Het begint inmiddels voorspelbaar te worden dat Typhoon zichzelf maar blijft overtreffen. Toch lijkt het nog steeds alsof hij elke keer verbaasd is dat hij de tent wéér platgespeeld krijgt. “Na Pinkpop dachten we dat het niet beter kon”, zegt hij. Het hoeft overigens zeker niet alleen een feestje te zijn, de rapper geeft zich steeds meer bloot. Tijdens ‘Sta Me Toe’ is het muisstil in de bomvolle tent, later in het optreden gebeurt hetzelfde als de mineurakkoorden van ‘Liefste’ klinken en Typhoon zingt: “Het stapelt zich op, totdat die kilte over ons heen komt. En ik je 's avonds laat, als we gaan slapen niet meer aanraak in bed. Alsof je in quarantaine bent gelegd.” De show wordt er alleen maar eerlijker door: bij een viering van het leven en de liefde horen nu eenmaal ook de duistere momenten. Typhoon weet het allemaal geloofwaardig in één festivalshow van een uurtje te stoppen, die nergens te licht en nergens te zwaar is. Het blijft razend knap.