een beetje verloren te zijn. Misschien is ze moe en heeft ze het in Glastonbury achtergelaten of misschien heeft ze vandaag gewoon niet helemaal haar dag niet. De zangeres maakt opmerkelijk weinig verbinding met haar publiek en maakt tijdens de show een nogal zenuwachtige indruk. Eigenlijk kan er alleen bij de strijkers een lachje af. Je voelt je als toeschouwer eigenlijk een beetje een binnendringer bij een generale repetitie.

Maar was er dan geen enkel hoogtepunt te ontdekken?
Het is de hoogste tijd dat Kovacs eens met nieuw werk op de proppen komt om de shows weer een nieuwe impuls te geven. Gelukkig krijgen we daar ook iets van te horen tijdens het optreden. Bijvoorbeeld het laatste nummer dat wederom strak wordt uitgevoerd. Het verschil met het oude werk op de lijst is minimaal. Kovacs raakt op dit tijdstip niet de gevoelige snaar, zoals ze dat anders wel kan. Muzikaal gezien een prima show, maar de passie is vandaag ver te zoeken.