HET CONCERT:
Asgeir, Motel Mozaique, Rotterdamse Schouwburg grote zaal, 4 april 2014

DE ACT:
Hij kwam uit het niets: Asgeir Trausti, amper twintig jaar, veroverde IJsland met zijn debuutalbum. Nederland was een van de eerste landen die volgde, met onder andere een sterke show op Eurosonic als wapenfeit. Hij geldt als een typisch IJslandse kruising tussen Bon Iver en James Blake, en die omschrijving klopt zo dat we er mooi niets aan veranderen.

HET NUMMER:
Single King And Cross, de grootste hit in Nederland, klinkt een beetje rommelig en gehaast. Het is het meest uptempo nummer in de set, en dat was buitengewoon welkom. Hoe langzamer Asgeir gaat spelen, hoe duidelijker je ziet hoe dik alles er bovenop ligt, met name  de voor de hand liggende natuurreferenties en de wollige romantiek. Op zijn spannendst is hij juist als hij experimenteert met elektronica. Dat is veel geslaagder dan zijn spel met overspringende maatsoorten en aanzwellende arrangementen, soms tot Eurovisie-niveau. Al ontbreekt het showelement dat daar van je gevraagd wordt volledig.

HET MOMENT:
Het is zaterdag twintig jaar geleden dat Kurt Cobain zichzelf het leven ontnam. Asgeir brengt een ode aan hem door Nirvana's Heart Shaped Box te coveren, en wel op een wijze die doet denken aan die gekke Smells Like Teen Spirit cover van Tori Amos: wiebelig gezongen, kwetsbaar in plaats van venijnig. Het is overigens niet helemaal een dagverse cover, want zijn versie verschijnt binnenkort ook als b-kantje bij zijn Record Store Day release, en werd al in meerdere sessies vastgelegd. Je hoort hier het krakende gevoel voor Engels van de IJslanders, die 'your priceless advice' verbastert tot een houterig 'priceless aadwijz'. Eigenlijk hebben de klagers gewoon gelijk, laat Asgeir gewoon alles in het IJslands zingen.

HET PUBLIEK:
Aanvankelijk heerst er een serene sfeer in de Schouwburg. Meisjes laten zich omarmen door hun vriend en lijken helemaal op te gaan in de feeërieke songs met gestileerde arrangementen. Naarmate de set vordert, roeren ook de mensen die het wat saai vinden zich meer. Het is een knappe jongen, die Asgeir, een potentieel idool, maar hij oogt introvert en zwaarmoedig, zelfs op de meest frivole momenten in zijn songs.

HET OORDEEL:
"I'm going home", zingt Asgeir. "My mind's already there." Natuurlijk, de enorme aantrekkingskracht van zijn vertrouwde omgeving is evident in Asgeir's muziek, maar nu lijkt dat wel heel letterlijk het geval. Vanmiddag nog zegde hij zijn 3voor12 sessie af omdat hij echt even bij moest slapen, vanavond oogt hij flets en vermoeid. En dat is precies het tegenovergestelde van wat je hoopt van een act als deze: opstijgen, proeven van de oneindige ruimte.