“Zelfvertrouwen krijgen was het grootste probleem”, zegt Till Lindemann van achter zijn zonnebril op een dakterras in Brussel. Op Skills In Pills horen we de Rammstein-frontman ineens in het Engels. Hij brengt het er behoorlijk vanaf. Al blijft het wennen dat de keihard rollende r - die de band waarschijnlijk de helft van de onterechte Nazi-associaties opleverde - is vervangen door een ongemakkelijk uitgesproken th. “Ik heb geprobeerd mijn Duitstalige ideeën in een Engels framework te passen. Het was de eerste keer, dus wel een uitdaging. Peter was een grote steun, omdat ik er zelf niet zo zeker van was. Het eerste nummer was ‘Ladyboy’, een vrij simpel nummer. Maar bij de meer geraffineerde songs als Yukon zat ik flink te kloten.” Lindemann heeft nog geen idee of de Rammstein-fans het wel gaan trekken. “Misschien kunnen ze het wel waarderen, maar ik kan me voorstellen dat ze het niet eens willen. Ik denk er eigenlijk niet te veel na. We hebben lol gehad, alle ellende kwam pas toen we het contract hadden getekend. We hebben het voor onszelf gemaakt.” 

Drinken op de bank
Hoe kennen de twee elkaar eigenlijk? Tägtgren: “Rammstein mixte al hun latere albums altijd in Stockholm af. Toen ze aan Mutter werkten gingen ze ’s nachts veel naar de bars, ik was toen toevallig ook in Stockholm met Pain. We kwamen elkaar daar eens tegen, werden aan elkaar voorgesteld. We begonnen te praten, te drinken en voor ik het wist lagen ze allemaal dronken bij me op de bank. We hebben altijd gezegd dat we samen iets zouden doen, maar waren te druk. Totdat Till in 2013 zei dat Rammstein twee jaar stil zou liggen. Ik zei: bel me maar. En hij deed het nog ook!”

Lindemann: “We communiceerden voornamelijk via internet en belden elkaar elke dag. We hadden steeds een totaal andere mening over songstructuren, refreinen en bruggen en zo. Ik ging ook vaak naar Zweden voor de uiteindelijke opnames.” Tägtgren: “Een keer stond hij te zingen onder de douche en stuurde hij me een voice-memo van het refrein voor 'Yukon'.” Lindemann: “Niet onder de douche, wel in de badkamer. De akoestiek is daar heel goed en het nummer had een groots refrein nodig. Hij heeft met die opname uiteindelijk een demo van het nummer gemaakt.”

Urinerende varkens
De eerste single van de plaat is ‘Praise Abort’, Lindemann op zijn meest morbide: ‘I hate my life and I hate you / I hate my wife and her boyfriend too / I hate to hate and I hate that / I hate my life so very bad / I hate my kids and never thought that I Praise Abort.’ In de clip zien we onder meer masturbatie, seks, urinerende varkens en vergelijkbare beelden. Tägtgren: “Dat nummer heeft alles. Een soort hiphop-begin. Laag gestemde gitaren en juist een poppy refrein. En superexpliciete teksten natuurlijk.” Lindemann: “Ik weet ook niet waar het vandaan komt, echt out of the blue. Ik begin over een nummer na te denken en dat is wat ik in gedachten krijg. Aan de andere kant hebben we ook ballades gemaakt als ‘Yukon’ of ‘Children of the Sun’, met romantische beschrijvingen van de natuur in de tekst.”

Groove
Lindemann staat ook bekend als dichter en bracht vorig jaar de lugubere maar mooie bundel Stille Nachten uit. Voor hem is dichten en songs schrijven iets totaal anders. “Gedichten schud ik zo uit mijn mouw. Teksten voor een nummer schrijven is echt hard werk. Je moet rekening houden met de structuur van een song, met de groove. Er zijn zo veel regels die je moet volgen. Ik denk dat een nummer sowieso twee keer zo goed is als de tekst rijmt. Want dan wordt het een groove. Daarnaast is het eerste woord, de eerste regel erg belangrijk. Je moet meteen de aandacht vangen. Als ik bezig ben met een album, gaat het 24/7 door. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed. Soms word ik midden in de nacht wakker - ik droom tegenwoordig in het Engels - en grijp ik mijn iPhone om een tekst te noteren. In de auto maak ik audio-opnames, na een lange rit staat er een hele hoop nonsense op.”

De Rammstein-zanger moet hard lachen als hij gevraagd wordt naar het interview met De Wereld Draait Door vorig jaar, naar aanleiding van zijn dichtbundel. Jakhals Erik kwam daar toen minder goed vanaf, hij gooide een bierflesje dat op een haar na een rondvaartboot mistte. Tegen een verbaasde Tägtgren doet Lindemann het verhaal uit de doeken: “Ze hadden de camera’s en alles klaar en begonnen me stomme vragen te stellen. In Duitsland hebben we precies zo’n rubriek, waarin ze acteurs en muzikanten allemaal bullshit proberen te laten doen. Ik zag het aankomen. Ik ben niet iemand die je ergens neer kan zetten en heel ad-rem reageert, dus ik dacht: o fuck, hoe kom ik hieruit? Toen stelde ik hem voor om een biertje te drinken, dat zou me losser maken. Hij wilde eerst niet, maar daarna heb ik hem toch aan de schnapps gekregen. We liepen naar buiten en begonnen bierflesjes te gooien, hij raakte bijna iemand. Wat een ramp. Heb je het gezien? Geen idee hoe ik ervan afkom in dat item eigenlijk.”

Till Lindemann heeft nu dan een dichtbundel en nieuwe plaat uit, maar de rest van Rammstein zit ook niet stil. “Iedereen is bezig met zijn eigen projecten. (Toetsenist, red.) Flake heeft bijvoorbeeld een autobiografie uit. Richard (Kruspe, gitarist, red.) heeft alweer zijn tweede soloplaat gemaakt. We zien elkaar niet zoveel, maar in september komen we weer bij elkaar voor de pre-productie van de volgende plaat.” Hoe lang wil hij nog doorgaan? “Een liedje schrijven kun je ook als je bejaard bent. We moeten alleen uitkijken met reizen, hotelkamers en elke dag drinken. Ik zie mezelf niet meer op een podium staan als ik 68 ben. Hoewel iemand als Leonard Cohen nog steeds heel cool is, net als Johnny Cash in zijn laatste jaren.”

AC/DC on speed
De twee beloven al een nieuw Lindemann-album, maar touren zit er voorlopig niet in. Ze zijn behoorlijk nuchter over het project. Tägtgren: “Ik wil totaal geen verwachtingen hebben, het komt zoals het komt. Ik hoop gewoon dat mensen de humor in de liedjes kunnen inzien, dat ze tussen de regels door lezen en het niet te serieus nemen. Het is een feestalbum, AC/DC on speed. Een plaat om op te zetten voordat je naar de bar gaat.” Tägtgrens rol komt er bekaaid vanaf in de naam van de band, maar volgens hem was er echt geen betere voor handen. “We hebben het een jaar geprobeerd, er was niets. Alles is al in gebruik. Op een gegeven moment hadden we Flies on Dicks bedacht, bestond ook al. Toen suggereerde iemand: noem het gewoon Lindemann.” De Rammstein-frontman: “Oorspronkelijk hadden we Lindgrennstein als werktitel.” Tägtgren: “Ik zag het management al helemaal bananas gaan.”