BKS16: Vervelender dan Bloc Party is Bloc Party in de regen

Britse band weet zelfs eigen klassiekers te verpesten

Ralph-Hermen Huiskamp ,

Het is een beetje onduidelijk hoe het nou zit met Bloc Party. Gestopt, niet gestopt, gestopt, bij elkaar, bandleden eruit. Hoe dan ook, dit jaar was er weer een nieuw album en daarom mocht de band voor een tweede keer langskomen in Hilvarenbeek.

De beste plaat van Bloc Party is nog altijd het debuut uit 2005, Silent Alarm. Tussen alle gitaarbandjes waarmee je toen werd doodgegooid, viel Bloc Party op door een ander geluid. Een onuitputtelijke drummer die voor twee speelde, atypische maar dwingende riffs, en dan daar bovenop een zanger die gek genoeg verlegen klonk. Juist dat contrast deed het hem. En dan hebben we het nog niet over alle goede nummers die op die plaat stonden. 'Helicopter', 'Banquet', 'Like Eating Glass', 'This Modern Love'. Ook hun tweede plaat was goed. Een tikje pretentieus, meer een conceptalbum, maar nog steeds met een bak goede liedjes. Laten we het maar niet over die laatste platen van ze hebben, maar ze hebben onbetwist een aantal moderne klassiekers op hun naam staan. Vandaag maar eens kijken hoe die tracks ontvangen worden.  

Hoezo moeten we het niet over dat late werk hebben, speelden ze daar niks van?
Jammer genoeg wel. En al die nummers kunnen nog niet in de schaduw staan van de oude. Het is alsof sinds frontman Kele Okereke meer zelfvertrouwen heeft gekregen, hij niet alleen minder verlegen zingt, maar ook meer zijn stempel op het geluid van de band duwt. En als dat echt zo is, dan pakt het niet zo lekker uit. Het klinkt allemaal als totale zelfoverschatting. Uitstapjes naar dance en elektronica of gekke structuren en melodieën kunnen spannend zijn, maar dan moeten het in de kern wel een stuk betere liedjes zijn. Nu lijkt het allemaal  complete willekeur.

Laatst in Amsterdam stond de band er vrij verveeld, nu weer?
Dat niet. Eerder misplaatst cocky. 'This is what we at home call a banger!' roept de zanger, voordat hij een nummer in zet. Nou, Kele. Hier noemen wij dit gewoon een kutnummer. En nee, in 'you are so lucky, this was a very special Best Kept Secret version' trappen we ook niet. We hebben echt wel door dat het al weer mis ging. 

Zouden ze dan zelf echt denken dat het een goede show was?
Het lijkt er wel op, ondanks dat ze klinken als een hele slechte band die ironisch Bloc Party nadoet. De rifjes worden zo slecht gespeeld dat alle kracht eruit weg ebt. De bassist is al niet heel bijzonder op bas, op saxofoon blijkt hij nog dramatischer. En door de nieuwe drummer word je er vooral van bewust hoe goed de oude wel niet was. Nou ja, op gegeven moment leken ze het zelf ook wel door te hebben. 'It could be worse, it could be raining!', Ok, die geef ik ze dan.