Temples, Lowlands India, vrijdag 15 augustus 2014

Afgelopen februari verscheen hij dan echt: het debuut van Temples. De helft van de nummers van Sun Structures was al verschenen, maar het definitieve twaalftal maakte veel indruk. Nee, Temples is niet de enige band die de afgelopen jaren putte uit de psychedelische sixties. Maar de band laat hun muziek geen seconde gedateerd klinken. Daarvoor zijn de nummers te fris, te sterk. The Byrds en The Zombies komen wel voorbij hoor. Wees niet bang.

Natuurlijk is 'Shelter Song' een uitschieter en natuurlijk was het de afsluiter van de set. Maar 'Mesmerise' had net meer groove. En een instrumentaal outro wat een geslaagde hippietrip opleverde.

Alle keren dat het fuzzpedaal wordt ingetrapt. Dat zorgde telkens voor een nodige zindering in de tent. Ook het orgel kon precies goed blazen. Deze band heeft zijn geluid helemaal onder controle.

Sommige mensen checkten hun mail, anderen krabten aan het achterwerk, nog anderen hebben hun werkachterstand weggewerkt. Links en rechts werd wat geheupwiegd, maar het was toch een opvallend matte reactie vanuit het publiek. Ze keken naar het podium alsof daar vier bandleden op de pot zaten terug te staren. Pas in de laatste tien minuten sloeg een vonk over.

De heren Temples deden soms nog een poging om contact te leggen. Nederland werd gecomplimenteerd, het Eurosonic-optreden van anderhalf jaar geleden werd gememoreerd en zo nu en dan werd een publieksparticipatiemomentje de tent ingeslingerd. Maar er zat kilometers afstand tussen band en publiek. Het is niet dat de Engelsen als vermoeide verhuizers op het podium staan, maar ze laten ook niet zien dat er begeestering in die dunne botten zit. Zonde, want de sound en de nummers zijn overtuigend. Temples hoeft maar een nummer van Sun Structures te plukken of het klopt. Ze komen zelfs weg met het weglaten van het een albumuitschieter als 'The Golden Throne'. De dynamiek die in de presentatie mist, zit vaak wel in het geluid. Als de fuzz ingaat of het orgeltje een paar decibel hoger begint te gieren, werkt het uitermate krachtig. Maar de band moet ook in staat zijn om een uitgesponnen 'Colours To Life' met overtuiging te brengen. Dat bleek een stuk lastiger. De (Nederlandse) zegetocht die je op basis van dat debuut zou verlangen, bleef tijdens dit belangrijke optreden uit.