Het geluid van Beak> laat zich kort door de bocht uitleggen als Portisheads duistere groove-track 'We Carry On, maar dan een uur lang. De band bestaat uit drie muzikanten: Geoff Barrow rechts als spreekstalmeester en drummer, in het midden bassist Billy Fuller en de veel jonger ogende Will Young (niet de ex-Idols-ster). Hun songs draaien niet om grootse refreinen, maar om het subtiele samen- of tegenspel van bas en drums, met daar tussendoor bitterzoete synths en gitaar. Het is dreigend en meesplepend, maar dan wel eerder in het lijn van het dansbare Moon Duo (hier vrijdag) dan van het apocalyptische Explosions In The Sky (hier vanmiddag). Gezongen wordt er ook, maar dan ergens onder de muzikale lagen verstopt. 

Ligt het qua sfeer in de lijn van Portishead?
Eerder het tegenovergestelde. Waar Portishead een ronduit serene uitstraling heeft, is alles bij Beak> juist losjes en spontaan. Geoff Barrow manifesteert zich als de gezellige Engelse drinkebroer met zelfspot. Iemand die je zomaar op zondagmiddag op de tribune van de Bristol Rovers tegen zou kunnen komen. Twee nummers voor het einde gaat de gitarist de mist in met een ontstemd instrument, legt Barrow de boel stil en wordt een ander nummer (met toetsen) gestart. ‘Kijk, we gooien gewoon de setlist om. Doen we gewoon!’

Klinkt wel een beetje vrijblijvend.
Ja en nee. Ja, die enorme concentratie bij Portishead maakt het juist zo bijzonder, maar de luchtigheid van Beak> past ze ook wel weer. Gelukkig spelen ze juist wel heel geconcentreerd als ze eenmaal op gang zijn.

Gaan we nog een biertje drinken met Geoff?
Liefst bij Too Slow To Disco, en dan het liefst als Dj Supermarkt Toto’s 'Africa' draait. Om te vieren dat dingen soms heel anders zijn dan ze lijken.