Psychic Ills is in Nederland geen vreemde en kwam eerder langs bij Incubate. De groep vormde zich rond het kernduo gitarist/zanger Tres Warren en bassiste Elizabeth Hart. De twee zijn verantwoordelijk voor het monotone psychedelische geluid. Het enthousiasme spat er niet vanaf, vakmanschap daarentegen wel. Gedoseerd worden de liedjes voorzien van orgel- en gitaarsolo’s.

Maar deze boeking nu wel zo'n goed idee?
De groep blijft het rustig aan doen. Ook wanneer ze hoorbaar naar een climax toewerkt, valt die uiteindelijk tegen. Het is vast een artistieke keuze, maar het pakt om drie uur ‘s middags niet zo gunstig uit. Er wordt na nummers wat geklapt en dat klinkt als een verplichting.

Zitten er dan geen goede kanten aan Psychic Ills?
Uiteraard wel. Het is een fijn achtergrondmuziekje als je nog de avonturen van de nacht ervoor wilt bespreken terwijl je met je vrienden op de houten vlonders zit en een drankje nuttigt. Veel BKS’ers nemen het er even van terwijl de zon steeds harder gaat schijnen. 

Hoe pakt de band deze lauwe respons op?
Het maakt ze zichtbaar weinig uit. Van begin af aan kijken de koppies op het podium ons nogal betreurd aan. De enige die het naar haar zin heeft is Elizabeth Hart. Consistent deint ze met het ritme van de band mee op en neer.