Het concert: Sleeping With Sirens, Lowlands Bravo, zaterdag 20 augustus 2016
LL16: Sleeping With Sirens mag met de loservlucht naar huis
De zanger heeft er genoeg van en wij ook
Voordat Sum 41 de Bravo-tent betreedt staat er nog één band op de planken. Een gezelschap dat dezelfde doelgroep zou kunnen aanspreken. Sleeping With Sirens is de naam, oorspronkelijk afkomstig uit Orlando, Florida. Nu woonachtig in het arme Grand Rapids, Michigan. Enkele rijen in de Bravo zijn er helemaal klaar voor.
Fragiele zanger Kellin Quinn aait zijn zwarte emolokken halverwege de show ruwer achteruit en vraag zich af waar die ‘fucking sound’ vandaan komt. Hij bedoelt daarmee niet hun keiharde gitaarmuur met een bak gruis, maar een toon die dwingend rondzingt. Quinn besluit maar dat het een ‘fucking hummingbird’ is. Gelukkig voor hem is de fucking hummingbird even later gevlogen. Maar aan die fucking hummingbird ligt het eigenlijk allemaal niet dit lange uur.
Sleeping With Wie?
Vergis je niet. Deze band verkoopt met gemak een zaal als De Melkweg in Amsterdam uit. Sleeping With Sirens is al vier albums onderweg, waarvan het laatste op Epitaph verscheen, het punklabel met statuur. De punkpop à la Sum 41 zit erin, maar dan met de vingers in het stopcontact: de band heeft ook een schizofrene hardcorekant. Schrik vooral niet van de lelijke metalriffs, die zijn bewust gekozen. Quinn kan grunten maar ook hoog zingen als een verkouden Michael Jackson.
Waarom verkoopt dit gezelschap een zaal als De Melkweg uit?
Als je dertien bent, is Sleeping With Sirens oprecht een reuze interessante band. De jongens in de klas zijn nog zo kinderlijk, echt, die lachen om hun eigen scheten. Deze Sirens zijn tenminste stoer. Hoe vier van de zes hun petjes achterstevoren dragen! Hoe ze op afgesproken momenten met gitaar van de ene naar de andere kant van de stage rennen. Hoe ze met één been op zo’n verhoging voorop het podium staan te spelen. Ze zeggen ook van die dingen als: ‘You’ve got good fucking beer’, ‘How are you fucking doing?’ en ‘Thank you guys so fucking much.’ Die ene met de zonnebril gooit zelfs een leeg blikje bier over z’n schouder.
Wat vet. Maar waarom was het dan zo fucking leeg?
Waarschijnlijk krijgt de doelgroep te weinig zakgeld om een Lowlands-kaartje te kopen. Maar ook met de kleine clan vooraan wordt het contact langzaam verloren. Van die oerlelijke wall of sound valt werkelijk niets te maken. Welke onzichtbare achterste rijen probeert de band te bereiken? De nukken van de frontman nemen ook zienderogen toe. Als de band ‘Here We Go’ aankondigt, zegt Quinn dat ze hem maar zo snel mogelijk moeten spelen zodat hij zo snel mogelijk naar huis in Amerika kan. Zelfs de drummer schrikt ervan. Even later is de boze hummingbird weer gevlogen en zegt Quinn dat hij een ‘great fucking time’ op Lowlands heeft. ‘Stay forever with me’ zingt hij daarna, wat we opvatten als een bedreiging. Alle afwezige emotieners hebben gelijk dat ze hun geld deze keer hebben uitgegeven aan fucking beltegoed.