A.O.S.O.O.N.
Veel te lange bandnamen (daarover straks meer) zijn nooit handig in de communicatie, daarom zijn bands als Bullet For My Valentine, Bring Me The Horizon en And So I Watch You From Afar inmiddels ook wel bekend als respectievelijk BFMV, BMTH en ASIWYFA. De Britten Marisa Hylton en Manny Folorunso besloten die zet niet aan fans en journalisten over te laten, en kortten 'A Lot Of Something Out Of Nothing' zelf alvast maar af tot A.O.S.O.O.N. Waar de L is gebleven, is een raadsel.
Maar het is wel gewoon een emoband, toch? Nou, niet helemaal. A.O.S.O.O.N. maakt akoestische r&b met slechts bas, gitaar en zang. Waarschijnlijk is de bandnaam een verwijzing naar die minimale arrangementen, maar dat less-is-more-principe had het duo ook best op de naam van de act mogen toepassen.
ESNS16: De tien gekste bandnamen
Van A.O.S.O.O.N. tot Have You Ever Seen The Jane Fonda Aerobic VHS?
Op een festival als Eurosonic valt meer dan genoeg te ontdekken, zeker nu de blik dit jaar op Oost-Europa gericht staat. Natuurlijk gaat het vooral om dé muzikale beloften van 2016, maar op voorhand is ook al genoeg plezier te beleven aan de kleurrijke parade van opvallende, gekke, of ronduit stomme bandnamen. Wij zetten de tien meest in het oog springende op een rijtje.
Dream Koala
Panda Bear, Grizzly Bear, Bear's Den en Boy & Bear kunnen inpakken. Het bandnaambeest van 2016 is namelijk geen beer. Dit jaar gaat het om de koala, en dat is - voor alle duidelijkheid - een buideldier. Naast Dream Koala vinden we namelijk ook Koala Voice op de line-up. Die laatste is een discopunkband uit Slovenië, Dream Koala komt uit Frankrijk.
Dat moet haast wel een dreampopband zijn. Soms is het leven heerlijk voorspelbaar. Denk aan zijn landgenoot M83, maar met minder uptempo jaren '80 bombast en meer lome r&b. Een beetje alsof hij stoned is van de eucalyptus, inderdaad.
Steve'n'Seagulls
Bands met humor zijn we dol op, maar sommige bandnamen zouden structureel moeten worden gevolgd door een ongeïnteresseerde padoempats. Naamgrapjes in bandnamen blijven desondanks populair. Steve'n'Seagulls spant dit jaar de kroon op Eurosonic, al verdient Nikki Louder uit Slovenië ook zeker een eervolle vermelding.
Maar is het meer dan een slechte grap? Nee, maar dat zullen de Finnen waarschijnlijk zelf als eerste toegeven. Ze maken bluegrasscovers van rock- en metalklassiekers, een beetje zoals The Baseballs - kent u ze nog? - een paar jaar terug de hele top 40 in rockabillydeuntjes omtoverden.
Holographic Human Element
Als je googlet op 'human element', kom je terecht bij - naast een game over zombies afknallen - legio managementhulpsites over 'vanuit je kracht werken' en 'groepsprocessen optimaliseren'. Stel je dat dan 'holografisch' voor en dit Bosnische kwartet is de HR-afdeling 2.0: holle frasen in een hip modern jasje.
Dat kan niet de bedoeling zijn toch? Ja, dat zou je zeggen. Maar deze band lijkt de holle frasen en clichés niet uit de weg te gaan. De Bosniërs maken postrock met typische postrocktitels als The Sky Is Tearing Apart Into A Million Pieces en The Sun Is A Perfection That Blinds Us All, en de basis voor single She Got Lost In Paris is een accordeonriedeltje.
Have You Ever Seen The Jane Fonda Aerobic VHS?
