Het is twee jaar geleden sinds Purity Ring met het eigenzinnige debuut Shrines kwam. De buzz rondom het Canadese duo ontstond al een jaar eerder na de release van het nummer Ungirthed. Destijds werd Purity Ring in één adem genoemd met andere hippe elektronische acts uit Canada, zoals Austra, Grimes en Doldrums. Het duo moest het hebben van blogs als Pitchfork en Stereogum.

Het mocht even duren voor de opvolger er was. Purity Ring is dan ook een perfectionistische band, zo hoor je af aan de rijke, gedetailleerde producties op de nieuwe plaat another eternity. Producer Corin Roddick: “Zeker, ikzelf in het bijzonder. Het duurt lang voordat we een album af hebben, vanwege alle kleine dingen die erin moeten. We kijken opnieuw en opnieuw naar alle nummers om piepkleine dingen aan te passen. Maar dat is een groot deel van het proces bij ons soort muziek. We weten gelukkig wel wanneer het af is. Als we weten dat het goed is. Aan het eerste album heb ik trouwens ook lang gewerkt, maar dat was ook mijn eerste poging tot produceren.”

Trance
Dit keer pakken Roddick en zangeres Megan James het hoorbaar groter aan. Weg zijn de dromerige lo-fi synthesizers, om vervangen te worden door een geluid dat toegankelijker, commerciëler (hoor die trance-passages in stranger than earth!) maar ook doordachter is, blijkt uit de uitleg van Roddick. Hij en James namen deze keer een volledig jaar vrij om aan het nieuwe album te werken. “We deden eigenlijk niets anders dan aan deze plaat werken. Dat was geweldig, want bij de eerste plaat waren we bezig met touren en allerlei andere dingen. Tussendoor probeerden we een beetje aan de songs te werken.”

Sowieso was het proces deze keer heel anders, zegt Roddick. “De vorige keer werkten we vanuit verschillende steden. Ik maakte dus gewoon een hele track af en stuurde hem dan naar Megan, die er dan de vocalen op zette. Maar nu is Edmonton (hoofdstad van de Canadese provincie Alberta, red.) de thuisbasis van ons allebei. We werkten nu dus samen stap voor stap aan de tracks, en bouwden de instrumentale aspecten om de vocalen heen in plaats van andersom. Er zat meer bedoeling achter.”

Hanson en Backstreet Boys
Op het vorige album werd al duidelijk dat het duo sterk beïnvloed is door hiphop. De trage, zware beats zijn gebleven. Wel zegt Roddick: “Deze keer liet ik me breder beïnvloeden. Ik dacht terug aan alle muziek waar ik ooit van heb gehouden, zelfs toen ik kind was. Ik bedacht me dan bij elk nummer: wat vond ik hier zo aantrekkelijk aan, op dat punt van mijn leven? Als ik terug in die gemoedstoestand kom, kan ik het vaak zelfs opnieuw waarderen om dezelfde redenen. Toen ik zes was, luisterden mijn oudere zussen vaak naar mainstream popradio, dus hoorde ik bijvoorbeeld Hanson, Backstreet Boys, vroege Usher. Alanis Morissette was ook een favoriet toen ik jong was. Later luisterde ik agressievere muziek als post-punk en post-rock, hiphop en elektronische muziek. Ik keek er nu naar en probeerde te bedenken: wat heeft al deze muziek gemeen? Welke lijnen kan ik trekken tussen die muzikanten en wat ik nu doe?”

Religie (?)
Het resultaat is een album waarop inderdaad veel meer mainstream pop in doorklinkt dan op debuutplaat Shrines, bijvoorbeeld in single push pull. Wederom zijn James’ cryptische teksten lastig te begrijpen, ook in dit nummer. 'You push and you pull and you tell yourself no / It's like when you lie down, the veins grow in slow' zingt James in de song. Roddick wil niet teveel over de teksten zeggen, maar weet wel dat het over James’ verhuizing terug naar Edmonton gaat. “Ze verliet Halifax; een ingrijpende levensverandering voor haar omdat ze helemaal aan de andere kant van Canada ging wonen.”

