Imagine Dragons, Lowlands Alpha, vrijdag 15 augustus 2014
Lowlands 2014: Imagine Dragons vangt muizen met een atoombom
Epische rockband heeft de drumsolo tot signature sound verheven
Roodgloeiend stond de sms-box van 3FM een jaar geleden, daags na Lowlands. Imagine Dragons, dat was volgens velen de sensatie van het festival. De relatief onbekende band had met 'Radioactive' al een grote radiohit op zak, maar de live-show overtrof de verwachtingen van velen. Een jaar later zijn ze al terug. Zonder verrassingseffecten, met grootse songs.
HET CONCERT:
DE ACT:
Het was misschien wel de grootste doorbraak van het afgelopen jaar, met drie dikke radiohits en zeer hoge scores op YouTube en Spotify. Dat zagen we niet aankomen, een jaar eerder had niemand van deze band gehoord. Imagine Dragons komt uit Las Vegas, stad van het grote entertainment, waar niet al te veel bands vandaan komen. Ja, The Killers, ook een groep met voorliefde voor pompeuze grote verhalen. Maar die band blaast Imagine Dragons hier met gemak van de kaart. Dat is alvast een pluspunt.
HET NUMMER:
Want waar die band het live zelden waarmaakt, staat het geluid van Imagine Dragons als een huis. Niet zo gek natuurlijk, ze spelen min of meer deze set al meer dan een jaar. We wisten dus al van tevoren dat de apotheose helemaal aan het einde zou zitten, met 'Radioactive', de apocalyptische meezinger waarin de frontman na een soort nucleaire ramp wakker wordt en zichzelf opnieuw uitvindt. Welcome to the new age, klinkt het, met de grootste drumroffel denkbaar. Ze stonden de hele tijd al klaar, de kleine trom, de grote trom en de reuzentrom. Ze zijn belangrijk in zo’n beetje ieder nummer, en in de meeste gevallen is het frontman Dan Reynolds die ze mag beroeren, maar bij 'Radioactive' slaat ieder bandlid erop los. Opvallend: door extra te rammen op de derde tel in de maat, door het tergend lage tempo en door een dreigend zoemende synth riekt het een beetje naar dubstep, maar dan wel op een heel eigen manier geïnterpreteerd.
HET MOMENT:
De set zit vol met groteske stadionrocksongs, met meegalmstukken en grootse drums. Vooral de eerste paar nummers zijn ronduit vervelend, maar dan is het tijd voor de eerste onbetwiste hit: 'It’s Time'. Ineens mag het luchtig klinken in plaats van gewichtig. Werkelijk de hele Alpha zingt alles mee. Couplet, refrein, het hele lied. 'I don't ever wanna let you down / I don't ever wanna leave this town / Cause after all / This city never sleeps at night.'
OOK OPMERKELIJK:
Ja, er zitten een paar heel erg nare nummers tussen, maar toch ook nog twee echt goede mainstream popsongs: 'Demons' is een wat drakerige maar wel goede Coldplay-ballad, 'On Top Of The World' is een euforische springplaat. Kom er maar eens om, vier zulke singles op een debuutplaat.
HET PUBLIEK:
Terwijl het avondzonnetje de Alpha binnen prikt, zijn het vooral de meisjes die zich binnen in de tent op de eerste rijen verdringen. Sommigen hebben kartonnen bordjes met (niet al te inspirerende) spreuken voor de band gemaakt. Deze tent staat vol met mensen die het afgelopen jaar met deze band zijn opgestaan en naar bed gegaan zijn.
HET OORDEEL:
Het is een bekend gegeven, dat je tegenwoordig op de festivals de beste zaken doet door flink uit te pakken. In de dance noemen ze dat EDM, van die muziek die al je zintuigen tegelijk open rukt. Imagine Dragons maakt daarvan de popvariant. Luchtig en groots tegelijk, niet bang om over de top te gaan, en vooral heel weinig aan de fantasie overlatend, en dat met zo'n naam. Imagine Dragons vangt muizen met een atoombom. Niet subtiel, maar het werkt wel.