Het is duidelijk welk nummer op de gekleurde opmerking volgt. ’Zo doe je dat’, de nieuwswaardige track van het vorig jaar verschenen Nooit meer terug met de aanklacht tegen het witte Hilversum met zijn muzikale voor- en afkeuren. Fresku gaat niets uit de weg. Zoals gewoonlijk spaart hij ook zichzelf niet.

Twijfel?
Twijfel. Het woord dat een paar keer terugkomt in de show. Maar wel met het bijzondere contrast dat Fresku live als een heer en meester over die twijfel rapt. Voor iemand met zo’n gezond buikje zit Fresku op het podium erg goed in z’n vel. Hij hoeft de show niet in z’n eentje te dragen, maar hij trekt het publiek wel naar zich toe.

Wat zien we?
Een band. Een die rockt, om precies te zijn. De gitaar galmt en giert, de drums zetten extra kracht bij. Zonder log te worden, want Fresku wil hoorbaar zijn. Hij kiest er niet voor om als een volksmenner met bakken feestgedruis te openen. Wel met ‘Nooit meer terug’ dat aanvoelt als een anthem.

En wordt dat gepikt?
Ja, want dat wordt afgedwongen. Een rij collega-rappers jut de boel bij tijden met verve op, maar het epicentrum is Fresku die zorgt dat naar hem geluisterd wordt. Als hij ‘Ik wil’ instart verschijnen visuals van brandende kaarsjes achter hem. Zeker cheesy, maar de knipoog past bij hem. Het feest, waar de zaal op het nachtelijke tijdstip ook behoefte aan heeft, zit op de helft en aan het eind. Het wordt gevierd met ‘Kreeft’. Team Fresku heeft de Groningse nacht met succes opgeëist.