Dachten de Finnen van Steve'n'Seagulls hoge ogen te gooien, komt misschien wel de grootste concurrentie van een groep landgenoten. Een onnodig lange bandnaam, mét interpunctie én een popcultureknipoog? Dat is een absolute high score voor het powerpoptrio zonder gitaar, maar met Casio-keyboardje. Het maakt ze wel meteen de meest in het oog springende act tussen alle onbekende namen, dus in dat opzicht: goed gedaan! Maar deze bandnaam werpt natuurlijk wel de vraag op:
Wat is er dan zo bijzonder aan die Jane Fonda Aerobic VHS? Dat kun je hier zelf beoordelen. Niet op VHS, maar gewoon op YouTube. Een directe link met de poppy pretpunk van de band is er trouwens niet.
Me And My Drummer
Tja. 'Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan', moet Charlotte Brandi hebben gedacht. Zelf zingt ze en speelt toetsen, en het enige andere lid van Me And My Drummer is Matze Pröllochs - oftewel 'haar' drummer. Samen maken ze theatrale, elektronische dreampop die doet denken aan La Roux, Bat For Lashes en Austra. Dat bezittelijk voornaamwoord laat in ieder geval geen twijfel bestaan over de hiërarchie in de band.
Is dat niet een beetje sneu voor Matze? Nee hoor, want hij mag wel degelijk af en toe in de spotlights. Zo prijkt hij in zijn eentje op de hoes van het aankomende album van de Duitsers.
Walter Schnitzelsson
Het klinkt als een parodie op een getroubleerde singer/songwriter. Donkere liedjes over lappen gepaneerd vlees, gezongen door een man met een volle baard en een rokerige stem. Toch? Nee hoor, niets van dat al. Walter Schnitzelsson bestaat uit drie opgewekte Slowaken die indiepoprock maken.
Maar wel smakelijk? Voor wie Walk The Moon en Circa Waves leuk vindt, is het smullen geblazen. In thuisland Slowakije heeft de groep naar het schijnt inmiddels ook een aardige livereputatie opgebouwd, dus dat belooft wat voor Eurosonic.
Promise And The Monster
Wat hebben Florence + the Machine, Marina and the Diamonds, Christine and the Queens en Promise And The Monster gemeen? Precies: ondanks het geïmpliceerde meervoud, zijn het allemaal alter ego's van (vrouwelijke) soloartiesten. Billie Lindahl is een Zweedse singer/songwriter met de meest melancholische-maar-toch-meezingbare-folkpopproof artiestennaam sinds Of Monsters And Men.
Maar klinkt het ook zo? Nee, geen gehey-ho hier. De liedjes van Lindahl zijn een stukje breekbaarder en experimenteler. Soms heel klein en ingetogen, soms groter en elektronischer - zoals op laatste single Time Of The Season - met altijd een Warpaint-achtige gloomyheid.
When ‘Airy Met Fairy
When 'Airy Met Fairy bestaat uit - naast de drie muzikanten - een groep filmmakers uit IJsland en Luxemburg, wat misschien de referentie aan When Harry Met Sally verklaart. Maar het meest intrigerende is natuurlijk die apostrof, die insinueert dat we Airy zouden moeten uitspreken als Hairy, oftewel 'harig'. Dat lijkt ons niet de associatie die 'WAMF' aan Fairy ('fee') wil koppelen.
Maar ondanks dat eventuele haar, dit moet wel lichte meisjespop zijn toch? Jazeker, meer feeëriek dan harig dus. Denk aan Kovacs en CocoRosie, met een vleugje Moloko.
Trad.Attack!
Interpunctie. Leuk! Dat doe je natuurlijk alleen als je echt iets duidelijk wil maken. Al weten we inmiddels wel dat een uitroepteken niet altijd betekent dat er gebeukt gaat worden, met dank aan Godspeed You! Black Emperor, Go!Zilla en natuurlijk !!!.
Okee, maar er staat 'Attack!', dat staat toch in ieder geval garant voor een gezonde portie agressie? Nee dus. Trad.Attack! is een Estse folkband die zijn inspiratie vooral haalt uit de traditionele Estse volksmuziek. En nee, die klinkt niet bepaald agressief.