Blue Crime laat zich niet makkelijk grijpen. Wanneer de muziek langzaam en melodieus op gang komt, wisselt de band plotseling naar een stuk vol hard gitaarwerk. Op het ene moment kijkt men dromerig toe, ietsjes later begint er vooraan een moshpit waarin ook leden van Amber Arcades zich in begeven. Juist op die explosieve momenten doet Blue Crime heel even aan groepen als Savages, Priests en soms zelf Chelsea Wolfe denken, zonder de suggestie van dreampop uit het oog te verliezen. Ondanks het feit dat het op enkele momenten net niet helemaal goed samen klinkt, is het optreden over het algemeen gezien erg leuk. De groep weet het publiek te overtuigen en de Marathonzaal is gedurende het hele optreden goed gevuld. Juist doordat de muziek zich niet eenduidig laat karakteriseren, wordt hun show interessant. 

Wat is dat genre moonpop dan?
Geen idee eigenlijk, maar wit is in ieder geval de dresscode.

Waar lijkt het op?
Het komt nog meest in de buurt van shoegaze, terwijl je ook post-rock invloeden terughoort.

Gaan we hier vaker van horen?
Wie weet, maar als je een band in fel witte kleren vuige en toch dromerige muziek ziet maken, dan weet je wel dat het Blue Crime is.