Vanwege de naam Purity Ring wordt ook vaak een religieuze bedoeling gezocht achter de teksten, maar Roddick verwerpt die. “Er is wel wat religieuze achtergrond in onze levens, maar we beschouwen onszelf helemaal niet als religieus. Ik denk wel dat Megans manier van schrijven een religieuze ondertoon heeft, het is haar vorm van expressie. Misschien proberen we wel onze eigen religie te creëren.”

Ruimte, kou en sci-fi
Volgens Roddick heeft another eternity maar één groot thema: “Ruimte. Het gaat over weidse, open plekken. Ik leg zelf nooit de directe link, maar je kunt zeker lijnen trekken tussen het landschap van Alberta en deze plaat. Er zijn gigantische prairies, het is open plat, je kunt oneindig ver kijken en in de winter is alles bedekt onder een tapijt van sneeuw dat alles geluiden afstompt. Alles klinkt dan intiem en dichtbij. Ik begrijp niet precies hoe, maar het zal zeker van invloed zijn.” Ook de kou – het kan er min 40 worden – zal zijn invloed hebben op de kille synthesizergeluiden van Purity Ring. Maar dat geluid heeft nog een andere grote invloed: science-fiction.

Als Roddick het over ruimte heeft praat hij namelijk over het universum, zit hij op galactisch niveau. “Een beetje zoals science-fiction, maar niet op een cheesy manier. Buitenaards en atmosferisch klinken is wel echt een doel van ons. We willen luisteraars naar een plek brengen waar alles vreemd en onbekend aanvoelt, ietsje magischer dan hun dagelijkse routine. Het artwork heeft inderdaad ook een sci-fi feel. Ik ben geobsedeerd door science-fiction, futuristische anime en dat soort dingen. Ik kijk echt alles, ook als het slecht is haha. Omdat ik het visueel tof vind. Als er een goed plot inzit is dat mooi meegenomen, maar esthetisch kan ik heel veel uit het genre waarderen.”

“Recentelijk vond ik Interstellar waanzinnig. Ik moet die film nog iets meer tijd geven om in te zinken, maar het is nu al een van mijn favoriete sciencefictionfilms. Ik hou vooral van de grootschaligheid. Je ziet hoe het concept tijd relatief is, en hoe er in een hogere dimensie geen werkelijke ruimte bestaat. Ik vind het heel spannend om over de mogelijkheid dat die dingen echt allemaal bestaan. Ik hou ook van Japanse anime als Evangalion en Knights of Sidonia. Het gestroomlijnde en de kaalheid van veel van die science-fiction series beïnvloedt me direct als ik melodieën of akkoordenschema’s schrijf.” 

“Bijna als een groep dansers”
Sowieso is Roddick visueel ingesteld, ook als het gaat om de liveshows. Momenteel zijn hij en James in L.A. om de optredens te repeteren. De vuurdoop van de nieuwe songs is aan deze kant van de Atlantische oceaan, met onder andere een optreden als headliner van Motel Mozaique. Roddick: “We zitten er nu middenin, dus ik kan er nog niet al te veel specifieke details over vertellen. Het zal zeker een evolutie worden van de ideeën waaraan we de vorige keer werkten.” Ook toen maakte hij al veel werk van de live visuals. Samengevat: “Dingen die oplichten in interessante patronen en direct op de muziek reageren als we aan het spelen zijn. Een deel van de lampen bestuur ik direct door bepaalde samples te triggeren, een ander deel reageert daar weer op. Het is de bedoeling dat de lichtshow echt een interactief onderdeel van de muziek is, bijna alsof er een groep dansers op het podium staat.”

Bijeffect
Het klinkt alsof Purity Ring er klaar voor is een grote band te worden. Al is dat nooit het doel geweest, zegt Roddick. “We hadden niet eens verwacht dat de blogs ons zouden oppikken. Eigenlijk hadden we helemaal geen plan in het begin. We experimenteerden wat, zetten het online en voor je het weet ging het circuleren op muziekblogs. Dat was spannend: wij dachten hooguit dat onze vrienden het gingen luisteren. Natuurlijk willen we dat onze muziek zo veel mogelijk mensen bereikt, maar we hebben nooit gedacht: let’s try to be huge. Het is cool dat we geen bijbaan hoeven hebben, maar ik zou al tevreden zijn door het muziek maken zelf, het creatief zijn. Ik wil iets maken waar ik trots op ben. Dat andere mensen het luisteren, is niet meer dan een cool bijeffect.”