Mando Diao, Lowlands Grolsch, vrijdag 15 augustus 2014

De Zweedse rockband Mando Diao kun je gerust gevestigd noemen: ze zijn nu vijftien jaar bezig en brachten dit jaar hun zevende album Aelita uit, waarop ze gehersenspoeld zijn met disco. Ze zijn ook groot in Duitsland en Japan.

Een uitgesponnen versie van 'Dance With Somebody', dat is waar iedereen op wachttte.

Curieus moment: op driekwart van de set valt een grote pauze. Het blijkt dat de band een toegift heeft ingebouwd in hun eigen set. Toegiften zijn zoals bekend op festivals not done, om de strakke tijdsschema’s niet in de war te laten lopen. Raar om zo toch een toegift te creëren.

Mensen die de hele dag heen en weer sjokken tussen de Alpha en de Grolsch en daar verder niet te veel over nadenken.

Waar zullen we eens beginnen? Het podiumbeeld geeft in het wit geklede muzikanten tegen blauwverlichte driehoeken. Alsof een paar middelbare mannen vermomd zijn als ijsberen. De zanger/gitarist heeft daarbij nog zijn kapsel in twee kleuren geverfd als Kajagoogoo (overdreven gestijlde eighties waveband, red.). Het lachwekkende is dat ze een mid-eighties tic hebben en alles willen opfunken met een achterhaalde discosound. De hoes van hun jongste album spreekt in dit geval al boekdelen. Zelfs een nummer als 'Gloria', dat het nu juist goed zou doen in de oorspronkelijke sixties-stijl. Tel daarbij op de doorgeslagen vooringenomen stadionpresentatie inclusief totaal overbodige preken over alcoholgebruik, sweet ladies en kinderen. Zum kotzen. Jammer dat we geen cijfers meer geven bij 3voor12…