De meeste duurzaamheidsprojecten spelen zich natuurlijk achter de schermen af, maar één ding zal de meeste bezoekers niet zijn ontgaan: twee hypermoderne Tesla S-modellen (deel van de volledig elektrische Stille Vloot), die de artiesten van boot naar hotel naar podium brengen. De compleet stille (vandaar de naam) sportwagens rijden met zo'n 6 uur opladen aan je huis-tuin-en-keukenstopcontact al gauw zo’n 300 kilometer, maar dat is natuurlijk niet nodig op dit festival. Hier hebben ze een veel interessantere bestemming: de speciale Tesla-sessies bij de vuurtoren.
ITGWO14: Hypermodern en intiem gaan hand in hand bij Tesla-sessies
Duurzaamheidsproject levert bijzondere contrasten op
Langzamerhand is Vlieland steeds duurzamer aan het worden. In 2020 moet het eiland volledig in haar eigen stroombehoefte kunnen voorzien, zonder nog langer afhankelijk te zijn van het vaste land. Bij zo’n goed streven kan Into the Great Wide Open natuurlijk niet achterblijven, wat leidt tot opmerkelijke projecten. Zo heeft het festival het aantal stroomgeneratoren op het Sportveld al teruggedrongen van acht naar drie, en wordt er volledig gebruik gemaakt van elektrische vervoersmiddelen. Deze Tesla-auto’s vormen ook de basis voor zeer exclusieve sessies. 3voor12 ging met Brushy One-String en het Tesla-team mee de duinen in voor een speciale show.
Voor een paar gelukkigen is bij deze sessies even de kans om een proefje te nemen van het jetsetleven. Met de Tesla’s rijden zij naar de vuurtoren, waar artiesten als Tim Knol en Daryll-Ann intieme sessies spelen voor gemiddeld vijf personen. Eenmaal daar kunnen zij plaats nemen in de voorkant van de auto, waar gewoonlijk de motor zou zitten. Als je dan ook nog oesters en een glas prosecco in je handen krijgt gedrukt is de luxe natuurlijk helemaal compleet. Unieke sessies dus.
De laatste van deze sessies wordt verzorgd door Brushy One-String, vlak na zijn gelauwerde show op het bospodium. De Jamaicaan is duidelijk niet gewend aan de koude Noordzeelucht: zijn flamboyante outfit gaat hier helaas verborgen onder een dik windjack. Zijn performance lijdt gelukkig niet onder de frisse temperaturen. Drie odes aan vrouwen (specifiek en in het algemeen) creëren een bijzonder contrast tussen de typische Jamaicaanse swagger en de omgeving. Bij zijn hoge uithalen schalt Brushy door het dal onderaan de duin, en zijn percussionistische stijl van spelen weerkaatst nog eens extra tegen het metaal om de toren.
Het contrast kan eigenlijk niet groter tussen de minimalistische rootsman en de supermoderne bolides waar hij tegenover staat te spelen. Des te interessanter is het dus voor publiek en artiest om dit mee te maken. Niet veel festivals in Nederland weten zo goed met hun locatie om te gaan - en als het dan ook nog eens allemaal bijna volledig duurzaam kan heb je een winnend concept.