Death Cab For Cutie, Best Kept Secret Stage Two, zaterdag 20 juni 2015
Best Kept Secret: Death Cab For Cutie is een vol oplaaiend vuur
Een uur lang branie en bloedvorm
Death Cab For Cutie komt niet eens naar Hilvarenbeek met hun beste album onder de arm. De singles van het dit jaar verschenen Kintsugi mogen er wezen, maar de plaat kent voldoende inzakmomenten. Tijdens het optreden wil de band hier niets van weten. Deze set bestaat uit non-stop overtuigingskracht.
HET CONCERT:
DE ACT:
Ze zijn alweer acht albums onderweg, die jongens van Death Cab For Cutie. De indieband was halverwege het vorige decennium op z’n best met de spannende gitaarplaat Transatlanticism (2003) en beleefde de doorbraak naar een breder publiek met het toegankelijke Plans (2005), waarop de Amerikanen zich ook aan kampvuurromantiek waagden. Een niet te onderschatten stempel is het unieke nasale stemgeluid van frontman Ben Gibbard.
HET NUMMER:
Na Plans werd Death Cab weer wat gewaagder met Narrow Stairs, waarop de acht minuut durende single ‘I Will Possess Your Heart’ staat. Halverwege de set komt deze in een glorieuze versie voorbij. Tijdens het minutenlange instrumentale deel wisselt Gibbard van gitaar naar piano waar een kraakheldere klank uitkomt. Elke ‘You gotta spend some time, love’ komt er hard en dwingend uit.
HET MOMENT:
De intentie van de band is meteen duidelijk. De drang waarmee ‘New Year’ wordt gespeeld, de punky snelheid waarop op de volgende nummers wordt gegaan. En dat dit de energieke ‘Crooked Teeth’ en ‘Doors Unlocked’ zijn. Hier staat een band met drang.
HET PUBLIEK:
De goedgevulde tent is om. Er is aandacht, bezieling, keihard applaus en een breed meezingmoment met ‘Soul Meets Body’. Death Cab For Cutie heeft veel liefhebbers op het festival rondlopen die waarschijnlijk meer krijgen waarop ze hoopten.
HET OORDEEL:
Death Cab For Cutie heeft niet eens een sterke live-reputatie. De zang van Gibbard wil weleens te dun zijn. Soms drijft een nummer weg. Maar tijdens de extreem goede set op Best Kept Secret telt elke seconde. Gibbards zang heeft vol volume en de frontman speelt met een heerlijke, beweeglijke drive. Ook een rustiger nummer als ‘Marching Band’ krijgt volop energie mee. Het helpt natuurlijk mee dat de sound van alle kanten klopt. De gitaarlagen grijpen spannend en broeierig in elkaar en de electro-invulling klinkt net zo solide. Heeft Death Cab For Cutie ooit een beter optreden op Nederlandse bodem gegeven? Het moment is opmerkelijk, want de laatste platen van de Amerikanen hebben niet meer het niveau van toen. Ook al weet Gibbard keer op keer met een paar rake liedjes te komen. Van het recente Kintsugi laat hij ‘Black Sun’ en ‘Little Wanderer’ schitteren. Geen nummer wordt plichtmatig gespeeld, de band hakt juist extra fel door. Hier spelen geen oude helden, hier speelt een jonge band met branie.