Het concert: Whitney, Lowlands Charlie, zaterdag 20 augustus 2016
LL16: Een beetje verliefd worden, huilen en tongen met Whitney
Lieve Amerikaanse jongens zijn perfect voor de vroege katermiddag
Met een bescheiden kater van de eerste dag Lowlands is het goed toeven worden bij Whitney. Trompetje, kabbelend gitaartje en lieve kopstemmen. De Charlie staat ramvol, en eromheen liggen rijen dik aan zonnebadende festivalgangers. Wat wordt het, verder snoozen of perfect wakker worden?
Vorig jaar sloten de zes bandleden van het Amerikaanse Whitney zich op in een vakantiehuisje. Ze hadden liefdesverdriet, een flinke voorraad drank en talent, en zo blijkt ook flink wat talent om heel mooie liedjes te schrijven. De twee belangrijkste leden kennen we trouwens van Smith Westerns, maar als Whitney ligt de focus nog meer op de snikkende kopstem, sympathieke piano riffjes en zalvende trompet.
Whitney staat er onderhand om bekend nogal eens een halve apotheek mee te hebben bij interviews, of net te veel te blowen voor de show. Hoe is het vandaag?
Het zit ze vandaag in elk geval niet in de weg. Natuurlijk, de zang is nog steeds breekbaar en soms op het randje van vals. En soms laten ze zich even gaan. Tijdens de trompetsolo in 'Polly' stapt de zanger achter zijn drumstel vandaan, om de gitarist vol op de mond te pakken. ‘It’s ok, he’s my brother', verklaart hij zich. De geluidstechnicus is ook jarig. Hij wordt 25, ‘and he is so pretty. I sure kissed him before this set.'
Ze hebben tijdens het zwelgen in liefdesverdriet dus elkaar gevonden?
Daar lijkt het op. Je weet niet helemaal of het awkward grapjes zijn, of dat ze gewoon elkaar heel erg leuk vinden. Het maakt ook niet zo veel uit. Het is allebei vertederend, zeker in combinatie met de ietwat sippe feelgoodliedjes, die alleen maar mooier worden naarmate ze simpeler worden. Een paar aanslagen op de piano, een jangle gitaartje.
Kusjes voor elkaar, maar wordt het publiek niet overgeslagen?
Er wordt niet getongd met fans nee, maar na elk nummer is er even een praatje. Complimenten voor de jongen vooraan met het Bob Dylan-shirt, even vragen waar mensen zin in hebben vandaag. Maar het zijn vooral de wonderschone liedjes waarmee contact gemaakt wordt. En iedereen herkent de onderwerpen. Zo vroeg op de dag is het toch fijn wegsmelten bij dit soort hartenzeer. Zo'n tweede festivaldag kan bijna niet beter beginnen. Helemaal niet als de seconde dat het concert is afgelopen de DJ Kanye Wests 'Waves' instart. Niet geheel toevallig ook een liedje over relaties die over zijn, en toch ook weer een beetje niet.