The Weeknd (op Nocturnal)
Wie: Indie-R&B-seksgod turned superster
“Het is superknap hoe hij met zijn laatste album echt een statement wist te maken en doorbrak naar de mainstream”, zegt Guy over The Weeknd. “Hij was de enige zanger die we nog niet eerder hadden gesproken en hij geeft helemaal geen interviews, dus hij was gehuld in mysterie. We wisten niet wat te verwachten, maar hij bleek een hele aardige gast die helemaal geen ego en gigantische entourage had. Het was een van de meest chilled out sessies die we hebben gehad.”
Ook luisterwaardig: Can’t Feel My Face en Earned It heb je al 100 keer gehoord, mogen wij ’n lans breken voor de ultieme seks-glijer Often?

Sam Smith (op Omen)
Wie: Britse soulzanger die door Disclosure werd gelanceerd
Hij is de enige vocalist in dit rijtje die ook al op het vorige Disclosure-album stond en een gigantische hit scoorde met Latch. Inmiddels is hij beste vrienden met Guy en Howard. Sam staat op Caracal, Guy en Howard schreven mee aan Bond-tune Writings On The Wall, de eerste Bond-theme óóit die op 1 binnenkomt in Engeland. “Ik was een klassiek geschoolde zanger”, zei Sam er onlangs over in een Britse radioshow, “het was surrealistisch om mezelf op een housetrack te horen, ik was dat helemaal niet gewend. De overeenkomst tussen Omen en Latch: die gasten hebben me hoger laten zingen dan óóit.”
Ook luisterwaardig: om in het thema te blijven, beluister ook eens de vele remixes van Sam Smith-songs, zoals Lay Me Down in de Pomo-edit en Nirvana geremixt door Until The Ribbon Breaks

LION BABE (op Hourglass)
Wie: eclectisch R&B-duo uit New York
LION BABE is typisch zo’n act die gelanceerd kan worden door Disclosure zoals ze dat eerder al deden met AlunaGeorge: zangeres en producer die eclectische, elektronische R&B-popliedjes maken. Guy: “Het maakt ons niet uit of je een superster bent of een volstrekt onbekende act. Lion Babe heeft zich niet met de productie bemoeid, zangeres Jillian heeft het alleen ingezongen.”
Ook luisterwaardig: Jump Hi met Childish Gambino is een heerlijk funky soulliedje met een sample van Nina Simone.

Kwabs (op Willing & Able)
Wie: Britse soulzanger met groots geluid
Kwabs speelde deze zomer nog op het hoofdpodium van Pitch, en eerlijk gezegd viel die show niet mee: hij liet zijn spierballen rollen met glijerige R&B die meer vorm dan inhoud was, inclusief een weinig inspirerende cover van Lean On. Jammer, want zijn EP met droefsnoetproducer SOHN is van uitzonderlijke klasse.
Ook luisterwaardig: met Walk scoorde hij een gigantische hit, maar Wrong Or Right met SOHN klinkt eigenlijk een stuk smaakvoller

Lorde (op Magnets)
Wie: Nieuw-Zeelandse indie-tienerster
“Iedere artiest was anders, sommigen wilden focussen op tekst, anderen op de melodie”, vertelt Guy. “Maar Lorde? Zij is een echte controlfreak, en wilde bij elk aspect betrokken worden. Ze begon zelfs over het veranderen van drumgeluiden en de songstructuren. Dat vinden we heerlijk, dat is een échte samenwerking. Het is goed om elkaar uit te dagen, met haar aanpassingen is Magnets zeker 10 procent beter geworden.”
Ook luisterwaardig: om in de remix-sfeer te blijven: Tennis Court werd een hit in de Flume-bewerking, maar Love Club (L D R U-remix) is ook te gek.

Miguel (op Good Intentions)
Wie: nog ’n indie-R&B-seksgod
Miguel had net als The Weeknd een groot R&B-hitkanon kunnen worden, maar nam met zijn laatste album juist een afslag naar links, meer de diepte in en nog spannender. Guy: “Hij is een geboren ster. We waren op zoek naar vocalisten die niet zomaar een track inzingen, maar echt in control zijn. Miguel is zo iemand.”
Ook luisterwaardig: zijn album Wildheart werd 3voor12 Album van de Week, luister ook eens die Cashmere Cat-remix van Adorn.

Nao (op Superego)
Wie: 26-jarige nu-soulzangeres die samenwerkte met AlunaGeorge en A.K. Paul
De Britse zangeres Nao is ook nog een wat onbekende naam, maar langzaam maar zeker vormt zich al wat buzz rondom haar: ze staat dit najaar op Catch in Utrecht en volgend jaar op Eurosonic als inzending namens BBC, en Pitchfork schreef al lyrisch over haar. Nao studeerde jazz op de prestigieuze Guildhall School of Music en dropte onlangs de EP February 15. Guy: “Tekstideeën komen altijd van de zangers vandaan. Een goed voorbeeld is Nao, die bij binnenkomst geen enkel idee had waar ze over wilde schrijven. Ze zei alleen: ‘Ik ben verzot op het woord superego, ik denk dat we dat moeten gebruiken.’ Dus we hebben de betekenis opgezocht en het hele nummer daaromheen gebouwd. Het klinkt als ‘een gigantisch ego’, maar is het tegenovergestelde: het Freudiaanse gedeelte van je geest dat je vertelt dat je niet de blaaskaak moet uithangen.”
Ook luisterwaardig: haar eigen Inhale Exhale is eigenwijs funky, Firefly met producer Mura Masa is een hipsterhit in wording.

Jordan Rakei (op Masterpiece)
Wie: wij kenden ‘m ook niet
Jordan Rakei is de enige vocalist op Caracal waar we nog nooit van hadden gehoord. Wat blijkt: het is een gast uit Nieuw-Zeeland die is opgegroeid in Australië, sinds kort in Londen woont en een soort jazzy soulpop maakt. Guy: “Een vriend van me had ‘m ontdekt in een Australische bar.”
Ook luisterwaardig: Add the Bassline klinkt zeg maar als 'n blanke D’Angelo-light.