Met welk gevoel sluit je dit weekend af?
“Met een heel tevreden gevoel. Het gaat allemaal heel goed dit jaar, alles loopt soepel. We hebben veel geluk gehad met het weer, tegen de verwachtingen in.”
Wat waren voor jou de hoogtepunten?
“Voor mij zijn dat soms heel suffe dingen. Je bent een jaar bezig met puzzelen en tekenen, en als het dan klopt, ben je blij. Zo waren we niet zo tevreden over de achterkant van het hoofdterrein. De grote objecten zijn overal blijven staan, maar we hebben veel aandacht besteed aan alles er omheen. De loopstromen van het publiek, de aankleding. We hebben een mooi terrein met water en bos, daar wil je zoveel mogelijk van overeind houden, met zo min mogelijk hekken.”
En de muzikale hoogtepunten?
“Omdat het allemaal zo soepel liep, heb ik dit jaar zowaar zelf iets kunnen zien. Death Cab For Cutie wilde ik dolgraag zien, dat is gelukt, St Paul & The Broken Bones vond ik erg goed.”
Er was nogal wat gedoe met A$AP Rocky, begreep ik?
“Dat klopt, hij had niet al zijn materiaal bij zich. Een deel stond in België, en het was al snel duidelijk dat het niet op tijd hier ging zijn. Met veel kunst en vliegwerk door de partij die al onze techniek doet, hebben we hem toch gewoon zijn show kunnen laten doen. Volgens mij was het een groot succes.”
Een van de meest bijzondere producties was het optreden van Radiohead-gitarist Jonny Greenwood, met orkest.
“Ja. Ondanks een klein regenbuitje stond het veld daar veel voller dan we hadden verwacht. Het past ook heel goed bij wat we willen doen: grenzen verleggen. Het is een show die veel aandacht vergt in de voorbereiding. Je hebt het over een klassiek orkest, niet over een band in een busje, met twee versterkers en drie gitaren. Er mocht ook geen ‘sound bleed’ zijn, geen geluid van andere podia. Normaal heb je daar niet zoveel last van, omdat iedere band zijn eigen geluid produceert, maar met een kwetsbaar orkest kan dat niet. En dus zijn we een uur vroeger begonnen en hebben we er een stichtelijk zondagochtendconcert van gemaakt.”
Over openingstijden gesproken: jullie hadden voor het eerst een echt nachtprogramma. Voorheen zeiden jullie altijd: dat willen we niet.
“Inderdaad, maar een deel van ons publiek geeft duidelijk aan wel iets langer door te willen. We zijn een jong festival, we willen zo min mogelijk heilige huisjes, dus we hebben daarnaar geluisterd. Het ging heel goed, ook daar viel het op zijn plek.”
Er waren dit jaar opvallend veel Belgen. Meer dan vorig jaar?
“Zeker een derde van onze bezoekers komt uit België. Dat is een groot compliment, want er zijn in België genoeg fantastische festivals, want Dour tot Werchter tot Les Ardentes. Belgen zijn connaisseurs, zowel als het gaat om eten als om muziek.”
En Engelsen?
“Ook behoorlijk wat. Er staan op dit moment heel wat bussen klaar om mensen terug naar Londen te brengen. Het waren er dit jaar iets meer dan de andere jaren, maar dat klopt ook wel met drie Britse headliners.”
Maar als je bezoekersaantal ongeveer gelijk was, betekent dat dus dat er minder Nederlanders waren.
“Alles bij elkaar opgeteld scheelt het niet zo veel, maar je ziet wel dat steeds meer mensen vanuit het buitenland komen. Naast de Belgen en de Britten zijn ook de Duitsers belangrijk. Best Kept Secret is een specifiek festival, waar mensen kennelijk bereid zijn voor te reizen, er een soort minivakantie van te maken.”
Maak je je zorgen over de Nederlanders?
“Het moet gewoon groeien. Op zaterdag en zondag hadden we een paar duizend man meer dan afgelopen jaar. Het is stabiel. Het eerste jaar trap je de deur in en wil iedereen erbij zijn omdat het nieuw is, daarna moet je je gaan bewijzen. We moeten wel nog twee stappen groeien om echt sterk te staan, maar we zijn op de goede weg. Er is een flinke groep trouwe bezoekers die alle drie edities geweest zijn, en die elk jaar nieuwe vrienden meenemen. We hadden dit jaar voor het eerst een speciale early bird actie voor mensen die op het terrein waren. Je kon nu al je kaartje voor volgend jaar kopen, tegen een relatief lage prijs. We hebben nu al meer dan 1.000 tickets verkocht in een paar uur tijd.”
Je kunt ook zeggen: 15.000, 17.000 bezoekers, dat is het wel zo’n beetje.
“Nee, om zoveel internationale acts te blijven halen, moeten we nog wel iets groter worden. Maar een grootschalig evenement zal het niet worden.”
In Den Haag wordt gesproken over een hervorming van het belastingstelsel. Aan de orde is onder andere het afschaffen van het lage BTW-tarief. Dat geldt ook voor festivalkaartjes. Hoe kijk je daar tegenaan?
“Ik denk dat dat ongelofelijk veel impact heeft op onze sector. Het is geen industrie waar per definitie heel veel geld verdiend wordt. Zeker aan het begin zijn de risico’s groot. Het zal invloed hebben op de ticketprijzen en dus op de bezoekersaantallen. Je legt de lat hoger voor mensen om naar concerten te gaan. Wij zijn lid van de VVEM en VNPF, die veel contacten hebben in Den Haag. We moeten de vinger aan de pols houden en afwachten wat er uit komt.”