Bij de ingang valt op dat de muntkassa's en kluisjes al voor de kaartcontrole te vinden zijn. Ontdaan van je lading en voorzien van de juiste tegoeden betreed je het festivalterrein zonder zorgen om vervolgens rustig naar de bar te flaneren. En flaneren mag zeker. Iedereen doet zijn best er piekfijn uit te zien en de nieuwste modetrends voor te zijn. Ook de aankleding van het festival ziet er zeer verzorgd uit. Met bamboe, hout en vele planten wordt het 'buitengevoel' extra versterkt. Van de hoofdpodium tot de secret stage, alles is tot in detail versierd.
Houselegende Lil' Louis begint zijn set met de minutenlange preek over The House That Chicago Built. Had Lil' Louis destijds - halverwege de jaren tachtig - ooit durven dromen dat die housemuziek uit Chicago zich zou ontwikkelen tot een van de grootste muziekgenres ter wereld? De vele variaties worden omarmd door Buiten Westen. De zes podia vertegenwoordigen elk een eigen geluid. De toegankelijke deephouse bij Pleinvrees, de zweterige house van Cartel, de zomerse grooves bij ZeeZout, de melodieuze techno van Next Monday's Hangover. Ook de voorouders van house worden niet vergeten met de discotunes op het Paardenkracht-podium. Voor wie de zon en massaliteit van het Westerpark wil ontvluchten is er zelfs de donkere technobunker van NGHTDVSN. Deze zaal bevindt zich in het Transformatorhuis van de Westergasfabriek en is een goed alternatief voor de lichtere muziek buiten.
Het Italiaanse duo CW/A krijgt daar met een stevige technoset het publiek volledig mee. Hun sound is zeer consistent, zonder eentonig te worden. Een van de heren speelt geconcentreerd mee op een drumpad, wat hun optreden nog overtuigender maakt. Het genadeloze geluidssysteem blaast brutaal door de nauwelijks verlichte zaal. Even verdwijnt het besef dat we op een zomerfestival zijn en niet in een club, tot er een meisje met een zak friet met mayo op de dansvloer verschijnt.
Dagdromende nachtvlinders bij Buiten Westen
Underground en mainstream verenigd op wonderschoon dancefestival
Amper twee weekenden na Pitch trekt dance-liefhebbend Amsterdam opnieuw naar het Westerpark. Dit keer voor Buiten Westen, een festival dat enorm breed gaat, van toegankelijke deephouse tot undergroundtechno. Met drie succesvolle jaren achter de rug kan het Amsterdamse festival rekenen op een trouwe fanbase die niet per se op zoek is naar de grootste namen. Echt grote sterren zijn er dan ook niet, hoewel Fritz Kalkbrenner zich best een beetje als een diva wil gedragen.
Het mainstage is een imposante stellage, vermomd als een stapel kleurijke huisjes. Dit podium wordt gehost door Pleinvrees en heeft met Fritz Kalkbrenner een publiekstrekker in huis die het veld volledig vol laat stromen. Voor het optreden van Kalkbrenner begint, vormt zich een rij bij de ingang van de backstage. De zingende dj laat geen crewleden of fotografen bij het podium toe en wil kennelijk niet gestoord tijdens zijn optreden. Het zal de pret niet drukken voor de rustig dansende bezoekers.
Duizenden mensen staan te genieten van de zwoele klanken van de Berlijnse producer. Tijdens zijn set toont Kalkbrenner zich een ware dansinstructeur, als hij “Show me what you got”, “We can do this for an hour” en “OK, we're cooling down a bit” tegen het publiek zegt. Zingen tijdens het draaien lijkt een lastige combinatie, maar met een simpele headset op houdt Kalkbrenner zijn handen vrij om eens in de zes minuten een nieuwe plaat op te zetten.
Eigenlijk voegt de live-zang niet zoveel toe aan het optreden, het is vaak onverstaanbaar en net niet zuiver. Toch weet de Duitser een mooi moment te creëren met de laatste track in zijn set, de single Sky And Sand waarmee hij een grote hit scoorde met zijn broer Paul. Hier kan hij het zingen gelukkig ook grotendeels aan het publiek over laten. De muziek is zeer subtiel, kaal en licht melancholiek, maar op een bepaalde manier toch zomers. Vreemd dat Kalkbrenner de hit om klokslag 8 uur nog voor het einde abrupt wegdraait, hij kan toch op z'n minst de tijd nemen om hem helemaal te draaien.
Muzikaal gezien is het veel interessanter bij Optimo, het dj-duo uit Glasgow dat eerder op de dag op het ZeeZout-podium staat. De Schotten staan bloedserieus te zwoegen, met een peuk in de mond, dat dan weer wel. Soms draaien de heren drie tracks tegelijk, zonder dat het te rommelig wordt. Groovy techno, electro uit de jaren '80, een toffe remix van Strandbar van Todd Terje, en de Afro Acid remix van Yeke Yeke worden vakkundig aan elkaar gemixt. Niet dansen is onmogelijk bij deze onweerstaanbare set. Zelfs de Felix Da Housecat remix van Sinnerman en Smalltown Boy van Bronski Beat knallen door het Westerpark. Een verfrissend hoogtepunt is het moment dat What's A Girl To Do van Fatima Yamaha er onverwachts tussendoor komt, de subtiele electroplaat die deze zomer haar wedergeboorte beleeft.
De vette klodders disco die bij Paardenkracht vloeien, voelen uitstekend op hun plek. De hele dag worden hier vrolijke hits gedraaid van toen en nu. Hoe vaak hoor je nog Drop The Pressure van Mylo of Gypsy Woman van Crystal Waters op een housefestival? Onder de vleugels van een enorme houten vlinder is dit de plek waar de hele dag schaamteloos gedanst wordt, met De Gast als entertainer op het podium. Deze man is elk jaar op het festival aanwezig, uitbundig swingend in een paarse jurk.
Er is zoveel te zien bij Buiten Westen dat je voor elk mooi moment dat je meemaakt, drie andere momenten mist. Het is dan ook erg verleidelijk om te proberen overal bij te zijn, zeker bij het laatste uur waarin Alle Farben, Job Jobse, Serge en Aeroplane tegelijk geprogrammeerd staan. Eigenlijk bestaan er geen slechte keuzes, omdat het overal feest is. Clone-eigenaar Serge trekt aan het langste eind bij Cartel. De jaren '80 electrovibes weet hij moeiteloos naar het heden te trekken. Alles wat hij draait is raak. Is het beste feestje van de dag dan toch in deze tent?
Buiten Westen kan wederom terugkijken op een zeer geslaagde editie. Naast alle lichtvoetige house is er ook genoeg underground talent te ontdekken. De diversiteit in muziek, schitterende decoraties en gemoedelijke sfeer maken het een zeer toegankelijk en wonderschoon festival. Nog een laatste blik op de magistraal verlichte mainstage met Alle Farben achter de knoppen, voor de dagdromende nachtvlinders het maanovergoten Westerpark verlaten.