Het is de nieuwe manier van het teasen van je urban album. Een paar weken voor de release gooi je er twee nummers uit: een mainstream hit om zo snel mogelijk in de hitlijsten te komen en één spannende tune voor de die-hard fans. Een paar dagen voor de release nog een extra track om iedereen op scherp te zetten en op de releasedag verschijnt er een album vol gloednieuwe nummers. Uiteraard doet een superster er nog een schepje bovenop, want wat is een album tegenwoordig zonder visual album of korte film?

De release van Starboy voldoet aan alle bovengenoemde punten. Vier singles om te teasen, een album met 18 tracks en zijn korte film: M A N I A. The Weeknd weet inmiddels wel hoe het werkt, maar dat is ook niet zo gek. Zo staat hij al jaren bekend als de man van de verhalende en gevoelige r&b-liedjes. Sinds zijn omvangrijke album Trilogy is hij hofleverancier van de superpersoonlijke vertaling van het hedendaagse rock ’n roll-bestaan. Een meester in storytelling met als hoofdthema’s vrouwen, liefde, drugs en roem. De titel van zijn nieuwe album vat het wel zo’n beetje samen.

Starboy, inderdaad, maar er schuilt meer achter die titel dan je zou denken. De term wordt veel gebruikt door Jamaicaanse inwoners van o.a. Londen, New York en Toronto (de thuisstad van The Weeknd) en heeft ook een directe link met muziek. Het woord werd populair na een underground-hitje van Mavado, genaamd 'Star Bwoy' uit 2010 en verwijzend naar een persoon dat door zijn omgeving als belangrijk wordt beschouwd.

Gek genoeg is die grote hit helemaal geen ode aan het sterrendom, waar Tesfaye iedere dag mee te maken heeft. 'Starboy' is een van de aanstekelijke tracks die, net als ‘I Feel It Coming’ geproduceerd is door Daft Punk. Eigenlijk is The Weeknd helemaal niet blij met zijn sterrenstatus die hij ooit zo begeerde. En wiens schuld is dat? Niet die van de ster zelf, maar van zijn publiek. Look what you’ve done is direct gericht aan zijn fans en luisteraars, want gaandeweg begint The Weeknd steeds meer te twijfelen aan de voordelen van beroemd zijn.

Hoewel de singles anders deden vermoeden, komt The Weeknd ook deze keer weer met een album vol tracks die doen denken aan zijn oude werk. Tracks als 'Attention' en 'True Colors' zouden zo opgenomen kunnen zijn in zijn beginjaren. Daarnaast kom je ook tracks als ‘Secrets’ en ‘Love To Lay’ tegen die dicht tegen de sound van zijn giga-hit ‘I Can’t Feel My Face’ aan zitten. Maar vergeet ook zeker het dansbare 'Rockin’ dat sterk doet denken aan zijn bijdrage op Caracal, het laatste album van Disclosure.

Starboy is een uiteenlopend pop-album in de breedste zin van het woord. Niet gek natuurlijk als je een album met achttien tracks uitbrengt. Menig playlist op je favoriete streamingdienst valt er mee te vullen, van de Slow Jams tot Rap Caviar en van The Pop Lounge tot de It’s My Party-playlist. Maar belangrijker nog: The Weeknd schotelt de fans van het eerste uur een berg aan herkenbaar en spannend nieuw materiaal voor, terwijl het voor de mensen die pas net inhaken een open uitnodiging is om eens wat dieper in de legacy van deze eclectische en alternatieve r&b-held te duiken.