Het concert: King Gizzard & The Lizard Wizard, Lowlands Charlie, zaterdag 20 augustus 2016
LL16: Eindeloos pitten en jammen met King Gizzard & The Rain Wizards
Australisch zevental en weergoden spannen samen in waanzinnig psychfeest
Wat krijg je als er een regenbui losbarst nét voor een show van King Gizzard in de kleinste tent van het festival? Een beetje wat er gebeurt als alle treinen uitvallen en de NS weer te weinig vervangende bussen inzet: eerst wordt er voorzichtig geduwd en langzaam pellen alle lagen van beschaving af, tot mensen echt grof gaan duwen en je aan de filmpjes van de overvolle Japanse metro moet denken.
De timing is bizar: vijf minuten voor aanvang van de show van King Gizzard & The Lizard Wizard trekt het dicht, vallen de eerste druppels en steekt de wind op. Een paar mensen zoeken hun toevlucht bij de aanpalende Concerto-tent. De rest probeert langzaam maar zeker in de Charlie te geraken, alleen stond die al rammetjevol. Het resultaat is iets wat je vooral krijgt als de locatie en omstandigheden samenspannen: een stukje collectieve magie. De vraag is of de zeven Australiërs het door hebben, vooral zanger/gitarist/fluitist Stu Mackenzie ziet er nogal bleekjes en van de wereld uit, maar ze voeden de pit en de gekte wel met groovende psych.
Het begint met een stel nummers van nieuwe album Nonagon Infinity, die als één lange jam aanvoelen, en vervolgt met een paar oudere nummers als 'I'm In Your Mind Fuzz' en het wat meer laidback 'The River'. Wel temporiseert King Gizzard geregeld, voor een psychedelisch, jazzy of fluit-intermezzo. De jongens in het publiek die het hardst duwen, gebruiken die tijd om middenin de Charlie een zo groot mogelijke cirkel vrij te maken. Daar dwarrelen wat mensen doorheen tot de band de fuzzpedalen weer intrapt en de twee drummers het ritme opvoeren en dan knalt iedereen weer op elkaar. Gezelligheid.
Was het een goed idee om allemaal naar binnen te rennen?
Binnen een mum van tijd werden we daar ook drijfnat van zweet en rondvliegend bier. Maar een goed idee was het zeker, het feest was immers daar.
Was het een goed idee om na een minuut of tien weer mensen naar buiten te duwen om een circle voor de pit te bouwen?
Een beetje gevaarlijk, maar gevaar kan best lekker zijn. En het pakte goed uit. Bovendien was iedereen al los, vanaf minuut één vloog er bier door de lucht en klommen er surfers op het publiek.
Het had het begin van een flauwe mop kunnen zijn: hoeveel mensen passen er in de Charlie?
Antwoord: dat hangt er vanaf of het regent en welke band er speelt. Hoeveel zullen we nooit precies weten, maar in ieder geval veel meer dan je denkt. Altijd meer dan je denkt, net zoals een show van King Gizzard altijd nog een tandje waanzinniger kan dan de laatste keer dat je ze zag.