FKA twigs, Down The Rabbit Hole Teddy Widder, zaterdag 27 juni 2015
DTRH15: FKA twigs is de perfecte popster
...die nooit een échte ster zal worden
Een beetje vreemd is ze, die FKA twigs: grote ogen, lang gevlochten haar, excentrieke outfits en bewegingen. En dan die muziek: kille liedjes die ergens ook weer heel sexy zijn, geabstraheerde r&b als glijmiddel uit de vriezer. Eerder maakte ze grote indruk op ADE en Pitch, clubfestivals voor mensen die wel weten hoe ze met iets moeilijks moeten omgaan. Weet ze de hype ook waar te maken op de Beuningse weide?
HET CONCERT:
DE ACT:
Tahliah Barnett is van origine professioneel danseres, maar inmiddels is ze behalve dat ook zangeres, producer, choreograaf, regisseur en het brein achter FKA twigs. Twigs (kleine t) bracht vorig jaar LP1 uit, in de basis een r&b-album, maar wel eentje met bijzonder spannende, gelaagde, vreemde liedjes. De abstracte, vaak minimale beats en het bijzonder ruimtelijke geluid maakten LP1 tot een van de beste albums van het jaar. Het gaat echter niet alleen om de muziek: FKA twigs is een totaalkunstwerk, het visuele aspect is minstens even belangrijk. Dat zien we aan alle artwork omtrent haar figuur en muziek, en ook aan de geraffineerd gechoreografeerde live shows. Vandaag in Beuningen betreedt twigs als een exotische godin het podium, wonderschoon en buitenaards. Het tegenlicht schijnt door de ragfijne stof van haar blouse en benadrukt haar ranke silhouet. Ze lijkt een fijn porseleinen pop die per abuis op een wel heel verkeerde plek terecht is gekomen, maar als we dan eindelijk de uitdrukking op haar gezicht mogen zien, is er geen twijfel meer mogelijk: deze avond is van haar.
HET NUMMER:
Twigs is geen pleaser. Ze staat hier om haar kunst te tonen, niet om nou eens even lekker een feestje te bouwen. Daar zijn haar kille, breekbare songs ook niet op gebouwd. Prachtig is het, maar daar is festivalpubliek niet per se op ingesteld. Gelukkig heeft twigs toch ook een aantal echt fijne grooves in haar zak. De eerste die we daarvan te horen krijgen is vanavond 'Pendulum', een van de meer bekende tracks met een diep melancholisch refrein. Haar foutloze falsetto glijdt over de diepe bassen, sierlijk zweeft ze over het podium: 'I dance feelings like they're spoken.' We zijn bijna halverwege de set, en eindelijk laat ook de grootste ongelovige zich hypnotiseren.
HET MOMENT:
Tot op heden zagen we twigs altijd in haar eentje voor op het podium, met op de achtergrond drie tot vier in zwart gehulde heren op sample pads. Vandaag heeft ze echter iemand extra mee genomen: tijdens 'Give Up' komt een net zo intrigerende figuur in een lange zwarte lakjas haar vergezellen. Het is danser Benjamin Milan, een icoon uit de Britse vogue scene. Vogueing is een dansstijl uit de New Yorkse underground, ontstaan in de jaren '80 en voornamelijk beoefend door Afro-Amerikanen en Latino's uit de LGBT-community. Het is een excentrieke, expressieve dans met staccato armbewegingen en veel lenige acrobatiek, totaal anders dan alles wat je op een popfestival zou verwachten. Milan en twigs dansen samen een strakke choreografie, tegelijkertijd gracieus en agressief, sexy en vervreemdend.
OOK OPMERKELIJK:
Een kale veertiger met zonnebril op het voorhoofd elleboogt zijn vriend veelbetekenend in de zij: 'Lekker wijf!' We geven hem geen ongelijk, maar toch voelt deze omschrijving een beetje scheef. Natuurlijk is FKA twigs een prachtige vrouw, en ook een die haar eigen seksualiteit niet onder stoelen of banken steekt: 'I'm your sweet little love maker,' hijgt ze in 'Pendulum' terwijl ze veelbetekenend langs haar kruis wrijft. Maar ze is zich ook bewust van zichzelf als onderwerp van een geile blik. Ze speelt met haar imago als sexy vrouw en neemt daarmee de macht in eigen handen. 'Am I dancing sexy yet?' vraagt ze op bijna sarcastische toon in 'Glass & Patron'. Het antwoord op die vraag is ja, maar het is anders sexy dan het stereotype. Het is krachtig maar ook kwetsbaar, persoonlijk en eigenzinnig, alienesk en tegelijkertijd menselijker dan het plastic clichébeeld van de sensuele vrouw.
HET PUBLIEK:
Aan de andere kant van het veld staat nog zo'n vreemde magistrale vrouw een van de beste shows van het festival te geven, maar de cult fanbase van FKA twigs heeft zich al verzameld in de Teddy Widder. De hype en haar goede livereputatie doen de rest: als de show van Róisín Murphy is afgelopen loopt de tent voor twigs al snel vol geïntrigeerde bezoekers. Er zijn er altijd een paar die tussen elk refrein het podium de rug toe keren om nog eens uitgebreid de voorgaande avond door te spreken, maar de meeste mensen vallen al snel in een trance. Wat op het podium gebeurt is vloeiend, het is zo gemakkelijk om je erdoor te laten betoveren, en het is prettig dat het normaal gesproken rumoerige festivalpubliek dat vandaag toelaat.
HET OORDEEL:
FKA twigs is de ultieme popster. Ze zingt foutloos op grote hoogte, danst fantastisch, is prachtig gekleed en buitengewoon mooi. Wat dat alles nog een beetje beter maakt, is de wetenschap dat het allemaal uit haarzelf komt. Niemand heeft haar vermaakt om haar makkelijker te kunnen verkopen aan de massa. Hier staat iemand die zich volledig bewust is van zichzelf en precies doet wat ze wil, en dat op bijzonder hoog niveau. Eigenlijk jammer dat dat zo uitzonderlijk is. Dat is ook precies de reden dat twigs nooit een megaster zal worden: haar compromisloze werk is niet behapbaar voor het grote publiek. Een gemis voor de rest van de wereld. Een stadion zal het wellicht nooit worden, maar in deze tent staat iedereen met open mond te genieten.