Stage Five staat vol voor Israel Nash. De bebaarde frontman houdt zijn zonnebril vandaag op. Het ene liedje blijft ingetogen americana, het andere mondt uit in een psychedelische jam met een climax. Na ieder nummer volgens intense gelukkige whoo's van de fans, bijna iedereen in het tentpodium lijkt fan te zijn. 

Waar zingt deze Texaan eigenlijk over?
Hij schuwt maatschappijkritiek niet. 'Dit is een protestsong,' kondigt Nash aan. Een lied tegen het Amerikaanse grondrecht van wapenbezit en 'al het roekeloze geweld dat dat tot gevolg heeft'. Een dergelijk protest valt goed in de smaak bij de BKS'ers en hij krijgt veel bijval. 

Zijn de teksten daarmee ook mooi?
Het is geen mooie boodschap, maar die is wel ontzettend treffend en doordacht: 'Vroeg of laat, zullen we onze wapens neerleggen, maar niet totdat we iedereen hebben neergeschoten.' 

Is er dan niks op aan te merken?
Nee, Israel Nash is een symphatieke vent die weet hoe je goede nummers schrijft. De multi-instrumentalist houdt het vandaag bij gitaar, maar maakt ook slechts met een instrument alle verwachtingen helemaal waar. Met een lang applaus na afloop wordt dat oordeel ook door de luisteraars bevestigd.